Kinderproat

Hou voak hebben wie in ons leven nait laagd om oetsproaken van kinder. Van ons aigen kinder, mor ook van aander kinder. Mor zoas t voak gaait, dit soort verhoaltjes blieven nait op onze haarde schieve bewoard. Ze verdwienen zoas ze kommen. Net as mit zoveul aander gebeurtenizzen in ons leven. En is dat nait zunde.
In de tradietsie van meester Hoving, dij joaren leden wel alle biezundere oetsproaken van d’schoolkinder opschreef en bundelde ( ‘Juf, die vlinder heeft mijn pyama aan’ ), wil ik op dezulfde menaaier mien aigen klaainkinder aan t woord loaten.

Silly putty
Op raaize noar d’Wieke hebben Anna en Sietse achter in d’auto zitten te klieren, te klaaiern mit dat vieze klaai-achtege goudje, dat ze silly putty nuimen. In t duustern van de vrouge mörgen kin t den beuren, dat zo’n stok stopvaarve op joen broek vastkleven blift. Zunder dat je t maarken.
Zokswat overkwam Sietse en t wuir pas opmaarkt, dou roazende moeke al mit autosleudels en veurdeurklinke in haand kloar ston om noar school te goan. Even paniek, want mit zo’n klodder aan n boksempiepe kist zo’n jong nait noar school sturen. Gelokkeg wos oma wel road.
‘Leg hom mor laankoet op keukentoavel hìn, den pak ik n iesblokje oet diepvries.’
Zo kwam t, dat smörgens onder n prachteg verlichte kersthemel n lutje kirreltje op t lief op keukentoavel lag, oma Famke, noar old, mor vertraauwd recept, mit n iesblokje depte en mouder Margreet mit veniende vingers zat te pulen aan linkerboksempiepe. d’Leste zag, mit de blik op de grote stationsklokke aan d’mure, beschikboare tied om nog redelk op tied op school te kommen, mit de menuut minder worden. t Was den ook nait zo verwonderlek, dat ze tegen ongedurege wiebelkont Sietse op n gegeven mement vranterde:
‘Lig nou toch es stil, man.’
Nait dat Sietse zok doar wat van aantrok, want mit t heufd op baaide aarms lag hai hail ontspannen op operoatsietoavel en zee even achterom kiekend tegen zien mouder:
‘Nou k lig hier aans prima, heur.’

Dik
Omreden dat Anna n dag vrij het van school, mout t lutje wicht wel mit opa en oma achter in auto mitvoaren noar Maiden.
‘Even bie Abel op veziede.’
Omdat Abel deur achilles-operoatsie nait echt mobiel is, staait klaaine, mor dikbukege kerstboom nog oardeg gruin te wezen in koamer. Anna het koale boom es goud bekeken. Dat bliekt wel, as we op terograaize noar d’Wieke t kommentoar van Anna vanòf achterbaanke te heuren kriegen:
‘Joe hebben n hoge boom en Abel het n dikke boom.’

Sukkeloa
Mouder Jantina het van d’boas n schier kerstpakket ontvongen.
Bie t oetpakken worden alle artikels ain veur ain goud bekeken en as Toni Chocolonely op batterij komt, is Jantina best wel nijsgiereg wat in deus zit. Behaalve sukkeloa, zit der ook n braifke bie mit idealistische doelstellens van dizze stichten.
As zai begunt te lezen, vragt Bram, wat zai doar leest. t Wordt n laank en ingewikkeld verhoal, woar je zo’n lutje mannechie mit konfrontaaiern. Pas as zien mouder d’oeteindelke bodschop aan hom veurlegt:
‘Toni wil dizze sukkeloa honderd persìnt sloafvrij moaken,’ reageert Bram:
‘Hè, sukkeloa sloavrij moaken? In sukkeloa zit toch gain sloa.’

Swoar
Om twaalf uur eten wie aaltied n stoetje.
‘Mag ik de appelstroop?’ vroag ik.
As Arineke pot bienoa valen let, zeg ik:
‘Swoar hè.’
Woarop zai antwoordt:
‘Joa, der zit ja ook iezer in.’
( woaroet bliekt, dat kinderproat nait allendeg aan kinder veurbeholden is )
Nog aine?

Hansopje
Ook onder t eten of vlak der veur.
‘Hest nog n sopje, da’k toavel even schoonmoaken kin.’
‘Joa,’
’n Hansopje?’
‘Nee, n grietsopje.’
( Flaauw hè ).

Noam
Sietse is dit joar klouk moakt over d’(on)echthaid van Sunterkloas. Dat hai t er stoer mit het, mag dudelk wezen. t Is ook n haile stap in n kinderleven, d’ervoaren dat groten joe aal dij joaren veur t zootje holden hebben. Dat Sunterkloas n verklaide man is en dat achter dij dikke board n gewone man hoest. d’Woarschaauwen dat hai Anna nog in de woan holden mout, snapt hai best.
Lestent dinsdoags met Sietse al op achterbaanke mout ook Anna nog even van school hoald worden.
Zai zit nog mor net in auto, as wie Sietse op achterbaanke zachies tegen zien jonger, nog goudgeleuveg zuske heuren fluustern:
‘Ik wait wel Sunterkloas is.’
Wakkere oma reageert snel en zegt mit n hoast onmaarkboar draigend ondertoontje:
‘Sietse doe bist al negen, hè!’
Woarop Sietse antwoordt:
‘Ik zeg toch ook nait wel het is.’

Verlötten
Bram zit op judo. Bie Pekelder judoclub Zempo.
Tiedens n wedstried, woar ook aander verainens aan dailnamen, was der in de pauze n verlötten organiseerd.
Dou man mit bölkiezer perbaaierde n slagroomtoarte kwiet te roaken en doar nou drij moal nog gainaine op reageerd haar, ruip Bram luud en veur elkenain heurboar:
‘Geef hom den mor aan mie.’

Mìns
Anna vindt autorieden soms best eng. Noadat oma lestent veur n plestiek-ophoal-vrachtwoagen aan d’zied mos en toch wel hail dicht bie daipswaal kwam, zee zai:
‘Ik goa loater op kantoor en nait op n vrachtauto rieden.’
Mor der binnen nog veul meer leuke beroepen!
Zo wos Sietse te melden:
‘Ik word loater kassa-meneer, den krigst hail veul geld.’
t Onderwaarp geld verdainen was doarmit aanboord, woarnoa Anna weer zee:
‘As k dammeet net zo groot bin as Ilse, goa ik post bezörgen mit n motor.’ ( Ilse het n krantenwiekje op dörp ).
Oma is verboasd en zegt:
‘Mor Ilse is nog mor vattien en dij mag nog nait op n brommer.’
Anna keek es noar oma, trok mit scholders en zee:
‘Wait ik wel, mor k bedoul, loater as ik n mìns bin.’
Oma vuil d’mond open:
‘Doe bist nou toch ook n mìns.’
‘Joa,’ zee Anna, ’n klaaintje.’

Juf
‘Hou hait dien juf aiglieks,’ vragt opa nijsgiereg.
‘Gea,’ is t antwoord van Anna.
‘Thea of Frea,’ plagt opa lutje wicht mit n oetstreken gezichte.
Zai gaait mit handen in zied tegenover opa stoan en dreunt drij moal achter mekoar:
‘Gea, Gea, Gea.’
‘Oh, Gea, mit n G dus,’ antwoordt opa scholdertrekkend, ‘zeg dat den ook votdoadelk.’
Mor Anna is nog nait van opa òf. Nait om te oetsen, mor om te kieken of Anna in groep drij al n beetje tellen leerd het, vragt e vrundelk:
‘Gea. Houveul letters binnen dat?’
Anna huift mor even noa te denken en geft den t verrazzende antwoord:
‘Zèzze.’
Opa mout haard lagen. t Vaalt hom n beetje tegen van Anna, dat ze nog nait tot drije tellen kin.
‘Ik kom mor tot drij letters,’ zegt opa schoolmeesterachteg.
t Loze wichie is nait onder indrok van opa’s rekenvoardeghaid en wait zien betwaiterghaid op heur aigen menaaier rezoluut te reposteren:
‘Juf Gea is zes letters.’
Joa en doar haar opa gain antwoord op.

Vies
Anna het nij verske op school leerd:
‘Dank je wel,’ is de titel.
In hoes mag elkenain t heuren en zai jodelt d’haile tied deur. t Is n onbekìnd laidje en het verschaaiden coupletten. As zai op n bepoald mement zingt:
‘Dank je wel veur de vizzen in de plas,’ kikt Sietse zien jongste zuske aan en zegt mit optrokken neuze:
‘Vizzen in de plas, dat is toch hartstikke vies.’

Roezie
Bram en Veerle binnen op veziede bie opa en oma.
Onder t kovviedrinken zit d’haile femilie in koamer en omdat der gain stee is veur honden op stoul, mouten dij noodgedwongen op t klaaid liggen. Famke ligt eerst wel rusteg, mor Wietske verveelt zok en begunt te klieren. Zai zit Famke aingoal op de kop. t Gaait der òf en tou best n beetje roeg heer.
Oma zegt ploagerg:
’t Liekt net of Bram en Veerle roezie mit nander hebben.’
Bram zugt d’humor der wel van in en zegt:
’t Zol mie wat moois wezen, dat Veerle en ik mekoar ook zo in d’oren beten.’

Kleur
Drij soorten tuten lopen der rond in tutenhok in Kiel.
Amrokjes, Grunneger maiwen en Goudpelsjes.
Der lopen ook drij kinder op zulfde boerenploats rond. d’Ofsproak is, zai maggen omstebeurten aaier roapen.
As wie der es n moal over toukommen en aaier bewondern, kinnen kinder persies oetstokken welk aai bie welke tute paast. Aan d’aaier herkent men de leghennetjes.
Sietse het t ons lestent aal dudelk moakt:
‘Klaaine aaier kommen van Amrokjes. Makkelk te herkennen, want dat binnen ook de klaainste kippetjes en de witte aaier binnen t legrezeltoat van Grunneger maiw.’
Ook dat was nait stoer om te ontholden, want dij hebben t maiste wit in heur verenklaaid.
‘Dij der overblieven mouten den hoast wel van Goudpelsjes wezen?’ speulde ik d’wiesneuze.
‘Klopt,’ zee Sietse en mit n braide laag op t gezichte vougde der aan tou:
‘Mor as je denken dat Goudpelsjes golden aaier leggen, den hè’je t mis.’

Bellen
Sunt Abel op Leekster Börgen les geft, is e voaker van hoes as dat femilie wìnd is. Gelokkeg budt telefoon veur klaaine en grote bodschoppen oetkomst.
Omreden dat Abel mit Jantina nog wat te regeln het, belt e mit hoes.
Mor Jantina drok, drok , drok heurt bèle nait. Bram wel.
‘Dag pap, mit Bram.’
‘Is mama der nait?’
Nee, mama is in gain velden of wegen te bekennen, mor dat moakt Bram nait oet, hai het genog te kwedeln. Dat papa doar gain tied veur het, kist zo’n lutje jong nait veur de vouten gooien. In ploats doarvan vragt Abel:
‘Wat bist aan t doun.’
‘Aan t bellen.’

Bellen 2
Soavends is de beste tied om ketakt mit Maidemer aaierleggers te zuiken. Den liggen kinder op bère en is der tied om belangrieke en soms ook wel minder belangrieke zoaken te beproaten.
Gusteroavend was opa in telefoon klommen om n òfsproak mit Abel te moaken over leste schoolweek. As telefoon al sikkom vieftien moal overgoan is en opa d’hoop op direct ketakt al opgeven het, heurt e n bekìnde kinderstem:
‘Mit Bram.’
‘Mit Bram,’ is t gebroekelke antwoord.
‘Moi, opa.’
‘Slepst doe nog nait.’
Noa n hail verhoal, woarom hai nog nait mui en sloaperg is, vragt opa:
‘Is papa der ook?’
‘Jawel, mor dij zit boven op n spelletje.’
‘Oh, dus dou bistoe even snel noar beneden rund.’
‘Joa.’
‘Mor doe bist ja hail nait achter de poest.’
t Is evenpies stil aanderkant liene en den zegt Bram:
‘Nee, ik wor nooit mui. Ik kin wel vief kilometer haard lopen en den bin k nog nait mui.’
‘Den hestoe n goie konditie.’
Heurst Bram denken en omdat wie nait van laange stiltes holden, zegt opa:
‘Of broekst hoazevet.’
t Blift weer veuls te laank stil en k zai hom mit kop schudden en k heur hom denken:
‘Dij opa het ook aaltied wat te soezen.’
In ploats van noavroagen wat hoazevet is, begunt e n hail verhoal op te hangen over Quinn, dij nog weer veul sneller op de vief kiometer is as hai en om opa veur te wezen, in elk geval veur dat dij olde man weer wat onbegriepelks zegt, nuimt e aal jongens van zien school op, dij ook zo verschrikkelk haard lopen kinnen.
t Is n menaaier om van domme vroagen en t geplaas òf te wezen.

Pizza
Anna mag n nacht bie opa en oma logeren en net as op joen verjoardag maggen je den kaizen, wat der soavends op toavel komt.
‘Pizza,’ beslot Anna.
‘Allendeg astoe zulf pizzabakker wordst,’ zegt oma.
Noa overleg tussen oma en Anna wordt besloten dat t n keze-tomaat-salami pizza wordt.
As tiedens veurberaaidens Anna drok bezeg is pizzabodem te beleggen, trekt oma n blikje tonijn open. Anna stopt votdoadelk en kikt mit grote ogen noar oma.
‘Dat geven je toch aan de poezen,’ zegt Anna verboasd.
Dat opa en oma dat kattenvreten lekker vinden, kin Anna zok nait veurstellen. Mit opgetrokken neuze geft ze nog ainmoal heur aigen mainen weer:
’t Stinkt.’

Vervolg: Noa t eten schoedelt Anna zok in loie stoul veur televizie om noar heur aigen favoriete pergram te kieken. As oma heur ropt om te douchen, nemt ze òfstandsbedaainen mit noar badkoamer.
‘Woarom dust dat,’ vragt oma verboasd.
Fluusternd zegt lutje donderstain:
‘As opa dammeet in koamer komt, wil e vast noar voetbal kieken.’

Neger
Anna is op schoolraaize west en komt noa n dag sprookjesland mui, mor voldoan terogge in Kiel.
Noa d’eerste dikke verhoalen over de mooie dag, moakt mouder Margreet n opmaarken over Anna’s broene hoed.
‘Ik wor ook wel zo broen,’ zegt Sietse.
‘Vast wel,’ zeggen ollu en ploagerg loaten ze der op volgen:
‘Mor vast nait zo broen as n neger.’
Sietse huift nait zo laank over dat antwoord noa te denken en zegt kopschuddend:
‘Nee, netuurlek nait. Ik bin ook ja nog mor n achter.’

Moppentapper
Omdat zus Veerle noar n òfsproak mos, was Bram even bie opa en oma onderbrocht. t Is nooit vervelend mit lutje jong in de buurte, mor moust hom wel bezeg holden. Hai holdt bevubbeld nait van stiltes. Den ontwoakt de aanstoande conferencier in hom en begunt e – ik denk zulf bedochte – moppen te tappen.
Mop 1: Der zitten twij tomoaten te eten, zegt de ain:
‘Woarom knipst mie?’
‘Omdat de ketchup op is.’
Mop 2: Der komt n man bie de tandarts, dij direct hail haard begunt te bölken. Zegt tandarts:
‘Ik bin ja nog nait ains begonnen.’
‘Nee, mor joe stoan op mien tonen.’

Timmerman
Bram is mit oma op stap noar de winkel.
Ze kommen Sander tegen en oma en Sander roaken aan de proat.
Onder t praten deur bocht Sander zok veurover noar Bram en zegt:
‘Doe kist mie toch nog wel?’
Bram trekt mit scholders en zegt niks.
As Sander vot is, zegt oma:
‘Wost nait meer wel dat was?’
‘Joazeker wel, dij man is timmerman en het onze weecee moakt.’
‘Was t zien noam den vergeten?’
‘Nee, mor ik wol dat gewoon nait zeggen.’

Lezen
As kinder in groep drij beland binnen, begunt t echte leesonderwies. Veur Bram is der den ook n wereld te ontdekken, mor datter n verschil is tussen lezen en begriepen, hebben we lestent weer ervoaren.
In d´auto op weg noar t centrum en mit Veerle en Bram op achterbaanke mozzen we even wachten bie rontonde Oosterdaip. Dou drokte veurbie was en ik optrok, kwam Bram mit d´opmaarken:
‘Wel binnen Sten en reus aiglieks?’

Knippen
Regelmoateg mout opa veur oma n deus mit stoma-zakjes bieknippen.
‘Doe je?’
Anna staait vol belangstellen opa’s handvoardeghaid mit pen en scheer aan keukentoavel te bekieken. As k oetlegd heb, wat ik aan t doun bin, kikt ze mie evenpies mit n lichte frons boven d’ogen aan en zegt:
‘Kin oma dat zulf nait leren?’

Broene bonen
Omdat olders drok, drok, drok binnen, hebben ze ons vroagd of wie Bram en Veerle van school hoalen willen.
‘Da’s gain probleem.’
Of ze, omdat ze toch bie ons binnen, soavends ook bie ons eten kinnen.
‘Da’s ook gain probleem.’
As oma tegen haalf vieve noar d’keuken gaait om eten kloar te moaken, zitten Bram en Veerle aan keukentoavel te kleuren.
‘Wat eten we?’ vragt Bram nijsgiereg.
Opa dij der net over toukomt zegt:
‘Stamppot broene bonen.’
‘Ha, lekker,’ zegt Veerle blied.
Bram kikt wat minder vrolek dan zien zuske. Hai kikt nog es even goud noar t aanrecht en zugt n pak pankoukmix stoan. Hai schudt es wat mit t heufd,wist op pankoukdeus en zegt lagend:
‘Ha, ha, opa, lekker mis, oma gaait pankouken bakken.’
‘Joa,’zeg ik, ‘mor dij binnen veur oma en mie. Joe mouten nog flink gruien en doarom kriegen ie vanoavend stamppot broene bonen.’
Omdat Bram d’boudel nait recht vertraauwt, wupt e van stoule òf en lopt noar oma tou. Nait om verhoal te hoalen, mor om n verhoal te vertellen.
‘k Wait nait, wat der beurd is, mor zo inains lustte ik gain stamppot meer. Alle dingen, dij ik vrouger lekker von, lus ik gewoon nait meer.’
As oma bezeg is beslag te kloppen en Bram al weer achter zien kleurbouk zit, zegt oma tussen neus en lippen deur:
‘t Schut mie net in d’zin dat zokswat best wel aarg is veur die.’
‘Wat oma?’
‘Nou dastoe aal dij dingen dijst vrouger zo lekker vondst, inains nait meer lust.’
Bram kikt verwonderd noar oma.
‘Den lust doe dus ook gain sukkeloa meer.’
Bram dut net of e schaarp noadenkt en begunt den te lagen.
‘Joa, wat biezunder nait. Dat lus ik dus nog wel.’

Aan de beurt
Oma mout tussen de middag Anna van school hoalen. De drokte van zoveul scholen op n kloetje plus de tied, dat zo te zain bie elkenain t eten op toavel staait, moakt, datter veul autoverkeer bie pad en weg is. Even wachten moakt nait veul oet, mor laank wachten, doar zit gainaine op te wachten. Oma nait, mor Anna zeker nait.
Op d’bieriedersstoule kikt ze van links noar rechts. Aan de riege auto’s van rechts liekt hoast gain ìnde te kommen. Mor verkeersregels binnen moakt om joe der aan te holden. As Anna op n bepoald mement wat moudeloos aarms over mekoar slagt en even bedenkelk opzied kikt, klinkt der toch wat van n beschuldegen in heur stem deur, as ze zegt:
‘Wanneer binnen wie nou es aan de beurt.’

Mier?
t is mouderdag en schier weer. Boetenweer. Zo komt t, dat kinder in toene speulen, oma heur mooie planten bewondert en opa vertelt van nije vrundschoppen dij Wietske d’òfgelopen doagen opdoan het.
‘Vanmörgen het ze mit lompe goudzak Tiësto van de femilie Gebert in t Wildervanckkenoal zwommen,’ vertelt opa trotsk.
‘Gebert?’
Al snel binnen we verwikkeld in Wiekster verhoalen en personen van zo’n lutje datteg joar leden.
‘Kist doe …?’
t Zörgt veur d’neudege sproakverwarrens. Personen worden verwizzeld of in n verkeerde femilie ploatst.
‘Haren zai gain zeun dij Vladimir hait?’ zegt Abel.
Op t zulfde mement komt lutje Bram net even bie toavel wat keze en worst van toavel snaaien. Hai kikt zien pabbe aan en vragt verwonderd:
‘Wat is een fladder mier?’

Spoarpot
Op dinsdag hebben Veerle en Bram mitdoan mit sponsorzwemmen. Wie hebben ook doneerd en kommen snommedoags t geld al vast brengen. Op fietse, t is ja mooi weer.
As kinder heur geld in ontvangst nemen, vragt oma:
‘He’je al n potje woar je t zo laank even in doun kinnen?’
Bram huift doar nait laank over noa te denken, lopt noar d’kaaste en zegt:
‘Joa, in mien spoarpot.’

Dunner
Snoetjebouk hoalt regelmoateg foto’s oet d’olde deuze.
‘Moust kieken,’ zegt mouder Jantina enthousiast tegen kinder, ‘k zai hier n foto van miezulf oet 2014.’
Nijsgierege oapen willen dat netuurlek zain en hebben zoals kinder doun ook n begelaaidend kommentoar.
‘Ik herkende die hoast nait,’ zegt Bram noadat e n zetje aandachteg mit touknepen ogen op t beeldschaarm het zeten te turen.
‘Dat komt zeker omdat ik dou n zunnebril druig,’ antwoordt Jantina, woarop Bram kopschuddend zien mouder veur de zekerhaid nog es aandachteg opnemt en den waiten let:
‘Nee, doe haarst dou dunnere aarms.’

Eend
In t Kieldaip zwemmen nuver wat wottervogels. Eenden, ganzen en meerkoetjes holden doar riekelk tou. Zulms aalscholvers worden doar de leste tied regelmoateg woarnomen. t Gesnoater en geploeter in daip vaalt kinder mitschik nait ains meer op.
Tot t mement, dat ain van dijzulfde vogels veraandert in kurenmoaker.
Anna is ervoarensdeskundege op dat gebied. Mit sikkom diploma B in buutse, zag zai lestent n eend, dij de heur zo bekìnde bainslag aan t oefen was. Mor dat was nog nait t haile verhoal, zo vertelde zai heur mouder Margreet:
‘Hai dee eerst n poar keer de bainslag, oamde hail daip en ging dou kopje onder.’

Oardeg
Dat gimmestieklezzen goud binnen veur n smui liggoam, mag elkenain dudelk wezen. Dat gimmestiek nait aaltied even makkelk is, sums best wel stoer, zeker as joe wat nijs veurschuddeld wordt, dat het Veerle lestent ervoaren.
‘Dast doe dij oefen nait doun duurfst,’ zee klasgenoot tegen heur en wuir der, omdat Veerle zok nait zo snel op kaaste joagen let, op n fiene menaaier aan touvougd:
‘k Vin t stom, dast dat nait kist.’
Mit n onverschilleg scholdertrekken het Veerle dou antwoord:
‘Ik heb leerd om oardeg veur aander mìnsen te wezen en dat kist doe nait.’

Oape?
Mouder Margreet is met Ilse op stap en oma Famke mag bie dizze gelegenhaid op Sietse en Anna pazen.
‘Zollen we n spellechie doun?’ stellen kinder veur en hebben sneller dan bliksom Ben ik n oape? oet kaaste toverd.
Veur d’begriepelkhaid van t verhoal, je mouten t woord, dat op joen houd stoken is, roaden. Deur t stellen van vroagen.
Sietse zit noa n zetje al oardeg in de goie richten. Hai is der achter kommen, dat e op n peerd zit, mor gain cowboy is. Mor wat den wel? Stief noadenken helpt nait en doarom helpt oma hom n ìndje op glee:
‘Astoe n baand om t heufd hest en ik steek doar n vere in, den bistoe n …?
’n Eend!’ is t kedoate antwoord.

Vest
Je mouten mit komplimenten omgoan kinnen.
‘Wat het opa n mooi vest aan.’
Opa nemt Veerles loffelke woorden dankboar in ontvangst. Zokswat overkomt joe toch nait elke dag. Hai bekikt zien mooi, blaauw vest nog es goud en is veur n twijde keer blied mit zien aankoop.
‘Heb ik kocht tiedens n vekansie op n aailand.’
‘Ameland?’ vragt Veerle nijsgiereg. Doar is zai bekìnd en doar, bie aander grootollen, voult zai zok hoast net zo thoes as in Maiden.
‘Nee, nait op Ameland.’
Bie t daarde Waddenaailand het klaaindochter t bie t goie ìnde. Texel.
Bram luustert op d’achtergrond mit en zo lopiesweg onder t speulen zegt e:
‘Dat is toch ook n noam van n hond.’
Veerle begunt te lagen en wist op ain van oma braaien tekkeltjes op bozzem en zegt den:
‘Nee, Bram, dat hait n tekkel.’

Drok
Wietske slept rusteg op baanke. t Is veur d’levenslustege jonge boerenfox, mor zeker veur d’mìnsen n ongewone situoatsie. Wat n stilte in hoes.
Noa n zetje prakkezaaiern komt filosoof Bram mit n heldere verkloaren:
‘Dou ik jong was, was ik ook veul drokker.’

Pukkels
t Maidemer hoesholdentje is weer n keer op stap noar n pretpaark. Dit moal is avventurenpaark Hellendoorn aan de beurt.
Ain van d’attracties, dij bie jong en old in de smoak vaalt, is de wilde wottervaal. Of is t n wild-wottervaal. Moakt ook nait oet. Mit zo’n zulfde boomstam, as woarmit d’Batoaven de Rijn òfzakten, in sneltraainvoart van boven noar beneden slisters, mooier en spannender kist hoast ja nait bedenken. Wat n avventuur.
Nat van swaait, mor veural van t opspattende, roege wotter stappen ollu en kinder noa n wilde tocht over d’stroomversnellen tevreden oet de noamoak-boomstam. Vragt mouder Jantina – onzeker of heur mascara t wilde festijn wel goud deurstoan het -, tegenBram:
‘Heb ik ook vlekken in t gezicht?’
Woarop Bram noa n körte inspectie tot de konklusie komt:
‘Nee, mor wel pukkels.’

Pinnen
Anna flottert regelmoateg mit ain van heur ollen in d’auto mit. Dou heur papa op n zotterdag mit n bodschoppenbraifke in d’haand docht stiekom even deure oet te kinnen glippen, ston Anna al mit klinke van autodeure in d’haand. Kinder binnen soms hinder, mor om Anna kin je nait hìn.
In winkelcentrum mout papa nog gaauw even geld oet de mure trekken.
As d’bodschoppen binnen binnen en papa en mama kaast en koelkaast aan t vullen binnen, komt Anna nog even terogge op t pinnen en zegt tegen Sietse:
‘Wie hebben ook nije pepiertjes van geld kocht.’

Mountain bike
Veerle fietst regelmoateg de weg van hoes noar school en aansom. Omreden dat dijzulfde weg redelk veul bochten het, is t soms neudeg in drok verkeer joen aigen verkeersregels te moaken.
‘Kist hier rusteg even over tegelpad of over t gras rieden,’ het mouder Jantina wel es zegd, as auto’s of aander brommend snelverkeer mit veuls te hoge snelhaid deur nijbaauw sjeest.
In zokse gevallen nemt Veerle laiver t zekere veur t onzekere en stapt òf en zegt den kedoat:
‘Hallo, hee, ik zit toch nait op n mountain bike.’

Rook
In Kielster dreven wuir al laangere tied oetkeken noar d’eerste aaier. Dat was ook de veurnoamste reden, dat kinder doaglieks d’loop noar tutenhok ondernamen. t Was best wel spannend, mor ook wel teleurstellend dat elke nije inspectie weer op niks oetluip. Tuten waren nog nait zo wied.
Tot van de weke de vlage oetkon, omdat t eerste aai vonden was.
As mouder Margreet Sietse noa de twijde leg – t waren dit moal al twij aaier – trotsk n aai let voulen mit de woorden:
‘Voul es hou lekker waarm ze nog binnen,’ vragt Sietse:
‘Hou komt dat den?’
‘Omdat t aai oet zien waarm kontje komt,’ is d’oetleg.
Omdat Sietse wat ongeleuveg kikt, vult Margreet aan:
‘Astoe keudelst, is dien drolletje toch ook waarm.’
Sietse snapt t en zegt:
‘Joa, dat kist zain, want doar komt aaltied rook òf.’

Groot
As ollu t drok hebben, mouten grootollen wel es inspringen om op te pazen. As oma zok ook nog es oetnavvelt en mit toneelverainen bie pad en weg lopt om banketstoaven aan de man te brengen, mout opa op kommen droaven.
As e d’Maidemer kinder smiddoags noar hoes brengt, binnen ze nog lang nait oetspeuld. Veerle en Bram vernuvern zok op d’achterbaanke mit woordspelletjes.
‘Dreum,’ zegt Veerle.
‘Leste letter -m, den mout ik nou wat bedenken mit n -m,’ zegt Bram. t Duurt mor even en den komt t antwoord:
‘Moag.’
Veerle bedenkt den:
‘Groot.’
Doar stopt t woordspelletje plompverloren, omdat Bram wat aans in d’zin schot.
‘k Wor loater hail groot,’ zegt lutje jong mit veul noadrok op t ain-noa-leste woord.
Hai maint, wat e zegt, veur zover k zien eernsachtege gezichtsoetdrokken in achteroetkiekspaigel beoordailen kin.
’t Duurt nog wel even, veurdast zo groot as opa bist,’ perbaaier k hom n beetje te oetsen.
Bram het binnen n tel zien antwoord kloar en as helderzainde kovviedikkieker wait e te melden:
‘Joa, as k ain moal zo groot as opa bin, den bistoe allaank dood.’

Daaierndag

Anna het dinsdag n pepier van juf mitkregen, zai maggen op daaierndag verklaaid op school kommen.
As ze deur oma noar hoes brocht is, is t eerste wat ze dut, zai gaait noar heur aigen koamer en schut as n snouk in d’verklaaidkiste.
Intussen is heur pappe thoes kommen van t waark en wordt deur oma bieproat over de dag. Zo krigt hai ook t pepier van school  onder ogen en net op dat mement komt Anna, verklaaid as Swaarte Piet triomfantelk de keuken binnen.
Frederik kikt nog es aandachteg op t stencil en zegt den zo lössies vot:
‘Goh, k lees hier dat je joe verklaaiden maggen,’ en n tel loater, ‘mor hier staait, nait as Swaarte Piet.’
Anna kikt even teleurgesteld noar heur pap en as ook oma doodserieus kikt, lopt ze weer noar heur koamer en zegt zuchtend:
‘Den zuik ik wel wat aans,’ en alsof ze inains n heldere ingeven krigt, zegt ze mit n braaide laag:
‘As Swaarte Piet nait mag, mag Snij Witje den wel?’

Mui

Abel zit, as t boetendeure roeg en dus gain fietsweer is, thoes regelmoateg op zien hoesfietse of cross-trainer en jagt zok op zolder in t swaait.
As e noa ofloop van n swoare trainen mit handdouk t swaait van kop veegt, gaait e mit d’haand in n pot mit slikkerij en stopt n stok of wat winegums in de mond. Bram komt doar over tou, zugt zien pappe op dat lekkers kaauwen en zegt:
‘Mag ik doar ook aine van?’
Netuurlek mag dat wel en ondertied dat zien pap zok kloar moakt om onder douche te goan, zugt e dat Bram aan t kaauwen en aan t kaauwen is en zegt:
‘Kist nait kwiet worden?’
Zegt Bram:
‘Nee, mor k denk dat ik wel wait hou dat komt.’
‘Ong?’
‘Joa, k denk dat mien tanden mui binnen.’

Skelet

Op informoatsie-oavend van Veerles klazze kommen Abel en Jantina op school. Zai is enthousiast over heur nije klazze en let nijsgierege ollu van alles zain.
‘Joe hebben hier ook ja n skelet in d’klazze,’  zegt Jantina verboasd.
‘Joa,’ zegt Veerle lagend, ‘en hai het ook n noam.’
Abel en Jantina kieken mekoar aan en zeggen:
‘Hou hait e den?’
Zegt Veerle:
‘Kluifje.’

Schrik

De femilie Kuit is sundoags op veziede op d’Wieke.
t Is smörgens nog kold, mor bie t snorrend potkaggeltje in t toenhoeske n stok aangenoamer. d’Kinder binnen in gain velden of wegen te bekennen. Dij hebben heur aigen parredieske, dij regaaiern op oma’s sloapkoamer. Doar is ook ja zoveul te zain en te doun.
Noa n ketaaiertje komt Sietse mit n eernsachteg gezicht d’blokhut binnenstieveln en vragt oma of ze even boven wil kommen kieken.
Oma schrikt zichtboar en zunder woord of wieze lopt ze achter Sietse aan noar hoes. Zol der wat mit Anna wezen, denkt ze nog bie zokzulms. Op d’overloop is t stil, van Anna gain spoor te zain en as ze noar d’haalfopen sloapkoamerdeure kikt, krigt ze de schrik van heur leven. n Rötte kikt noamelk net op dat mement om d’hörn van deure en zai let n körte gil van benaauwdeghaid heuren. Pas den komt Anna smaigelnd teveurschien.
En Sietse?’
Dij staait nog mit ain bain op trappe en ain bain op d’overloop en laagt zok d’buutse oet, dat ze oma zo fopt hebben.

Veur alle dudelkhaid: In Kiel hoezen twij echte rötten, wel in n kooichie, mor toch. Ook al was dit den n knuvvelrötte, dij deur n gliefke van deure keken het, oma het in n ondailboar ogenblik echt even docht, dat ze n echte rötte mitsmokkeld haren.

Kikkers

Veerle het heur vrundinnetje Jennifer te speulen. Ze zuiken al snel de rust en roemte van d’aigen koamer op.
As noa n zetje Veerle beneden komt en  om n bakje vragt, zegt Abel:
‘Woar hebben joe den n bakje veur neudeg?’
‘O,’ zegt Veerle doodgemoudereerd, ‘ in de wasbakke liekt ons nait zo handeg.’
‘Wat is nait zo handeg?’ wil Abel waiten.
‘Nou,’ zegt Veerle kaalm, ‘Jennifer het drij kikkers in d’buutse mitnomen en dij mout ze even kwiet , omdat dat nait zo handeg is tiedens t speulen.’
De verboazen staait op Abels gezichte te lezen. Zol t echt woar wezen, wat zien dochter doar vertelt?Veerle antwoordt den ongevroagd:
‘En as we ze in d’wasbakke doun, wuppen ze alle kanten op.’
Da’s woar en dat kin ook nait d’bedoulen wezen.
d’Oplözzen is gaauw vonden. t Bakje is nait overaal kommen, dat leek Abel mor niks en n zetje loater binnen drij kikkers, op avventuur op Maidemer Baarkenloane, weer in de vrije netuur lösloaten.

Kinder

Omreden dat Anna smiddoags vrij is, hoalen opa en oma t lutje wicht om middag van school. Zai het genog te kwedeln achter in d’auto.
‘Vandoage was  Jeffrey joareg en hai het in d’klazze traktaaierd.’
t Is d’aanzet veur oma om over d’noadernde verjoardoagen begun november te proaten ( Sietse is twij en Anna drij november joareg en dat wordt veur baaide kinder omstebeurten op ain van baaide doagen vierd).
‘Hest al n verlanglieske moakt veur dien verjoardag?’
t Duurt even veur der antwoord komt, mor t is n hail aander antwoord as wat grootollen veur in d’auto verwacht haren.
‘k Wil loater twij kinder,’ loat zai d’verboasde grootollen waiten en vlak doarnoa geft ze op heur aigen menaaier oetleg:
‘k Wil n kind op moandag en aine op woensdag.’
‘Mor n kind hest nait op ain dag, mor alle doagen van de weke,’ zegt n verbolderde oma.
d’Oetleg komt al vlot:
‘Dat bedoul ik nait, k bedoul dat ze op verschillende doagen boren worden.’

Veul mooier

Op raaize noar Beem is de stemmen oetbundeg in d’auto. Hou kin t ook aans, as j’op weg binnen noar n verjoardagsfeest. Den is doar best wel reden tou. Der wordt kwedeld en zongen en d’gekkeghaid is nait oet de locht, as  op n bepoald mement mouder Jantina n spaigelploatje in t veurìnde aan de gang moakt.
‘Muse,’ zegt ze op n menaaier, net of nait elkenain in t Maidemer gezin al op d’höchte is van dizze waitenschop. De meziek van Muse is ja oet doezend aander muzikanten en nog wel meer makkelk te herkennen.
t Wordt den ook even stil in d’auto. Nou stil. De oethoalen van d’zanger, woar n hoge sopraan zok nait veur schoamen huift, loaten even t vermouden bestoan, dat d’autoroeten, mor ook de trommelvliezen van de vaar mìnsen in d’auto aan t geweld van de hoge decibels ten onder zollen goan. Mor niks is minder woar. d’Baaide ollu, mor ook Veerle en Bram binnen vol bewondern veur d’prachtege komposietsies. Tot op t mement, dat mouder Jantina, opnomen in de ban van d’symfonische meziek en de stem van zanger Matt Bellamy tiedens t nummer ‘Plug in baby’ zo mitnomen wordt in de flow en t hoast as n persoonleke nuigen opvat, om ook mit te doun en mit begunt te kwelen, as lutje Bram zegt:
‘Mam, as dij meneer allendeg zingt, vin ik t toch veul mooier.’

En opa den?

Vlak veur d’vekansie waren opa en oma even op veziede bie d’klaainkinder in Kiel.
As tiedens t kovviedirnken d’bule op toavel komt en oma geld begunt te tellen, kommen as bie toverslag drij oapekoppen boven toavel oetsteken.
Oma het doar wel plezaaier in en zai begunt mit stuvers en dubbeltjes en hier en doar ook n groter muntstok bultjes te moaken.
d’Kinder kieken mit belangstellen, mor nog meer mit ongeduld noar t ongebroekelk tavvereeltje, dat zok op keukentoavel òfspeult.
As oma kloar is mit tellen en verdailen, schoft ze ain veur ain n stoapeltje koper- en zilvermunten noar d’raante van toavel, mit d’opmaarken:
‘Dat is veur joe. Doar maggen je joe in de vekansie wat moois veur kopen.’
Je snappen, dat kinder blied binnen. t Idee, dat je n haile speulgoudwinkel in ain moal leeg kopen kinnen mit zo’n bulte cìnten is n mooi veuroetzicht.
Anna is d’ainegste, dij nait zo vrolek kikt en as oma dat opvaalt, zegt zai tegen t lutje wicht:
‘Bist nait tevreden?’
Zai nikkkopt n moal en kikt den n beetje voel in mien richten en zegt den:
‘Kriegen we niks van opa?’

Schone oren

Sietse is de digi-man bie ons in de femilie. Downloaden is veur hom n klaain kunstje, n filmke opnemen mit n stokje meziek deronder, t gaait aal lopiesweg bie hom.
Zo was e lestent mit oma aan t video-bèllen.
Mor oma haar nog nooit van video-bèllen heurd. Oma heurde heur mobieltje overgoan en nam t apperoat op.
k Ston der bie en keek der noar. Wat ik zag was n verboasde vraauw, dij even nait deurhaar, wat zok vlak bie heur gezichte òfspeulde.
‘k Heur Sietse wel proaten, mor wat e zegt, is mie nait dudelk.’
‘Wat zegt e den tegen die,’ vruig ik.
‘Dat ik schone oren heb,’ zee ze en n poar tellen loater vergrèld:
‘En nou laagt e zien opoetje ook nog oet, dij verrekte röt jong. Zien opoetje zo veur de gek te holden, geft toch gain pas.’
Pas dou ze telefoon n ìndje van zok òfhuil haar ze deur, wat ter speulde. Joa en dou kon opoetje der ook wel om lagen.

Heen-en-weer

Veerle is aaltied n hail gezelleg wichie. As ze komt logeren, mor ook as ze gewoon even op veziede komt.
Zo was ze lestent ook n dag bie ons op d’Wieke en omdat ik drok om hoes en in toen bezeg was, waren d’baaide vraauwlu op mekoar aanwezen. Mor niks gain problem.
‘Wie redden ons vandoage wel,’ zeden zulfverzekerde vraauwlu.
‘Wie hebben genog te doun, huifst die over ons gain zörgen te moaken.’
Tiedens theedrinken was der gelokkeg toch even tied om te kwedeln, dus zeg ik tegen Veerle:
‘Hestie n beetje vernuverd mit oma?’
Zegt Veerle:
‘Joazeker wel, wie hebben de haile dag ge-heen-en-weerd.’

Anna’s verhoal
t Is d’eerste weke van de vekansie en woar elkenain bliede is, dat e verlöst van doagliekse zörgen en biekommende stress, lopen wie ons de kont oet d’hoaken. En woarom? Deur aal dij fibelekwinten van klaainkinder.
‘Wilst even wurmtabletjes hoalen, want …..’
‘Zollen ie wel even mit Ilse noar brugklas-trainen in Stad willen?’
En zo binnen der doezend en ain dingen te doun veur grootollen, mor … wie doun t mit veul plezaaier.
As vandoage leste brugklas-trainen-sessie in Stad òflopen is, tufken wie mit Ilse terogge noar Kiel. t Is in dat grote hoes aan dat laange kenoal groot feest, omdat kammeroadje Darius bie Sietse op veziede is.
Nait allendeg Darius’aanwezeghaid, mor t feit, dat d’boerderij veur ain dag ombatterijd is tot pankoukboerderij moakt t feest kompleet. Opa en oma binnen ook nuigd en kieken mit verboazen hou t jonkgoud d’haile stoapel in körte tied verdwienen let in hongerge moagen. Oeregaai, as ze doar mor gain last van kriegen.
Mui van t raaizen en mit n lief vol pankouken raaizen wie op n gegeven mement weer òf noar de Wieke.
‘Eindelk rust.’
Allewel, in toene is noa de regenbuien van de leste doagen wel t ain en t aander te verhapstokken.
En Arineke het noa drij drokke doagen boeten de deure in hoes oardeg wat schoa in te hoalen.
t Lopt tegen vief uur as telefoon gaait.
Anna!
As oma en t lutje wicht oetproat binnen, mout opa veur de balie. Omreden dat ik wait, dat t weer n hail laank verhoal wordt, perbaaier ik der mit allerlei oetvluchten onderoet te kommen. Anna holdt vout bie stuk en aist dat opa aan d’liene komt.
‘Weet je ….?’
k Oam even daip, want ik wait dat ter n verhoal zunder ìnde kommen gaait. t Is dit moal nait aans. Vaar uur noadat wie oet Kiel vertrokken binnen, is der nogal wat veraandern in d’situoatsie kommen. En dat wil Anna mie – eksklusief, oma mag t noamelk nait waiten – even vertellen.
‘Weet je?’ en noa n zetje, omdat tegenbericht oetblift:
‘Darius blift hier vannachts sloapen,’ zegt lutjeste klaaindochter.
‘Ong?’
‘Joa, wie hebben n luchtbère oet d’kaaste hoald en oppompt en doar kin Darius nou mooi op sloapen.’
‘Hai het ja aal gain pyama bie zok,’ zeg ik.
‘Oh, dij het zien pappe net even brocht,’ is t kedoate antwoord.
Telefoongesprek duurt dit moal nait zo laank as aans en as ik wegdrokt bin en verbolderd t biezundere verhoal van d’logeerpertij aan Arineke vertel, kikt dij mie es mit n ongeleuveg gezichte aan.
‘k Heb net nog mit Margreet bèld en dij het niks verteld van n logeerpertij.’
k Wait nait wat ik der van denken mout. Het Margreet dat gewoon vergeten om te vertellen of zol dij lutje okster mie veur t zootje had hebben. t Kin toch hoast nait en terwiel ik net doarover aan t prakkezaaiern bin, gaait telefoon weer. Omdat wie achterin toene zitten en d’looptelefoon nait mitnomen hebben, vlaig ik noar hoes. t Mout hoast wel dringend wezen, want ik tel dattien, vattien moal n bèle dij ons vanoet d’biekeuken moant om op te nemen. As ik volledeg achter de poest en net op tied veur t automoatisch òfbreken, de telefoon van d’hoake graai, heur ik aanderkaant liene:
‘Mit Anna Kuit.’
Zai zait d’verboazen op mien gezichte nait en omdat ik nait rad genog antwoordt, zegt ze:
’t Was n grapje opa.’
En ze laagt zok noa dij opmaarken de buutse oet. Darius blift dus nait sloapen en zai en Sietse hebben in gezoamelk overleg besloten opa, noa d’pankouken, ook nog es n flinke poets te bakken. Donderstroalen.
k Bin nait geleuveg en k leuf al hailemoal nait in reïnkarnoatsie, mor dat lutje Anna de noam kregen het van mien schoonmoeke, kin hoast gain touval wezen.

Zunder woorden

Op d’verjoardag van overoma Wiekens binnen vaar achterklaainkinder aanwezeg. Mit oma as t stroalende middelpunt tiedens n gezellege veziede vaalt op, dat baaide lutjesten – Anna en Bram – oardeg stil binnen. Ze kieken regelmoateg mit n schuun oog noar mekoar. Anna’s donkere oetkiek zegt zoveul as:
‘Wel bist doe, ik kin die ja nait.’ Bram kikt op hoast dezulfde menaaier terogge.
Da’s ook nait vrumd, want zai binnen mekoar nog nooit tegenkommen. Anna, stoef tegen mouder Margreet aandrokt en Bram op n vaileg stee noast zien opa Arie, binnen aan t òftasten, hou ze mit dij vrumde onbekìnde aan mouten.
As Bram even loater van d’stoule wupt en bie Anna langslopt, blift e even veur heur stoan, kikt heur ain tel aan en stekt den onverwacht zien broene knuffel noar heur oet. Laank huift Anna doar nait over noa te denken. d’Nuigen tovert bie Anna n braide laag op t gezichte en zai pakt t knuffelbaist van hom aan. Terwiel Bram noar t keukentje lopt om zien toartje oet te zuiken, strikt Anna Brams knuffel laifkozend over t kopke.
t Ies is broken en even loater zitten ze noast mekoar aan toavel te genottern van heur toartjes.

n Mìns

Sietse logeert bie opa en oma Famke. Smörgens is e vroug wakker en t is dus nait vrumd, dat d’ontbijttoavel dij mörgen al vroug dekt is.
As d’aaichies kloar binnen en Sietse noast oma bie toavel aanschoft, nemt Lotje heur vaste stee noast opa op toavel in.
‘Dat mag bie ons thoes nait,’ zegt Sietse, verboasd van d’ain noar d’aander kiekend.
‘Hier mag t aiglieks ook nait,’ antwoordt opa wat verontschuldegend, mor dij komt wel mit n verkloaren:
‘Lotje is al hail old, hè!’
‘Hou old den?’ wil Sietse waiten.
‘Negentien joar.’
t Antwoord van Sietse komt onverwacht snel en getuugt nait allendeg van n heerleke en eerliekse kinderlogica, mor is zo vroug op d’mörgen – veur opa en oma – hoast te daipzinneg:
‘Den is Lotje ja al n mìns.’

Doder

Bram lopt mit zien pabbe van school noar hoes en as ze bie d’kerke lopen, ontspint zok tussen voader en zeun n leventege diskuzzie over begroafploatsen en veural over t respekt wat je veur de overleden mìnsen in acht nemen mouten.
‘Mor woarom maggen je nait over grafstainen hìn lopen,’ wil Bram waiten, ‘de mìnsen dij doar begroaven liggen, worden doar toch nait doder van.’

Diploma

t Eerste wat Anna en opa vrijdoags tussen de middag  aaltied doun, is mit d’honden goan lopen. Den kommen Lisa en Kaya aan d’liene en lopen ze t rondje Kielsterdaip, Leinewieke en terogge. As Lisa op t fietspad even lös mag en wat hìnneweer flottert, wil t jonge herdertje Kaya der achter aan.
As Kaya in aal heur jonkhaid te dicht bie t wotter komt en opa schrikt, zegt Anna geruststellend:
‘Kaya kin zwemmen, opa.’
Opa reageert verboasd:
‘Het Kaya den al n zwemdiploma?’
Anna begunt te lagen en schudt wat meewoareg mit heur heufd:
‘Domme opa, hondjes kinnen toch gain diploma kriegen.’
‘En woarom nait?’
‘Zai kinnen dat toch nait vastholden, want hondjes hebben toch gain handjes.’

Kreukels

Jantina is bie de kapper west, het krulspelden in had en dus mooie golven in t hoar. Bie thoeskomst is ze nijsgiereg wat Bram der van vindt. Dij kikt even noar zien mouder en zegt:
’t Is nou meer kreukeld.’

Godverdomme

Bram heurst de leste tied regelmoateg  ‘godverdomme’zeggen. Omreden dat zokswat nait heurt, wordt hai deur d’ollu op dat woordgebroek  aansproken.
‘Wie broeken hier in hoes gain vluikwoorden.’
Bram snapt dat nait en is best wel verboasd, wat dudelk bliekt oet d’opmaarken:
‘Ik mag toch wel god zeggen?’
Nou??
Hai schudkopt es wat en zegt den mit d’vinger noar boven wiezend:
‘God is gewoon n roemtewezen doar boven in de locht.’

Verschillen

Sietse het n nacht bie opa en oma Famke aan t logeren west.
Noa t stoetje eten smörgens nuzzelt e zok soamen mit opa op de baanke. Sietse mit n boukje en opa mit de zotterdagkraante.
As opa onder t lezen zachies in zokzulf begunt te lagen, kikt Sietse even opzied. Hai is benijd wat veur komische berichten in d’kraante stoan. As opa de strip van Dirk Jan aan klaainzeun perbaaiert oet te leggen, kikt Sietse bepoald ongeleuveg. Hái zait de humor der nait recht van in.
‘Mag ik d’kraante even?’
Nou is opa aan de beurt om ongeleuveg te kieken.
‘Wat wilst doe nou mit d’kraante.’
As Sietse wist op d’onderste taikens van de leste bladziede zegt e:
‘Dij twij taikens lieken t zulfde, mor binnen nait geliek.’
‘Ong?’
‘Der zitten tien verschillen in.’
‘Zo?’
‘Zol ik dij even opzuiken?’
‘Dat lukt die toch nait,’ zegt opa, sprekend oet aigen ervoaren en terwiel hai zok op d’sportkraante stört, gaait Sietse mit n potlood aan t waark.
t Duurt n dikke twij menuten, as opa overvalen wordt deur d’opmaarken:
‘k Heb ze al.’
‘Dat bestaait nait,’ zegt opa mit grote ogen van verboazen en t is dit moal mainens wat e zegt. Hai zol t zulf in zo’n körte tied ja nog nait veur mekoar kriegen kinnen. En den zol klaainzeun van acht joar dat wel lukken.
Bie d’kontrole zugt opa dat Sietse ze doadwerkelk alle tiene vonden het.
‘Hou hest dat veur mekoar kregen?’ zegt e verbolderd.
‘Hail makkelk,’ zegt Sietse lagend en den draait e d’bladziede op d’kop en let opa d’kant en kloare oplözzen onderaan d’taikens zain.

Nait mit ains  

t Is smörgens soms n gedounte om kinder van d’bère òf te kriegen.
Nee, nait in t weekìnde, den stoan ze voak veur dag en daauw bie joe veur d’bère, mor juust op de doagen as ollu aan t waark en d’kinder noar school mouten, den hebben je zokse opstoa-problemen.
Zo beurde t Veerle, dat ze op n mörgen deur heur mouder roupen wuir en votdoadelk noadat ze bainen boeten bère zet haar, weer snel onder dekens kroop.
‘Wat dust nou?’ zee Jantina.
‘Och,’zee Veerle, ‘ik wol aiglieks wel, mor mien bainen waren t nait mit mie ains.’

Opa

‘Mörgenmiddag komt Louise bie mie speulen.’
t Was ons dunderdoags al deur de telefoon deur Anna mitdaild. Dat wie de volgende dag even reken holden wollen mit dij nuigen.
As tussen de middag stoetjes noar binnen waarkt binnen, duurt t mor even, dat Louise veur deure staait. Zai is mit d’auto brocht deur heur opa. d’Man is ons nait onbekìnd omdat hai net as wie vrijdoags oppazen mout en wie hom veur school wel es trovven hebben.
Om Louise wat beter te leren kennen, begunnen wie onder t theedrinken wat over heur femilie te kwedeln. Ik zeg tegen t lutje wichie:
‘Dien opa komt oet Vraisland, nait?’
Louise kikt mie verboasd aan en zegt:
‘Dat is pake.’
‘Ong?’
‘Pake en beppe?’ zeg ik.
‘Nee, pake en oma,’ verbetert ze mie. Moderne tieden hebben ook in Vraisland blieboar duchteg hoesholden.
As noa n middag speulen, tied aanbrekt om weer òfschaaid te nemen, zegt Anna tegen heur vrundinnetje:
‘Dien opa Paco komt ter net mit d’auto aanrieden.’
( Paco was de noam van ain van Anna’s katten )

Beatles

Veerle mout veur n prikje noar GGD dokter. Bram mout mit, mor huift zulf gain prikje.
As Carien, de dokters-assistente heur waark doan het en Veerle – bliede dat t achter d’rogge is -, heur jaze weer aandut, het Carien even tied om mit Bram te kwedeln.
‘Ik kin dien opa wel, dij hait ook Bram.’
‘Vertel mie es wat nijs,’ denkt Bram.
‘Mor hou hait dien pappe aiglieks?’ vragt Carien nijsgiereg.
‘Abel,’ zegt Bram kedoat.
‘Oh?’ zegt prikjesjuvvraauw, quasi-onwaitend en om heur van dainst te wezen, perbaaiert Bram heur oet te stokken wel Abel den wel persies is.
‘Abel speult gitaar bie de Beatles.’
Heur ‘oh?’ is dit moal n oh van echte verboazen. Zai kin ja nait waiten, dat Abel thoes mit t meziekspel Beatles: Rock Band zien gitaarvirtuositeit zain en heuren let.

Bie d’burgemeester

Sietse het n persoonleke nuigen kregen van d’burgemeester van Hoogezaand, Peter de Jonge, om op t gemaintehoes soamen mit hom t natsionoal schoolontbijt te openen. Dat hai ain van de zeuven oetverkorenen is, moakt veur Sietse gain verschil. Hai is der al doagenlaank glad n beetje zenuwachteg van. Ast zo ver is, krigt e smörgens thoes al n spesioale VIP-behandeln. Behaalve dat e in d’sundoagse klaaier stoken wordt, vindt Sietse t belangriek, dat ter veul aandacht besteed wordt aan t hoar. d’Hoeskapper het der n bult waark aan, want t kapsel mout hailemoal perfekt zitten mit n schiere, rechte schaaiden. Je goan noamelk nait elke dag bie d’burgemeester op veziede. Toch.
Aan t ìnde van dij gedenkwoardege dag, as elkenain weer thoes is, het Sietse den ook veul te vertellen aan d’nijsgierege femilieden. En, hai wait t nog aal persies:
‘Eerst heb ik n krìntebol had mit keze en loater ook nog n bolletje mit smeerkeze.’
As Sietse t haile verhoal verteld het, maarken touheurders, dat hom op d’ain of d’aander menaaier wat dwaars zit. Noa n poar keer vroagen komt e mit de volgende opmaarken:
‘Waiten je wat ik nou zo vrumd von?’
Nou?
‘Wie kregen gain aai bie ons ontbijt.’
Ong?
‘Bie n feestelk ontbijt heurt toch n aai!?’
Joa, aiglieks heurt dat wel, zeker as je dat thoes zo wìnd binnen.
En nou mor hopen dat burgemeester De Jonge dit verhoaltje leest, den kin hai doar t aankommend joar reken mit holden.

n Schone sloapster

Anna is bie opa en oma Famke op veziede.
As haalverwege de mörgen oma telefoon krigt, dat ze n bodschop in Zuudbrouk doun mout, gaait Anna, vanzulfsprekend, ook mit.
Bekìnd mit t fenomeen, dat Anna in d’auto groag even d’oogjes dichtdut, perbaaiert oma heur tiedens d’hìnraaize aal n beetje aan de proat te holden. As vlakbie Zuudbrouk vanòf d’achterbaanke inains gain kommentaar meer komt en oma in d’achteroetkiekspaigel zugt, hou Anna aan d’oogleden trekt, zegt ze:
‘Nog even volholden, wicht, wie binnen der zo.’
En t het sukses. Anna stapt trotsk oet d’auto en zegt tegen oma:
‘Ik heb nait sloapen, hè?’
‘Nee, bist n groot wicht,’ zegt oma goudkeurend.
Op d’terograaize noar d’Wieke hebben baaide vraauwlu d’zunne tegen. Ze kieken der zulms liek in op. t Is d’reden dat oma t zunneklepje in d’auto noar beneden dut.
Vlakbie d’òfslag noar Veendam, op minder dan twij kilometer van hoes, zegt Anna evenwel:
‘Oma, ik heb toch zo’n last van dij zunne.’
t Is nait aans, denkt oma en ze perbaaiert net as op d’hìnraaize Anna op te pittjen om wakker te blieven, mor as ze dit moal in d’spaigel kikt, zugt ze dat t te loat is.
Anna het wel degelk vochten tegen d’sloap, mor dit keer met minder sukses, want d’oogleden van t lutje Doornroosje wuiren heur gewoon te swoar en binnen toch dichtvalen.

n Bik?

Soms overkomt joe zokswat. Den hebben je joezulf nait recht in d’haand en beurt der wat boeten joen aigen wil om. Zo ook n moal mit mouder Jantina.
Ze zit soamen mit Veerle in d’koamer en veurdat ze der op verdocht is, ontsnappen heur tougelieks n boer en n hik. Ze schrikt der zulf van en ze holdt d’haand tegen d’borst om t vervelende, pienleke gevoul ainegszins te onderdrokken.
Veerle, dij heur mouder zo op d’baanke zitten zugt, vragt:
‘Wat is der mama?’
Jantina legt heur dochter oet van boer en hik, woarop Veerle reageert:
‘Oh?’ en noa n körte overdenken:
‘Den nuimen we dat in t vervolg n bik.’
Jantina mout lagen om d’spitsvondeghaid van heur dochter, mor dij geft t gesprek een verrazzend aandere wenden, as ze mit n braide laag op t gezicht aanvult:
‘Of n hoer.’

Homo

Bram is bie n vrundje aan t speulen. As ze even tied hebben veur n slokje drinken en n koekje, vragt t vrundje aan zien mouder:
‘Kinnen jongens ook mit mekoar traauwen?’
‘Joazeker wel,’ zegt jonkjes mouder, en zoals t bie n moderne older paast, geft ze der ook nog n oetleg bie:
‘As je homo binnen en je binnen verlaifd op mekoar, den kinnen je best mit mekoar traauwen.’
Brams kammeroadje huift over dat antwoord nait laank noa te denken, getuge zien alerte mitdailen:
‘Ik wait nait of ik homo bin, mor ik wil loater wel mit Bram traauwen.’

Rollenpetronen

t Is n schiere dag in Kiel. n Mooie gelegenhaid veur d’ kinder om boeten te speulen.
Neeffie Ferdinand is ook op veziede en hai en Anna vermoaken zok oardeg nuver mit heur baaident.
d’Blokhut is veur t jonge stel al vlog ombatterijd tot n aigen wonen.
‘Doe gaaist aan t waark en ik blief thoes.’
Anna het vandoage bliekboar de boksem aan, want Ferdinand het gain muite mit heur opmaarken. As zeun oet n timmermansfemilie wait e persies, wat ter van hom verwacht wordt en hai stekt zien timmermanspotlood in d’aine en n rolmoat in d’aander buutse en gaait zunder protesteren deure oet.
Omreden dat t waark bliekboar nait zoveul om hakken het, is Ferdinand redelk snel weer in hoes.
t Is veur Anna gain probleem. Der stoan ook nait veul meubels in t hoeske om schoon te moaken en veur t eten ist ja nog veuls te vroug.
Veul tied om bie te kommen van zien swoare aarbaaid het Ferdinand nait, getuge d’woorden van Anna:
‘Nou goa ik aan t waark en blifst doe thoes.’
t Zel Ferdinand n zörge wezen, dat e thoes blieven mout. Dat Anna hom deure veur d’neuze dichtdoan het, is ook gain punt. Hai het zok noa n zetje n stoule onder d’kont schoven en zit mit neuze aan t glas noar boeten te kieken.
t Nije rollenpetroon is veur hom toch wel even wennen.

Kladden

Sietse en Anna hebben n nacht bie opa en oma logeerd.
Laank sloapen lukt ze thoes nait, mor bie opa en oma nog minder, dus om van t gejuchter òf te wezen, ist dizze dag vroug dag.
As ze beneden binnen, heuren ze Famke in d’keuken aan deure snuvveln en der is heur gain koare aan d’hakken bonden en even loater vlaigen twij kinder en n dolle hond deur t hoes hìn. As noa wat woarschaauwens de rust n beetje terogge is en d’kinder in d’koamer op de bank zitten, komt Famke nog even bie Anna. As zai hom over t kopke aait, wist ze op d’kladden in Famkes ogen en zegt:
‘Famke is verdraiteg, zai het schraaiwd.’

Zesteg moal

Bram het bèld, omdat ze verlet om slagroom hebben, slagroom veur de toart. En omdat oma aaltied wel n spoitbuzze in d’koelkaaste liggen het, wordt de raaize noar Maiden ondernomen.
Doar kriegen we van Bram oetleg over t mislukken van t slagroom kloppen. t Het hom veul waark kost:
‘Eerst mos ik zesteg kloppen en dou nog n keer datteg.’
Ik vaal van verboazen hoast van d’stoule en zeg:
‘Dat duurt ja wel hoast net zo laank as n voetbalwedstried.’
Woarop Bram zegt:
‘Joa, mor veur voetballen mout ik ook nog oefenen.’

Leuker

Bram is d’òfgelopen weken nuigd om kennis te moaken mit verschillende sporten.
Hai wait intussentied dat t mit judo derom gaait om n tegenstander op de grond te kriegen én deronder te holden. Dat nait elkenain, veural dat leste, even leuk vindt, was wel n biezundere ervoaren.
Sunt kört wordt e ook al signaleerd op t voetbalveld van Maiden. Dat dij sport hail aander doelstellens het, dast bevubbeld nait aine van de sokken lopen magst, was weer n aandere ervoaren.
Noa wat traainens vragt zien pappe:
‘Wat vindst nou leuker, Bram, judo of voetbal?’
‘Voetbal,’ is t zulfverzekerde antwoord en as oetleg komt doar vlak achteraan:
‘Dat mout ook wel, want ik wil loater voetballer worden….’ en noa n körte overdenken:
‘.. en Spiderman.’

Eerappels? Bah!

‘Wat eten we vandoage, pappa?’
Nait dat Sietse nou zo’n hongerlappe is, t is weschienlek meer nijsgiereghaid, dij hom bewogen het om dizze vroage te stellen.
‘Wie eten stamppot boerenkool,’ zegt zien pappa.
‘Hè, gelokkeg,’ zegt Sietse, ‘den kriegen we tenminnent gain eerapppels.’
Eerappels krigt t lutje jong op t mement hoast nait deur t sloekgat noar binnen. Zulms d’opgebakken eerappeltjes, woar e aans zo gek op was, binnen van zien menukoart òfhoald.
Om dizze – hopelek tiedeleke – òfkeer van ons maist bekìnde natsionoale gerecht in goie boanen te laiden, wordt aan toavel nait meer proat over eerappels mor over po-tee-toos.
En … t helpt.
De mous is der in elk geval ingoan as kouke.

Kus
Bram zit in Maiden op basisschool  ‘De Mieden’. Bie hom in d’klazze zit Joris, zeun van de bekìnde Grunneger zanger Erwin de Vries.
t Is den ook nait roar, dat de verskes van Joris zien pa wel es onderwaarp van gesprek binnen en dat der ook wel es – thoes en op school – noar luusterd wordt. En luustern kin Bram bie zetten oardeg nuver.
t Laid van ‘Isis Annalief’ is doar meschain wel n goud veurbeeld van. Elke keer as e dat verske heurt, den laagt e zok de buutse oet over de tekst.
‘Woar moust zo om lagen?’ vroagen ollu verboasd.
Den schudt e wat mit t heufd en komt den mit de volgende verkloaren:
‘Joris zien pappe zingt in dat verske zo wat roars: … en zo kus ik die deur ….’ En elke keer as e dat zinnetje weer zegt, kin e nait noaloaten om te lagen. Wel smokt nou den ook mit n deure.
Originele tekst: En zo kus ik die deur-goans

Pin
De drij kinder Kuit logeren bie opa en oma.
Ilse vertelt aan toavel dat zai dammeet, as ze twaalf joar wordt, n aigen reken en n aigen pinpas krigt. Zo krigt zai over n poar moand stuur over heur aigen geld.
Zakgeld? Makkelk heur, ollu kinnen dat gewoon op heur reken störten.
Geld veur n goud rapport? t Komt bie Ilse aal op dezulfde reken te stoan. Ilse zugt t al veur zok, der gaait strakkies n wereld aan meugelkhaiden veur heur open.
Sietse luustert aandachteg noar zien grote zus en zugst hom denken en as e d’boudel goud overdocht het, komt hai mit n logische konkluzie:
‘As ik twaalf joar bin, den krieg ik ook n aigen reken.’ t Liekt hom wel wat.
Lutje Anna heurt t haile reloas mit n zörgelke trek op heur gezicht aan. Zai smoest nog niks , mor komt as baaide aandern oetverteld binnen wel mit n opmaarkelke oetkomst veur n dag:
’t Is ook aaltied t zulfde, ik bin natuurlek weer  as leste aan de beurt.’

 Schooltjezaik
Veerle kin aiglieks nait wachten tot t nije schooljoar weer begunt.
Het ze t den nait noar heur zin had in de vekansie? Joazeker wel, ze het t meroakels noar de zin had, mor ast t ìnde van de vekansie in zicht komt, goan der aander dingen speulen.
En Veerle verheugt zok hail aarg op t nije schooljoar.
d’Reden?
Ze komt t aankommend joar in de viefde klazze en dat betaikent, dat ter veul gaait veraandern en woar zai zok nou zo aarg op verheugt is, dat zai veur t eerst aardrijkskunde én geschiedenis krigt. Da’s mooi veur heur, dat ze dij oetdoagen aan wil goan, mor zeggen ollu, der binnen ook kinder, dij doar hailemoal nait zo op zitten te wachten. Nog staarker, dij deur de tegenzin in aal dij nije lezzen meschain wel schooltjezaik worden.
Veerle kikt es ongeleuveg noar de leste spreker en zegt verboasd:
‘Wat is schooltjezaik?’
As je aargens tegenaan zain, den zeggen je dat je zaik binnen en den huiven je dus nait noar school.
‘Mor den binnen je dus nait echt zaik, den doun je net of je zaik binnen.’
Zo ist.
Veerle schudt onbegriepend mit heur heufd. Zai kin zok dat nait veurstellen.

Gek
t Is smörgens nog vroug, as d’haile femilie in ain klap in t ìnde komt.
Sietse en Anna sloapen dat weekìnde veur t eerst allebaaide tougelieks bie opa en oma. Van sloapen is soavends aiglieks nait veul kommen. Zai hebben t mit heur baaident hail gezelleg had, mor hebben mekoar ook urenlaank oet sloap holden.
Mor smörgens, t is even noa zeuven, het de körte nachtrust gain invloud op heur snelle wakkerworden.
Woar ze wakker van worden binnen?
Van oma’s telefoon. Dij is om persies twij menuten over zeuven begunnen te tjoedeln:
‘Homely girl…’ en oma kin nait zo snel reageren en de telefoon oetzetten, of baaide oapekoppen stoan veur t bère en vroagen nijsgiereg:
‘Wel is dat?’
Van sloapen is dij mörgen niks meer kommen en as even loater n muie opa en oma en twij overaktieve kinder aan toavel zitten veur t ontbijt, komt t deuntje oet oma’s telefoon nog es weer aan bod:
‘Wat was dat veur n verske? vragt Anna en alsof t òfsproken waark is begunnen opa en oma t bekìndste melodietje van UB40 oet volle borst te kwelen. Dat hebben d’kinder ja nog nooit mitmoakt en Anna konkludaaiert den ook oet de grond van heur haartje:
‘Jullie spoort nait.’

Oetsloapen
Anna lopt van t joar veur t eerst in heur leven d’Oavond-4-doagse. In Hoogezand. Oeregaai, t binnen laange ìnden, dij t lutje wicht lopen mout. Mor zai let zok nait kennen. Opgeven? Dat komt nait in heur woordenboukje veur en ook al willen de baintjes en de voutjes soms nait meer zo goud, zai zet deur.
As de volgende mörgen mouder Margreet vroug aan t waark mout, lopt z’even noar d’kinder tou om ze goidag te wìnsen. As ze Ilse en Sietse even doekt het, lopt ze noar Anna. Mor Anna is nait wakker te kriegen. Dij slept nog zo vast. Doarom fluustert ze heur lutjeste zachies in t oortje:
‘k Hol van die, mor ik goa nou noar school.’
t Voult roar, as je nait even op n fesounleke menaaier òfschaaid nemen kinnen en dat zegt ze ook tegen schoonmoeke Ina.
As Margreet aan t ìnde van de dag weer thoes is, lopt ze – ook omdat ze d’hail dag n beetje mit n rötgevoul is blieven zitten – noar Ina en vragt:
‘Wat zee Anna vanmörgen bie t opstoan?’
‘Oh, ik heb mamma vanmörgen wel heurd, heur, mor mien oogjes wollen nog nait open.’

Everswien
Bram en Veerle hebben mor gelok mit n pappa, dij heur aal dij mooie taikenfilmkes op de baand zet het. Elk het wel zo zien veurkeuren.
Bram is bevubbeld hailemoal weg van Asterix en Obelix. En as e nait veur de film zit, den is onze striedlustege krieger mit swoard en aander steekmattrioal wel op pad om wilde baisten bie mekoar te gaddern. En veural everswienen. Hai gaait der volledeg in op.
Soavends, vlak veur t sloapen, kommen noa n stokje veurlezen de verhoalen soms den ook nog lös.
Zo verteld’e lestent , dat e bie oppasmouder Annet in toene n everswien vongen het.
Ong?
Mor Bram luit zok nait van de wies brengen deur zokse ongemotiveerde en irrelevante opmaarkens. Hai wost nog aal persies:
‘En noadat w’hom slacht haren, hebben wíe t everswien bie tante Annet in d’oven doan.’
De vroag of dat grote baist doar den wel in paasde, was natuurlek nait aan d’orde. t Gezicht ston zo eerlieks, dat touheurders t hoast ja wel geleuven mozzen.

Bier
t Is waarm dij dag, dat wie d’kinder noar Kiel brengen en ast den ook nog zo’n ìnde in d’auto rieden moust, den bist bliede dast op stee bist.
As d’kinder heur tazzen in d’hörn gooid hebben en oma in d’keuken drok bezeg is broodtrommels en drinkbekers te verzoameln, is opa op zuik noar n schareplekje in toene. Dij wordt vonden onder de hoge bomen. t Is n doalders plekje. Vrij van n brandende zunne en mit t zicht op n oetgebraaid panorama van oetgestrekte velden.
Oma het noa n zetje d’boudel bliekboar aan d’kaante en komt ook boetendeure zitten en gaait zitten mit d’onvermiedleke vroage:
‘Hest ook dörst?’
Zeker heb ik dörst en wa’k aans aiglieks nooit vroag, dat komt mie nou inains in d’gedachten:
‘Dou mie mor n glaske ranja.’
En terwiel oma weer noar binnen lopt, lopt Anna traauw mit heur mit en begunt tegen heur te kwedeln en achterom kiekend zegt ze:
‘Wie hebben ook wel bier, heur.’

Knipke
Wie binnen op veziede in Maiden. Abel voult zok nait te best, hai het weschienlek wat onder d’leden.
t Is den ook verstandeg om dien rust te nemen. Mor oft verstandeg is om dat op de baanke te doun, is n twijde. Hai ligt wat te dommeln en òf en tou vaalt e n beetje in sloap. Aans proaterij genog, mor vandoage hest hailemoal niks aan dat jong.
Veerle en Bram speulen gewoon om hom tou. Hai het bliekboar gain last van heur en zai nait van hom.
Allewel. Bram is natuurlek wel van de uutvinderegen. Zo krigt hai n hoarknipke van Veerle in d’handen en in t ronde kiekend, wat e doar even mit oetvreten kin, lopt e op zien sloapende pappa òf. Dij maarkt niks. Dij slept en is mit gain tien kenonnen wakker te kriegen. Of toch wel.
As Bram even hail filain t hoarknipke op pappa’s neuze zet, zit d’leste vervast net in n oakelge dreum, woar e t net aan de stok het mit d’ain of d’aander – zok in elk geval bie d’neuze nomen voult – en deur de vervelende drok op d’neuze haalf wakker wordt en wild om zok tou begunt te speren en te roupen.
Lutje Bram schrikt zo aldernoast van zien wilde voader, dat e kompleet onder d’indrok is.

Fuchsia’s
Dat opa van bloumen holdt, is algemain bekìnd. Dat hai n spesioale veurkeur veur fuchsia’s het, mag intussentied ook wel as bekìnd verondersteld worden.
Op n dag – nog nait zo laank leden – waren d’kinder op d’Wieke en was opa in toene bezeg mit d’verzörgen van zien plantjes. Wotter geven, dooie bloumen deroet en n krummeltje kunstmizze derbie.
t Heurt der aal bie.
Hai het dij dag aan Sietse n traauwe pazzipant. Aine dij hom de kunst òfkieken wil. En dat zint opa wel. d’Laifde en t gevoul veur dij prachtege klokjesbloumen mag rusteg n beetje noa-oarden.
As opa de hoger hangende fuchsia’s ontdut van oetgebluide bloumkes, zugt e tot zien tevredenhaid, dat Sietse n goie leerling is. Opa haar hom t ook ja goud veurdoan. Mor dou e wat beter keek, zag e dat d’werkelkhaid der hail aans oetzag. Sietse was noamelk bezeg zien leeghangende fuchsia-plantjes ain veur ain de kop der òf te hoalen.
‘Wat dust nou?’ zee opa verbolderd.
‘De dooie bloumen deroet hoalen,’ wast zulfverzekerde antwoord.
‘Dit binnen toch gain dooie bloumen.’
En t antwoord van Sietse? As ze hangen den binnen ze toch dood.

Speulen of waarken

Opa en oma binnen nuigd om tussen de middag de Maidmer klaainkinder op te vangen. Tussen de middag ist stoetje eten en snel weer noar school. Veul tied veur speulen en omhangen is der nait.
Op weg noar school vragt opa:
‘Wat staait ter op pergram veur vanmiddag?’
Bram is al goud op d’höchte en zegt:
‘Wie goan vanmiddag aan t waark.’
Zien oldere zuster schudt es wat mit t heufd en zegt:
‘Nee Bram, jullie huiven nog nait aan t waark, kleuters speulen allendeg nog mor.’
Bram ister nait mit ains en let dat ook duudlek maarken. Hai zegt mit de neudege stemverhevven en bepoaldelek nait van plan zok deur zien oldere zuster de les te loaten lezen:
‘Wie goan vanmiddag gewoon aan t waark. Juvvraauw het dat duudlek zegd.’
Veerle, nait onverstandeg wait de golden middenweg te bewandeln en komt heur bruiertje tegemuite mit d’opmaarken:
‘Jullie goan dammeet speulend waarken.’

Ameland
De maivekansie is begonnen. Ook veur Veerle en Bram.
‘Twij weke nait noar school, dat is wel n haile zet,’ zegt opa.
d’Kinder trekken wat mit scholders. Twij weke is veur kinder hoast ja ook nait te overzain.
Zai huiven zok doar ook nait drok om te moaken, want zai goan t grootste gedailte noar aander opa en oma op Ameland.
‘Wel negen doagen,’ verzekert Bram mie.
‘Je kinnen in dij tied toch ook op Ameland noar school goan,’ stelt n onwaitende opa.
‘Nee,’ zegt Veerle zulfverzekerd, ‘op Ameland binnen gain scholen.’
‘Op dat aailand wonen toch ook mìnsen, dus ook kinder.’ Mor opa het t hailemoal mis. Doar wonen allendeg mor vekansiegangers.
Ong? Mien ongeleuf in d’leste beweren zet ze wel aan t denken en soamen kommen ze tot de konklusie:
‘Meschain wonen der wel gewone mìnsen, mor zeker gain kinder.’

n Sproakverwarren?
Bie Ilse op school wordt best wel veul aandacht aan de geschiedenis besteed. Ook aan de vrougste geschiedenis, de prehistorie, de tied dat onze veurolders nog in berevèllen luipen en heur eten mit piel en boge bie mekoar scharreln mozzen.
As proat ter n moal op komt, legt Ilse heur schoolkennis van vrouger tieden op toavel:
‘Mien grootollen binnen oapen.’
‘Dien grootollen?’ Wie kieken heur verbolderd en mit grote ogen aan. Zai leest de vroage oet onze verwonderde ogen en zegt ongevroagd:
‘Juvvraauw op school het t zulf zegd.’

Keze
Sietse en Anna binnen n nachtje bie opa en oma oet logeren west.
Wìnd, dat ze smörgens aan d’ontbijttoavel zitten, helpen ze goud mit om de toavel te dekken. As de thee trokken is en aal vare aan de gedekte toavel zitten, vragt oma:
‘Wat willen je op joen brood?’
‘Keze,’ zegt Sietse.
‘Keze,’ vult Anna aan.
Omdat ter meer soorten op toavel stoan, vragt oma:
‘Willen je oma’s keze of dij aandere.’
‘Nee,’ is t stellege antwoord, ‘oma’s keze is olde keze. Wie willen nije keze op brood.’

Van proaten kwam zundag meschain wat minder, mor t was wel n gedenkwoardege dag bie opa en oma

In d’speultoene

Bienoa d’haile femilie het zok zundag weer mèld op de Wieke. Behaalve Abel, dij mit de noaweeën van 200 kilometer Amstel Gold Tour in de bainen nog n dag in t zuden bleven is om bie de grote jongens te goan kieken, holdt Jantina op n ‘escape-tour’  aargens in Stad tou.
De kinder binnen der wel aalmoal. t Is ook ja n traauwdag van opa en oma.
‘Oma is vandoage negendatteg joar traauwd,’ zeg ik. Lutje Bram laagt mie oet:
‘Dat kin nait. Je mouten aaltied mit z’n twijen traauwen.’
Ong?
As de Kuiten oet Kiel binnenvalen, ontstaait ter n roezie over wel opa de foto geven mag. Noa wat gefruzzel en gejammer, krieg ik van Anna ain van internet trokken, mor den ook aarg schaive foto van miezulf. As ik de foto goud bekeken heb en oetroup:
‘Dat bin’k ja aal nait!’ begunnen ze aaldrije te lagen. Doar wast heur ook om te doun.
As kinder aan t ìnde van de dag, mui van t speulen, chips eten en roeziekribben netjes aan toavel zitten mit petat en kroketten en frikandellen, kist ze onder n houdje vangen. Mor veurdat t zo wied is, hebben we oardeg wat beleven mouten.
Leo en Dien binnen net binnen en kovvie wordt serveerd. Frederik krigt ook kovvie. Op t olderwetse, antieke kastje. Mit Sietzes’ bewoakers van Stars Wars en Spiderman noast zok zet ik de kovvie op t kastje. Op t zulfde mement is ain van drijen – of ik of ain van baaide supermanlu – zo onhandeg om t kovviekopke n seraaize te geven, zodat d’haile inhold over kaaste en vlouer stroomt. Drij, vaar theedouken binnen neudeg om d’ boudel weer schier te kriegen. De suker en de kovvie moaken dikke kringen op d’kaaste. Dij kriegen we der nooit weer oet.
Op dat mement binnen kinder al boeten. Ze speulen dat t rappelt. t Binnen net koien dij n winter laank op stal stoan hebben. Ze runnen en springen en roupen, dat heuren en zain joe vergaait. Ik heur d’buurtbewoners al kloagen:
‘Kist wel heuren dat dij van Wiekens weer veziede hebben.’
d’Klaaine blokhut is t kluphoes. Doar speult zok alles of.
Zo hangt Anna as n gedien mit heur mooie streepjesjurk veur t open roam. As ik roupen wil, dat zokswat hail gevoarlek is, springt ze as n volleerde gymnaste op de grond en kikt mie triomfantelk aan:
‘En heb ik dat even netjes doan of nait?’
Sietze zit boven op t dak van t kluphoes en verhoesd of en tou noar de pereboom, in noavolgen van zien veurbeeld Spinneman.
Z’hebben mit nander zwembadmatterioal vonden in n raiten mand. t Was goud verstopt, mor dus nait goud genog. Veul van t spul is nait broekboar, mor de wotterspoiten wel. Ik heb oet veurzörge de boetenkroane al stief dicht draaid, mor t het nait holpen. Noa n zetje zai ik oet keukenroete, dat ze mit goud gevulde wottergeweren achter mekoar aanzitten deur toene hìn en om de blokhut tou. En …. ze schaiten mekoar mit de spoiten liek veur de kop. t Is nog gain zummer, wil ik roupen, mor belemmer ik heur doarmit nait in heur spel. Anna moakt t mie makkelk, as ze inains mit n nat gezicht en dikke troanen veur mie staait:
’Zai hebben mie aalmoal natspoten.’
En den ist oflopen.
Sietze perbaaiert even loater as Epke Zunderland mit baaide vouten noast mekoar over de aarmleunen van de toenbaanke te springen.
‘Ast hoaken blifst vaalst mit de kop op de grond,’ woarschaauw ik. Hai kikt mie aan of e zeggen wil:
‘Mor dat kin ik wel.’
Soms zitten ze even oet te rusten in de grote blokhut bie t nije olderwetse schoolbankje oet Blijham en zitten ze – hou ist meuglek – mit z’n varen mooi te taiken. t Duurt mor even. Geduld is n schone zoak mor nait veur kinder. Potloden en pepieren liggen henter en twenter over d’vlouer en opa mout op d’knijen om alles op te roemen.
Wel het traauwens bedocht dat ze om de blokhut tou runnen maggen? Opa het toene net schier. t Is t verhoal van t schoap en de dam. Op n duur wait gainaine meer wel begonnen is. Wat ik wel zeker wait, is, dat ik mörgen vannijs begunnen mag.
As lutje Bram even loater over t hek bie de kas klaauwstert, as n twijde Epke, zai’k hom al deur t glas van de kas valen. Hai is sneller as mien stem geluud produceren kin, want veurdat ik roupen kin is e der al over. En komt even loater achter de kas weer te veurschien.
Het porselainen theeservies, woar opa zok d’handen op kapot bound het, vaalt op de stainen vlouer van d’overkappen kopke veur kopke en kannechie noa kannechoe aan diggels. En wel roemt t op?
Ze lopen of en tou noar binnen om even wat te gaddern van de toavel van d’olden en vlaigen mit chips en aander lekkers weer noar boeten.
Wat n ervoarens veur ain middag, mor onze feestdag is nog nait òflopen.
Wie mouten Bram en Veerle – bie òfwezeghaid van d’olden – soavends in Maiden noamelk nog op bère moaken. Bram huift nait meer te lezen. Hai ist zat. Hai wil sloapen.
t Was gevoarlek bie tieden mor ook leersoam. En veur opa Bram? Hail vermuiend, dij huifde soavends ook nait meer te lezen. Allendeg dit verhoaltje mos nog even.

Tot tiene tellen
Bram het n gemain wondje boven t oog.
‘Hou is dat kommen?’ vragt opa.
d’Verkloaren van Bram is simpel. Kammeroadje Jens en hai hebben n spelletje speuld. Mit holten soabeltjes. As echte ridders in n striedpaark hebben ze tegenover mekoar stoan. d’Ofsproak was, dat ze tot tiene zollen tellen en den op mekoar of zollen störmen.
‘Mor hou komst doe den aan dij snee boven dien oge en het Jens der niks aan overholden?’
‘Ik heb tot tiene teld,’ verkloart Bram, ‘en Jens is al bie vare begonnen te lopen.’

Koekjes
Opa en oma Famke binnen aan de beurt om n keer op te pazen op Veerle en Bram. d’Reden is dat d’ollu noar school mouten veur n rapportbespreken. t Lopt tegen zeuven uur en as ollu vot binnen, stopt oma d’kinder onder de does. As ze schoon en glimmend weer beneden binnen, het opa wel zin in kovvie. Dat kin regeld worden.
‘Is der ook toart?’ vragt aalbegeer opa.
‘Nee,’ zeggen d’kinder, ‘toart is veur n verjoardag, ’ mor opa kin wel n koekje kriegen.
‘Wat veur aine?’ Opa is ook nait zo mor tevreden.
’n Koningskoekje?’ vragt Bram.
‘Dat liekt mie wel wat,’ zegt opa, mor zien nijsgiereghaid over wat n koningskoekje nou persies is, loat e duudlek maarken. Doarom lopt Bram noar d’kelderkaaste en hoalt doar n pak koekjes oet:
‘Kiek, dizzen,’ zegt e en holdt opa n pak ‘Prince’ koekjes veur.

Hoamer
Pappa Frederik het d’auto kapot. Om persies te wezen d’accu. Doarom krigt Frederik d’auto van opa en oma mit om n nije accu te hoalen.
Loater op de dag tufket dezulfde auto dam weer op. d’Auto is dus repareerd.
Anna het t haile perses van d’accuverwisseln mitmoakt en omdat opa aarg nijsgiereg is hou t aal in zien waark goan is vragt e Anna hou pappa d’reperoatsie oetvoerd het.
Anna huift ter nait ains veur te goan zitten. Auto’s reperaaiern is noamelk nait zo moeilek, bliekt wel oet heur woorden:
‘Pappa het ter even mit n hoamer op haauwen en dou was e weer kloar.’
( Logen het ze nait, z’het allendeg t eerste gedailte mitmoakt, dou d’olde accu der oet mos en omdat zokswat wel es stoer gaait het pappa der even mit n hoamer op haauwen )

Grapje
Ilse is nuigd deur n schoolkammeroadje om te komen speulen. t Is nait noast de deure, want t kammeroadje woont in Troapel.
‘Waist doe de weg?’ vragt oma. Zai is sjefeur van dainst om Ilse vot te brengen.
‘O, jawel,’ zegt Ilse. Zai is doar al voaker west en wait persies woar t jonkje woont en ook hou ze der kommen mout. Gelokkeg het oma t adres: Roeten A Kenoal Noord.
’t Is vlak bie n brogge,’ verkloart Ilse, weschienlek totoal overbodeg, der nog aan tou. Welgemoud gaait t twijtal op stap. d’Raaize gaait zunder problemen. Troapel is bekìnd terrain veur oma. As ze bienoa op de plek van bestemmen binnen en de brogge deur Ilse aanwezen is, gooit d’stroatnoam-aanduden rout in t eten:
‘Roeten A Kenoal Zuud,’ zegt t blaauwe bordje.
‘Wat mouten we nou?’ vragt oma. Zai staait mit d’auto veur n redelk smaal weggetje en vertraauwt de zoak nait recht.
‘Dit klopt wel, oma,’ verzekert Ilse oma vastberoaden, ‘wie mouten hier echt wel langs.’ Dus draait oma t klaaine weggetje in en wordt even onzeker as ze om n rood-wit poaltje hìn mout.
‘Da’s n grapje oma,’ wist Ilse alle bezwoaren van d’haand. Dat oma bie dij aksie bienoa in daip komt, wel fietsers tegenkomt, mor gain auto’s, doar wordt Ilse nait hait of kold van. Oma wel. Ast smaal padje mit n bochte noar links gaait, wist Ilse t hoes aan, woar ze wezen mouten. Terwiel Ilse oetstapt en oma om zok toukikt zugt ze tot heur verboazen n blaauw bord mit n fietse der op.
‘Ik bin dus over n fietspad kommen,’ konkludaaiert ze.

Piepke smoken
Anna en Sietse binnen op dinsdag bie op en oma. Omdat d’ollu t drok hebben mit waark en aander
bezegheden, blieven ze ook eten.
t Is gezelleg aan toavel, mor soms hest kinder dij gain zittende kont hebben. Sietse dus ook nait. As e veur zien gevoul genog eten het, vragt e of e bie toavel vot mag. Dat mag.
Anna holdt t nog n zetje vol en holdt opa en oma aan de proat.
Omreden dat t wel oardeg stil is in d’koamer en oma de boudel nait recht vertraauwt, beslot ze even poolshoogte te goan nemen.
‘Gelokkeg,’ denkt ze as ze d’koamer inlopt. Sietse zit gewoon in d’relaxstoule. Niks aan de hand dus. Of toch wel. As ze goud kikt, zugt ze dat Sietse mit n stoalen gezichte en mit n piepe in de mond, n echte olderwetse deurroker, televizie zit te kieken.

Speedy
Sietse is net verhoesd noar Kiel.
t Is veur de daaier wel even wìnnen in dij nije omgeven. Doarom is besloten dat d’katten in elk geval twij weke binnen blieven.
Veural veur Garfield, dij rooie bliksemse koater, is dat n groot probleem. Hai is n echte boetenkatte en hai hangt den ook alle doage aan d’klinke van deure. Hai wil der oet. Hai voult zok n gekooid daaier en wat doun dij. Dij zuiken aander diverdoatsie. Hai mout zien frustroatsies toch aargens op òfreageren kinnen. En woar e bie de mìnsen nait veul sukses het, zöcht e zien hail bie Speedy, t lutje hamstertje. t Noadail is dat Speedy net as hai ook kooid is.
As e op n dag d’sloapkoamer van d’kinder ongezain insloept, staait e inains oog in oog mit Speedy. En omdat ter gainaine in de buurte is, dij hom van de kooi òfjoagen kin, stöt e de kooi van d’kaaste òf.
De gevolgen binnen hoast nait te overzain. Deur de klap binnen nait allaain d’mìnsen in hoes alarmeerd, mor is de kooi ook opensprongen en het d’haile inhold oetspijd, ook lutje Speedy.
Of Speedy laank van zien vrijhaid genoten het? Weschienlek mor n tel, want dou elkenain om d’bochte kwam gieren om te kieken wat ter beurd was, luip Garfield mit t lutje hamstertje in de bek in tegenovergestelde richten.
De bevrijden van t hamstertje kwam te loat. Garfield haar net even te haard deurbeten.
De reaksie van Sietse? Ondanks zien verdrait om t verlais van zien laivelingsbeestje nemt hai t ook nog op veur dij dekselse koater:
‘Garfield wol allendeg mor even mit Speedy speulen.’

Kovviemeulen
Op d’weg terogge van school noar hoes zingt Anna noast mie in d’auto t hoogste laid.
Wat ze zingt is mie eerst nait duudlek. Ik luuster ook mor mit n haalf oor, mor t is volgens mie toerloos t zulfde woord, dat ze in verschillende varioatsies en toonhoogtes brengt. Ze is der nog veuls te jong veur, aans zolst zeggen, ze geft n imitoatsie van ‘poesiemaauw’ oet Dorus’tied.
‘Wat zingst nou toch aal?’vroag ik op t lest. Wie draaien op dat mement net rechtsòf Kiel oet.
‘Kovviemeulen,’ wist ze mie t klaaine restaurantje op d’hörn om vervolgens gewoon op dezulfde menaaier weer deur te goan mit heur ainzinsmelodietje ‘kovviemeulentje, kovviemeulentje…’
Ik wait nou in elk geval wat ze zingt.
As we thoes binnen en oma heur verwìnd het mit drinken en koek, loat ik Anna d’olderwetse kovviemeulen in d’vensterbaanke zain, mit de woorden:
‘Kiek, dit is nou n echte kovviemeulen.’
Ze kikt mie even aan, schudt wat mit t heufd en antwoordt:
‘Nee, dat is n sleutelmeulen.’ ( wie gebroeken t opvangbakje as sleudelbewoarstee )

Gevoar
Wie vinden thoes regelmoateg braifkes. De teksten binnen maisttied haile laif, mor of en tou vinden we ook wel van dij gele kattebelletjes mit soms aarg indringende teksten derop. Aan t handschrift kinnen we de doader. Of doaderes. Ilse. Ze het t weschienlek goud mit ons veur, want de woarschaauwens binnen voak wel op zien plek. Zo vinden we onder t plestiek bekertje in d’badkoamer n braifke mit:
‘Nait oet drinken, zit kaalke in.’
Oeregaai denken wie den. Z’het geliek en wie vervangen t bekertje.
Nou het ze op heur verjoardag n mobieltje kregen. Ze kin der al hail goud mit overweg, zoals lestent bleek. Haar ze heur mouder, anoniem, zoals ze zulf docht, n appje stuurd mit t advies:
‘Gevoar!! Goa nait noar Veendam, der is schaaiterij in Kerkstroate.’
Wie binnen benijd wanneer wie t eerste digitoale braifke kriegen.

Allendeg
Veerle is al zo groot, dat zai of en tou allendeg van school noar hoes tou mag lopen.
Bram is ter nait mit ains, woarom dat nait veur hom weglegd is. Mor, as je mor laank genog deur zeuren kriegen je joen zin wel. Zo het mama beloofd, dat Bram noa de gimmestiekles allendeg noar hoes lopen mag. Hai kin de weg ja wel. Bram trotsk en mama ongerust.
As papa hom thoes vragt hou zien eerste soloraaize verlopen is, zegt e, toch wel n beetje teleurgesteld:
’t Ainegste wat ik zain heb is mama. Iedermoal as ik n bochte om kwam, den ston mama doar mit d’fietse.’

Poppenkaaste
Opa is drok bezeg d’schure op te roemen en Anna sirrelt aal wat om hom tou, as ze inains d’olde poppenkaaste zugt.
‘Wat is dat, opa?’ vragt ze nijisgiereg.
’n Poppenkaaste. Doar hebben dien  mamma en Abel vrouger mit speuld.’ t Liekt heur ook wel wat.
Opa het n emmer mit schoem en wel n dik ketaaier waark om t stovvege speulhoeske weer schoon te kriegen.
Tussen de middag tiedens t stoetje eten zegt oma tegen Anna:
‘Zol ik die dammeet ook n poar poppenkastpoppen van boven hoalen?’
Anna kikt oma verboasd aan en schudt den van nee. Opa en oma begunnen baaident te lagen en Anna zegt verongeliekt:
‘Hoeffe niet.’
Opa dut net of e hail aarg teleursteld is en zegt:
‘Nou het opa net n pokkel waark had om d’poppenkaaste  weer toonboar te kriegen en nou wilst der nait in speulen?’
Anna is nait onder d’indrok van opa’s toneelstokje en kikt kwoad noar hom, mor dij perbaaiert t nog  ain moal:
‘Mor wat gaaist den doun in de poppenkaaste.’
Anna kikt opa wat ongeleuveg en nait begriepend aan en zegt:
‘Sloapen.’
??????

Zwemles
Sietse is bezeg de kunst van t swemmen onder de knije te kriegen. t Gaait meroakels en hai het ter veul oardeghaid aan. Dat komt ook omdat hai n zwemmeester het, dij hom goud ligt. Meester Jurrie.
Bie t òfschaaid van de veurege swemles het Sietse hom beloofd, dat e de volgende keer traktaaiern gaait. Veur zien verjoardag.
As d’ollu bie de volgende swemles d’haile ploug in d’auto hebben – drij kinder en n hond, omreden dat ze noa de swemles nog even op veziede mouten –  komt Sietse mit t verhoal van de weke doarveur veur n dag.
‘Ik heb meester Jurrie beloofd da’k traktaaiern goa.’
Mor doar haren d’ollu nait op rekend en dus wordt d’auto keerd en lopen op zundagmörgen  – gelokkeg is de supermaarkt open –  twij groten en drij lutjen in de gaauweghaid langs de schappen om n traktoatsie bie mekoar te fantaseren.
Z’hebben de rees tegen de klokke verloren, mor de traktoatsie het t aal weer goud moakt.

Pieter Post?
Sietze is mit nicht Veerle deur oma nuigd veur n bieskoopbezuik. Noa veul overleg is besloten om d’veurstellen van ‘Planes’ te goan bekieken.
Z’hebben flink wat mondveurroad  insloagen.
‘Lust doe popcorn?’ vragt oma. Natuurlek lust Sietze dat.
As ze vief menuten, veurdat de film begunt heur stee in d’filmzoal opzuiken, het Sietze al meer dan genog van de popcorn. Dat dreuge spul, nee dat lust e nait. Zien fleske mit drinken is al op. Veerle dut t aans. Zai nipt vezichies aan heur drinken en of en tou nemt ze n maiskörreltje.
Oma het toch wel n beetje meedlieden mit Sietze, omdat e hailemoal zunder zit en ze kocht mit d’leste Snikke nog n puutje chips veur hom.
Noa vief menuten wordt Sietze wat onrusteg en begunt wat op d’stoule hìnneweer te draaien en noa n ketaaier zegt e tegen oma:
‘Ik vin dizze film toch nait zo mooi, zollen we nou noar de film van Pieter Post goan?’

Op de computer.
Bram wil groag op de computer en vragt dat aan zien mama. Dij is drok bezeg mit t eten en zegt:
‘Nou, wie goan zo eten, dat doun we dus nait meer.’
Zegt Bram:
‘Mor den kin ik dat toch wel achter t eten doun?’

Nog lange nait.
Sietze het bie n kammeroadje speuld.
‘Wast leuk?’ vragt mouder Margreet as e weer thoes is.
‘Och, jawel,’ zegt Sietze wat onverschilleg. t Is hom zeker de muite nait om der over te proaten.
Onder t eten koken, vragt Margreet:
‘Ik geleuf dat Johnny ook bienoa joareg is, nait?’
Sietze kikt heur verboasd aan en zegt:
‘Volgens mie nait. Zien moeke zee noamelk, dat e nog lange nait joareg was en dou mozzen we allebaaide in d’auto en het ze mie noar hoes brocht.’

Niks gain ooievoar.
Veerle het n bibeltaikboek over t mìnselk liggoam van school mitnomen. Zai het veul aandacht veur d’inhold en as ze even noar d’wc mout, legt ze t bouk aan d’kaante.
Bram zugt dat en pakt t bouk op en gaait op d’baanke zitten. Lezen kin e ja nog nait, mor de ploatjes hebben, zo te zain, zien volle aandacht. Mor noa n zetje is e der toch flaauw van.
Even loater, zo onder t speulen deur, zegt e tegen mouder Jantina:
‘ik wait hou de lutje babies geboren worden.’
‘Zo??’ zegt Jantina verwonderd.
Bram dut t veur. Hai kroept op de grond hailemoal in mekoar en dut d’aarms om t heufd tou en as e noa n poar tellen zokzulf oet zien foetusholden bevrijdt en aarms en bainen strekt, ropt e:
‘En dou zee ik, hallo, hier bin ik.’

Zuster Carla?
Anna, d’lutjeste van t haile stel, het in t zaikenhoes legen. Zai het d’amandeltjes der oet kregen.
As ze weer goud et en drinkt mag ze noar hoes, zegt zuster Carla. O? ast zo kin, den is Anna gain koare aan d’hakken bonden. Zai zel ze doar in t zaikenhoes wel even loaten zain dat ze goud eten en drinken kin. Ook al gaait t n beetje stoer, zai krigt t veur mekoar.
Mor thoes bliekt zai inains nait zo’n goie innemer meer. n Stokje witbrood mit smeerkeze, och, dat gaait ter nog wel in, mor heur drinken let ze stoan. En dat kin natuurlek nait. Ollu binnen der euvel mit aan. Zai kinnen mooi proaten en zai kinnen maal proaten. Anna drinkt nait. Tot pappa op n bepoald mement der genog van het en zegt tegen t lutje wicht: ‘Ast doe nait drinkst, den vroag ik zuster Carla ofst doe even weer noar t zaikenhoes kist kommen.’
n Poar tellen loater gaait telefoon. Pappa nemt hom op en is nogal laank mit aanderkaant liene in gesprek. As e telefoon weer op toavel legt, zugt e dat Anna’s beker tot de bodem leeg is.

Hondenkontjes.
Veerle en Bram speulen in toene bie opa en oma.
As ze mui van t speulen even oetrusten in de blokhut, kriegen ze n glaske ranja. Mit n koekje derbie.
Ast koekje op is, fluustert Bram zien zuster wat in t oortje. Hai wist doarbie noar de twij kapstokjes, de hondenkontjes, aan d’mure. Bliekboar zain ze dij kapstokjes veur t eerst. En veurdast n moal mit d’ogen knippern kist, wuppen ze van d’stoule of en vlaigen noar boeten.
Doar stoan ze mit heur baaident  noar d’boetenkaante van d’blokhut te kieken. Ik zai aan d’gezichten van baaide kinder, dat ze teleursteld binnen. Mor ze vroagen opa en oma ook nait:
‘Woar hebben ie dij hondenkopkes aiglieks loaten.’