21 september , 2018

Dank je

Gustermiddag huil k soamen mit post ook n euro oet postbuzze. t Was vrumde gewoarworden.
‘Zol aine ons postbuzze as spoarpot broeken?’ docht ik bie miezulf, dou k mit braiven in linker- en euromuntje in rechterhaand noar hoes luip.
’Is vervast aine west, dij ons bedanken wil veur zuid’appels,’ maarkte Arineke op.
Wie hebben al wekenlaank toaveltje veur t hoes stoan, woar pazzanten vergees n puut mit appels van òfhoalen maggen. Of twije. Hoogzwangere boom dragt dit joar zoveul appels, doar is veur ons gain schillen tegen aan. En wie daailen onze oogst groag mit aander lu. Of en tou kriegen je wel es n klaain bedankje via snoetjebouk, mor der binnen ook gounent dij gewoon even langskommen en vrundelk vroagen of ze ook veur n twijde keer n puut mitnemen maggen. t Worden soms haile gesprekken bie veurdeure, was t aal van zuid’appels moaken kist. t Mes snidt aan twij kanten. Wie kommen makkelk van onze royoale oogst òf en lu kinnen n mooie winterveurroad aanleggen. En guster wuir onze goudgeefshaid dus omzet in klinkende munt.
t Kin ook aans. Tegen ìnde van middag haar k mien olde plunnen aandoan en was k tegen t hoes bezeg mit doahlia’s snuien. Dou k mit n haandvol oetbluide bloumkes noar koare luip, zag k n man dij twij dikke puten van toaveltje pakte.
‘Da’s n laifhebber,’ docht ik.
Nijsgiereg wel man was, bleef k even stilstoan. Jongkirrel kwam mie nait bekìnd veur. Muik ook nait oet. Noadat hai appels op achterbaanke van auto hìnvlijd haar en deure dichtklapt haar, kreeg e mie ook in de goaten. t Was alsof e schrok. Mit drok verkeer over d’Wieke haar t waineg zin om ‘moi’ te roupen, doarom stak ik, vrundelk as aaltied, haand op. Dat n reactie oetbleef, dat hai zunder woord of wieze achter t stuur kroop en wegstoof, von k apaart. Hai huifde mie echt nait te bedanken – meschain het e docht dat ik dainstdound toenman was, wat ook weer nait zo verkeerd docht was – mor hai luit mie wel mit niks achter. Zokswat zet mie aaltied votdoadelk aan t denken. k Begriep zokse mìnsen nait.
‘Is n dank je wel nait meer van dizze tied?’
‘Is n dank je wel allendeg mor veur waike Tinuzzen of Tina’s?’
n Klaain bedankje, in welke vörm den ook, liekt mie n goudkoop, mor ook efficiënt alternatief betoalmiddel. Wat is der mis mit as t gulle gever mit n vrundelk woord betoalst.
‘Hestoe zulf nooit in zo’n situoatsie verkeerd?’ zee mien betere ik gusteroavend loat, dou tied kommen was om op bère te goan.
‘Hou bedoulst?’
‘Dat aine wat veur die doan het, zunder dast hom of heur doar veur bedankt hest?’
Vroage het mie d’haalve nacht bezegholden en dou k mui van t prakkezaaiern en om en om draaien in bère tot de konkluzie kwam, dat ik ook nait zunder zunden was, haar k n haile waslieste bie mekoar docht. En bie elke tekörtkommen van mien kaante n ekskuus derbie bedocht.
In 2007 bin k as gemainteambtenoar nog es n keer aan de studie goan. As je wat in de ambtenoarij oet stro zetten willen, mout der studaaierd worden. Zo kwam t, dat ik op mien vievenvieftegste n oplaaiden begon aan bestuursakedemie. In Amersfoort. Boeten t feit, dat t n stoere cursus was, kösde t mie zeeën aan tied. Omdat op loatere leeftied flexibiliteit langsoamaan òfnemt en de grote bult aan nije informoatsie moeileker te verwaarken is dan op jonge leeftied, heb k der voak over docht om t bieltje der bie dele te gooien. Jammer, want opgeven komt nait in mien woordenbouk veur.
In meert 2008 haar k zes van de zeuven eksoamen-onderdailen mit goud gevolg deurstoan. Mit t leste onderdail nog in t veuroetzicht, wuir mie dou de boan as leerplichtambtenoar aanboden. Mit mien onderwies achtergrond bekìnd terraain. En noa n körte inwaarktied kon k in dat waark mien haile ziel en zoaleghaid leggen. Mor k vergat, dat ik nog ain onderdail van mien – deur de boas gefinancierde – studie òfmoaken mos. Dat ik der kompleet kloar mit was, dus k nait haardop te zeggen. Mien studie-begelaaider haar dat denk ik wel deur. t Leste waarkstok dat ik bie hom inlevern mos, was rondoet n prul. Van n slechte kwaliteit, woar k mie aiglieks veur schoamen mos. Dat ik toch nog n zes minnetje kregen heb en doarmit mien diploma hoald heb, was n wonder.
Dat ik heb hom doar nooit veur bedankt heb, mag dudelk wezen.

∼ Continue Reading ∼

• • •

19 september , 2018

Aigenzinnege taantes

De vroag is of aigenzinneghaid in aanleg aanwezeg is of dast die aigenikkeg gedrag deur opvouden of meschain t ontbreken van opvouden aigen moaken kist. Woarom ik mie vanmörgen al mit zo’n stoer psychologisch vroagstok bezeg huil, lag – k zol hoast zeggen, hou kin t ook aans – aan ons Wietske. Zai is nou sikkom n joar en zai het der doagen bie, dat ze oardeg luustert, mor der binnen ook doagen, den liekt t, dat zai heur oortjes allendeg mor veur de sier het. Den gooit boerenfoxje heur neuze in de wind en dut persies woar ze zin aan het.
Vandoage dus. Moakt ze op Nummer Aine kennis mit n nij joekeltje, snuvvelt wat aan t achterìnde, omdat zokswat bie n kennismoaken heurt en lopt vervolgens broaf mit mie mit noar t Wildervanckkenoal. Ik voul mie wat òfwezeg en as k weer bie mien pozitieven kom, maark ik dat mien hond vot is. Is ze weer achter t nije vrundje aanlopen en mout ik mit lood in de schounen weer op mien voetstappen teroggekeren en aan boazin dudelk moaken dat Wietske òf en tou best wel n aigenzinnege taante is.
n Haalf uur loater binnen we, noa t grote Wiekster rondje, op terogweg. Over diek. Mit de zunne in de nekke en de wind in de rogge is t aangenoam koiern over diek. Omreden dat geluden van mie votwaaien, konstataaier ik dat auto’s en vrachtwoagens op N33 geluusloos over snelweg kroepen. In dit prachtege geluudsvacuum, woar we allendeg begelaaid worden deur piepende fuutjes, dij om moeke roupen en wild fladdernde eendvogels, denk ik onwillekeureg terogge aan achtendatteg joar leden. 1980.
t Was n bewogen joar. Behaalve mien nije boan op Rosmolen en n verhoezen van Hoogezaand noar Ommelanderwieke, was der ook nog n nij kind op komst.
‘Mörgen bin k nait op school,’ haar k kollegoas dunderdoags al even veurberaaid.
‘Ong?’
‘Joa, want mörgenvroug om haalf negen wordt onze dochter geboren.’
‘En dat waist doe nou al?’
Joa, sommege zoaken binnen veurspelboar en ook Arinekes keunekleke bevallen van Margreet op 19 september was al weken van teveuren tot in puntjes regeld. Wie haren bie wieze van spreken geboortekoartjes al n weke van teveuren drokken loaten kind. Noaderhaand hebben wie wel es zegd, aiglieks was d’haile organisoatsie rond heur geboorte, inclusief de persieze tiedsaanduden n vermeldwoardeg feit. Vanòf dat mement is alles – is meschain n beetje overdreven -, mor binnen de maiste gebeurtenizzen in heur leven aans goan as dat wie verwacht haren.
Wast den zo’n stoer kind?
Nee, juust hailemoal nait. Margreet kist beschaauwen as ain van de maist sosioale kinder. Terwiel ik dit opschrief, mout ik miezulf toch even op vingers tikken. Verkeerd hulpwaarkwoord, schriever. t Is noamelk nait kist, mor liekt. Zai vörmt zok zunder muite noar de regels van t gezin, mor dut net woar ze zulf zin in het of gaait de weg, dij heur t beste oetkomt. Körtom, zai zegt joa en dut nee. Of zegt nee en dut joa.
Aanderkaant van t verhoal is, dat zai bloudfanatiek is. En behulpzoam. k Zee toch, t maist sosioale kind op dizze wereld. Van klaains òf aan haar ze de gewoonte om, as stevels overaal kwamen en der mos aarbaaid worden in toene, om noast mie te stoan. Gain koare was heur aan d’hakken bonden.
Mor ast heur vruigst, wilst even dien koamer oproemen, den mouten je even vief regels terogge lezen, den waiten je t antwoord.
Opa Wiekens kon t trevvend oetdrokken:
‘Ik heb drij jongens en ain kwoajong.’
Wel dij kwoajong was, is nait moeilek te roaden.
Op t introductie-voetbaltoernooi bie DWZ ( De Wieke Zuudwenden) het ze de sterren van d’hemel speuld. Dou wie soavends veurzitter over dele kregen om t lidmoatschop veur ons Margreet te bekrachtegen hebben wie de boot òfholden. Zai was toch n wichie en wie hebben heur n zetje noatied bie tennisverainen aanmeld. Dat paasde toch veul beter.
Vandoage is t achtendatteg joar leden dat Margreet in Knoalster zaikenhoes ter wereld kwam. Ook zo’n mooie dag as vandoage.
Wie felisiteren heur mor ook onszulf mit zo’n dochter. Zai is aal dij joaren noamelk nooit veraanderd.
Mor wat veul belangrieker is, aaltied zokzulf bleven.

∼ Continue Reading ∼

• • •

17 september , 2018

Mooi stokje Grunnen

n Mooi stokje Grunnen! Even opzied kieken en in ain blik t panorama in die opnemen. Zo heb ik t aaltied bekeken, as k vanoet Stad richten t oosten ree. Tussen Sapmeer en Zuudbrouk. Net over n bult in A7 zugst haalverwege baaide ploatsen aan rechterkaant t Winschoterdaip liggen. k Zeg t al joaren:
‘k Vin t zo’n schier, mor veural beeldbepoalend stokje Grunnegerlaand, zollen we doar es n keer op fietse langs goan.’
t Is der aaltied bie bleven. t Stokje onbetreden Grunnen bleef tot guster onbetreden.
‘Zo mout Erik Pinksterblom zok vould hebben dou e Wollewei binnenstapte,’ bedenk ik mie as we zundag dit prachtege schilderij binnenfietsen.
n Biezundere gewoarworden. Tegenover t jachtege autoverkeer van zundagsrieders, dij ook op dizze rustdag nait noaloaten kinnen om Verstappenachtege snelhaiden op teller te tovern, ervoarst de rust van t zachies kabbelnde wotter van t Winschoterdaip. Twij werelden zo vlak bie mekoar. Dat t mor n körte belevenis wuir kwam omdat t fietspad, t schelpenpoadje bie Sapmeer doodluip.
‘As je richten Hoogezaand willen, mouten je onder viaduct deur en aanderkaant snelweg verder fietsen,’ wos n vraauw ons te vertellen. Dat we t zicht op t Winschoterdaip doarmit kwiet waren, was nait aans. Dat kwam gelokkeg weer terogge dou we op Slochterweg veur n ophoalbrogge kwamen te wachten, omdat Kappie mit zien lutje motorbootje der deur mos.
Wie waren nait d’ainegsten. Noast mie kwam n motor tot stilstoan, dij n onmiskenboar geluud produceerde. n Harley Davidson. Mit grote bewondern heb k t blaauwe monster mit hail veul glimmend chroom es even goud bekeken.
‘Ie binnen guster goud aan t poetsen west.’
Leren motorduvel mit zunnebrille kon mien opmaarken weschienlek wel waarderen. Mit ain bewegen haar e t plovvende geluud oetschoakeld en ook nait om n proatje verlegen zee e:
‘Guster bin k ook aan de rit west en omdat t n beetje regende, mos k wel aan t poetsen. Veurdast waist is t wotter op haite oetloat inbrand.’
t Klonk begriepelk.
’t Is vandoage wel mooi fietsweer.’
Ik kon hom doar gain ongeliek in geven, mor om veur n openstoande brogge n onbedudend weerproatje mit n wildvrumde te open, zag k nait zitten. Hai bliekboar ook nait, want hai gooide t over n aander boug:
‘k Heb hoast,’ sluig e tot mien verrazzen inains n kompleet aander weg in.
‘Ong?’
‘Joa, want om kwart over twaalven begunt Feyenoord.’
‘Zo?’
‘Joa, den mout ik thoes wezen, want mien neeffie komt sundoags ook aaltied bie mie kieken.’
k Haar nog vroagen wild of hai Feyenoord fan was, mor t kwam der nait meer van omdat intussentied brogge weer dele zakt was en bomen omhoog gingen. Den haar k hom ook vertellen kind, dat ik vrouger n echte Feyenoord supporter was, mor dat was in de tied, dou Feyenoord n dreumelftal haar. Mit Israël en Van Hanegem. Den haar k hom ook oetleggen mouten, dat ik as jong knuppeltje wel n keer veur de Kuip heb stoan te wachten, mor dat d’wedstried op t leste mement òflast is omdat t zo stief vroor. Joa, t verleden droagen je aaltied mit joe mit en ain woord is soms voldounde om n batterij aan herinnerns teveurschien te tovern.
As we n zetje loater Hoogezaand binnenrieden, zegt Arineke:
‘Zollen we nog es kieken woar wie vrouger woond hebben?’
t Is toch elke keer weer n feest van herkennen. Wie hebben mor drij joar op t Hoogezaand woond, d’eerste drij joar van ons traauwen, mor t binnen wel onvergetelke joaren worden. As Arineke, even in d’ware, heur fietse aan d’kaante van de weg parkeert, zeg ik:
‘Waist wel dast dien fietse nou midden in ons koamer hìnzet hest?’
Bie d’reorganisoatsie van nijbaauw binnen ons hoes en dij van buren op d’hörn òfbroken. d’Haile buurte is op de schop goan. Mit muite vinden we zandbakke woar Abel aaltied speulde weer terogge. t Geft n apaart gevoul. Even weer stoan op t stee, dij zokse mooie herinnerns in zok haarbaargt, mor te laank stilstoan moakt onrusteg. Mie in elk geval en wie mouten racen om op tied weer thoes te wezen, want om twij uur begunt formule-1.

∼ Continue Reading ∼

• • •

14 september , 2018

€ 3

t Was de leste doagen best wel n zenentoustand bie ons thoes en dat kwam nait allendeg omdat we t haile hoes op kop stoan haren, omdat keukenvlouer schuurd worden mos. Nee, haalfjoarliekse controle in Grunneger zaikenhoes is nou al vaar joar laank d’oorzoak, dat de spanning in d’leste doagen veur t bezuik oardeg oplopt. Begriepelk, mor soms wel lasteg. Der hangt ook ja zo veul van òf en onzekerhaid is n mìnselke aigenschop, dijst noar de boetenwereld tou wel mit grote woorden kist perbaaiern te verbaargen, binnenin klopt voak mor n klaain hartje.
De euforische stemming noa t verloaten van dokterskoamertje is hoast mit gain pìnne te beschrieven. Woorden kinnen nait oetdrokken, wat veur n gelokzoaleg gevoul der deur t liggoam stroomt en omdat kovvie-apperoat op kanker-òfdailen even boeten waarken was, was ons eerste gang noar t restaurant. Eerst kovvie en den zain wel wel verder hou dizze zunovergoten dag lopt.
‘Waist wel houveul ze hier vroagen veur ain kop kovvie?’ zee Arineke. De noadrok lag op t woord ain. Ik haar gain idee.
‘Drij euro,’ was t verbolderde antwoord, ‘dat trekt die toch de tonen oet.’
En luit ze der op volgen:
‘Doar kin k thoes wel datteg koppen kovvie veur zetten.’
t Bewies is weer leverd: Gelok duurt voak mor n poar tellen. Veurdast t waist, staaist weer mit baaide vouten op kolde grond.
‘Bie Ikea drinken we vergees kovvie.’
De beslizzen was nomen en wie binnen noa de schoa aan parkeergeld voldoan te hebben noar t grote woarenhoes reden. n Hoanetree. Mor mìnsenkinder, wat was t doar drok. Der was mitschik gain toavel of stoul meer vrij.
‘Kist wel zain dat ze hier de boudel votgeven,’ zee k zuikend noar n vrijkommend stee, mor eerst mos k in de riege veur kovviezet-apperoat. Twij jonge mouders stonden pal achter mie en haren, luudrufteg koakelnd, as tuten dij heur aai niet kwietroaken konden, bliekboar waineg gehaimen te verbaargen.
’t Is toch wel jammer, dat kinder nou noar crèche goan.’
Ik keek es even achterom en k zag nait allendeg spreekster mit braaide aarmgeboarens veurdoun wat t veurdail was, mor toneelspeulster haar ook n biepazende tekst:
‘Zo’n buggy is toch wel makkelk, kist der n bult bodschoppen in kwiet.’
Ik docht nog, wat let die. Wachten op n kop kovvie duurt soms langer.
Vrundin haar ook nog belangwekkend nijs. Zai was n moal mit kind in liefzak mit bus noar Stad raaisd.
‘Zaten der aal olden van doagen in bus en wat dochst.’
Roadspellechie leek mie wel interessant, mor antwoord huifde ik nait te geven. Dat rolde der achter mien rogge vanzulf oet.
‘Gain van dij oldjes ston op, om ploats te moaken veur n vermuide mouder.’
t Was mor goud, dat ik aan beurt was om kopkes te vullen, aans haar k mie der hoast nog mit bemuid.
De kovvie en neutenkouke vuilen der lekker in. De verboazen over drokte in restaurant bleef mie dwaars zitten.
‘Kist hier ontbijten veur €1!’
‘En doar kommen al dij mìnsen op òf? Zai kinnen thoes toch ook n stoetje eten.’
Op terograaize noar hoes bleef k mit t probleem zitten woarom Ikea zoveul mìnsen trekt. De goudkoopte? De gezelleghaid? t Sosioale aspect? Of gewoon omdat zai thoes nait eten? t Is n roar fenomeen, mor wel leerzoam.
Oflopen weke binnen we begonnen mit veurberaaidens veur Pekelder Proatkaffee. d’Eerste oavend is op 9 oktober en t onderwaarp is: Pekel en d’ontwikkeln van ploatselke industrie. Wie geven spreker de kans om t roemruchte Pekelder verleden nog es  veur t voutlicht te brengen. Hou was t meugelk, dat zok aiwen leden ondernemers in Pekel vestigden en febrieken begonnen te baauwen. t Is nait zo stoer. Omdat alle grondstovven aanwezeg waren om n bedrief op te zetten. Stro en eerappels, klaai, nuim t mor op. Kloar om verwaarkt te worden. t Ainegste wat neudeg was, was n persoon mit ondernemersbloud.
Ik kin joe verklappen, dat zok in dizze tied veul lu bezeg holden mit n herleven van Veenkelonioale Golden Aiw. Zol n bedriefsmoatege opzet zoals wie guster bie t Zweedse concern ervoaren hebben, ons op weg helpen kinnen? Zol n ontbijt veur schoolkinder, kosten ain euro, gain gat in de maarkt wezen. Mien generoatsie van vlak noa Twijde Wereldoorlog kreeg doaglieks n kwart litertje melk. Zokswat bedoul ik dus. As we dat nou es mit n ontbijt, n gezond ontbijt: stoetje mit keze, n aaichie en n kopje thee, t köst ja mor n cìntekroam, bedriefsmoateg aanpakken kinnen, den hebben we al n stöt in de goie richten doan. t Ontbijt is d’belangriekste moal van de dag, heb k wel es heurd. Smörgens goud eten veurkomt dat je overdag goan slikken en omdat d’helfte van Nederlanders toch te dik wezen zol….
Personeel in dizze kontraaien is veurroadeg, doulgroep is aanwezeg. t Aingeste wat we neudeg hebben is n goie ondernemer. Of n ondernemende gemainte-bestuurder.

∼ Continue Reading ∼

• • •

10 september , 2018

Roken mos

Bie d’oversteek van de Wieke noar Nummer Aine is t oppazen bloazen. t Is n flaauwe bochte in n laange Veenkelonioale weg en der binnen waineg sjefeurs, dij doar netjes binnen de witte lienen blieven. Der binnen ook gounent dij op t zulfde stee der n sport van moaken en nog even ekstroa op gaspedoal trappen duurven. Dat doar fietsers en mìnsen mit honden doaglieks oversteken mouten, zel heur bliekboar worst wezen. Goud oetkieken en rusteg oversteken is doarom veur ons best wel belangriek. Dat Wietske juust op dat gevoarlek punt aaltied n bult te snuvveln het, brengt ons regelmoateg in problemen. Wietske het nog gain verkeersbewustzien en kin t gevoar van racende auto’s nog nait. n Körte, verboale aanmoanen en n dito ruk aan raaime geft nait aaltied rezeltoat.
t Oversteken duurt soms veuls te laank en t is om dij reden, dat ik vanmörgen n aansteker in geute liggen zag. In de geute beland, omdat e weschienlek leeg was en aigender de zin van t in buutse doun of aargens netjes in òfvalbakke opbaargen, nait inzain het en hom votflikkerd het.
Dat is ooit wel es aans west. n Aansteker was n bezit. n Duur bezit, dat je kousterden. Mit n pakje luzivers, mit bootsman of swaalvkes op veurkant, haarst aaltied dien aigen tundeldeuze in boksembuutse. En luzivers kösden netuurlek gain drol. Allendeg de muite dijst doun most om n sigaret aan te steken, was soms onevenredeg groot. d’Handeghaid om ook bie haarde wind dien handen as n kommechie te broeken en zo brand in dien sigaret te kriegen, heb k nooit echt onder knije kregen. Vuuraansteker was n oetkomst en roken mos. Elkenain in mien omgeven rookte ja. Meester Geerts muik der bie elke Lexington, dij e opstak n haile ceremonie van. k Zai t hom nog wel doun. t Achterìndje even nat moaken en den mit n genouglek gezicht sigaret aansteken. Of e t mit n luziver of n aansteker dee, wait ik nait wizze meer. Dat wie in de klazze mitrookten, von hai en vonden wie hail gewoon. Wie waren nait aans wìnd. Pabbe rookte ook, net as aal zien bruiers. En de meziekmeester. Dij draaide tiedens mien òfspeulmementen in t ziedkoamertje bie kaffee Brink gain shaggie, mor klopte oet zien pakje Stuyvesant n sigaret mit mondstuk. Mit n filter roken was weschienlek n stok gezonder.
k Vroag mie voak òf of mìnsen doar ooit bie stilstoan hebben. Dat roken wel es gevoaren mit zok mitbrengen kon. t Waren aandere tieden. d’Ollu kregen bie heur traauwen n prachteg mooi kedo.
n Rooktoavel. Prachteg verchroomd stoal mit n swaarte glasploate. n Sieroad in koamer. Hai ston zo laank wie op Komnijsterwieke woond hebben noast pa zien ligstoule. Kompleet mit aaskebakke, luziverholder en n ondudelk bakje, woarst, denk ik, sigaretten in doun konst. Omdat pabbe gain kloare sigaretten rookte, bleef dat bakje dus aaltied leeg. Op n duur was luziverholder ook overbodeg worden, want doar kwam n toavelaansteker veur in de ploats. n Swaarte. Vaarkant en noavulboar.
t Vullen mit gas was traauwens n kunst op zok. Gas oet spooitbus vloog voak alle kanten op en as t even te laank vasthuilst, kreegst bevroren vingers.
‘Stik, astoe n aansteker waist veur n gulden, den eet ik mien houd op.’
Rekloame doudestieds mit bekìnde Nederlandse teevee-persoonlekhaid, staait mie nog helder veur ogen. De noam van houd-etende man bin k kwiet, mor goudkope stick-aanstekers bleken n gat in de maarkt. De dure aansteker, dij ik op mien verjoardag kregen haar, was op slag overbodeg worden. Sigarrewinkeltje Klok kon aal zien gasnoavullens in t Pekelder daip mietern. Vanòf dat mement waren weggooi-aanstekers de nije mode. Tot op de dag van vandoage, mor dat de noam zo letterliek opvat worden mos, as dat Wietske en ik vanmörgen konstateerd hebben, kin nooit de bedoulen west wezen.
Mouten is dwang. n Gevoul van mouten kin ontstoan omdast van jongs òf aan, voak deur n onzichtboare en maisttieds onbewuste, mor wel deeglek aanwezege beïnvlouden, leufst, dast mitdoun moust. Woarom? Om der bie te heuren? Omdast aans oet de boot vaalst? Rekloame dut zien waark zunder dat we doar aarg in hebben, mor invloud van aigen omgeven kin ook hail aarg bepoalend wezen.
Roken mos. Veur mien gevoul was dat onontkomboar. As k lees, dat we mit aander versloavende middeltjes dezulfde kaante opgoan, moak ik mie doar best wel zörge over.

∼ Continue Reading ∼

• • •
1 2 3 … 54