16 mei , 2022

Noagenieten

Of en tou hè’je dat wel ais. n Dag, dij op t ìndje lopt en woar je gain òfschaaid van nemen kinnen.
Guster, zundag dus, was t zo’n dag. Begonnen in t maaist heldere maailicht, lopt t tegen haalf tiene, as k allaaind in t loate oavendtwijduustern mit open deuren nog in toenhoes zit. Ik heb t stoer om der n ìnde aan te braaien. Arineke mout noodgedwongen òfschaaid nemen van heur favoriete serie BZV.
Televiziekieken paast mie nait, ik richt veul laiver mien aandacht op t boetenleven, dat zok langsoamaan aan t oog onttrekt en vervongen wordt deur ain veur ain aanspringende lamplichtjes. n Loate merel loat nog ain keer zien triller heuren en gaait den bliekboar ook op t nust. Hondjes liggen baaident aan mien vouten, temperatuur in blokhut voult mit zien 25° weldoadeg aan.
Mooiste van n laange dag is t noagenieten.
Ook al is de zundag al joaren gain rustdag meer – as k der goud over denk ook nooit west – guster bin k haile dag in taauw west. Nait t waark is zoalegmoakend, t feest van d’overwinnen op de materie komt der wel dicht bie in de buurt.
Vroug oet de veren – ook al wait ik, dat ik allendeg bie grootolden in Blijham onder n veren dekbère legen heb – was k guster dus vroug in de kleren ( omdat klaaier nait riemt ).
n Kwaske witsel op Arinekes tot gruintekas omtoverde gloazen hoeske klaaien, omdat t felle veurjoarslicht filterd worden mout, is n floitje van n cìnt. Vieverfilter heb k om acht uur al demonteerd. Te lege haardhaid van t wotter is oorzoak dat nij aanlegde viever mor nait echt helder worden wil. Maerl zol dit verhelpen mouten. Viever blift desondanks te gruin en in de vrouge mörgen besloet ik filter te schonen. Verrazzen bie t open van filter is dubbel. In ain blik zai’k dat bovenste filterloag vol mit troep zit. Wottersalamander dij op bovenste sponze zit, het dat nait verhelpen kind. Hai trekt wel de grootste aandacht.
‘Hou komst doe hier?’
Aan grote, verboasde ogen van lichtbroen salamandertje, dij netuurlek allendeg wìnd was aan t licht van UV-laamp, is te zain, hai wait t ook nait. Mien hazzens goan as n roazende tekeer. Noa n körte prakkezoatsie, wait ik t wizze, bie opbaauw filter zat hai der nog nait. Goatjes in vieverpomp kin k ook oetsloeten, dij binnen veuls te klaain om deurhìn te kroepen. Bie dij leste gedachte kin k mie wel veur de kop haauwen. Salamander is netuurlek mit vieverwotter in filterbak terechte kommen, doar oet zien aai kropen en dou stoeken bleven op bovenste filter. As k hom verlöst heb en netjes in viever zakken loaten heb, kin k mie veur twijde moal n klap veur t heufd geven:
‘Woarom hest nou gain foto moakt.’
Woar k wel bliede om bin, datter van t installeren van scharedouken boven viever en t terrasje veur blokhut gain foto’s moakt binnen. t Is elk joar t zulfde laid. Voaker as mie laif is, mekaaiert der net ain schoakel aan ketten woardeur douk nait strak genog hangt. Wat n pìnse vol waark en ondanks glìnne zunne op kop wait ik, n dood ding kin gain boas wezen. t Voult den ook as n overwinnen as aan t ìnde van de middag baaide douken op stee zitten.
Eerste vlaisbroaderij van 2022 is n mooie òfsloeten van de dag en omdat ik nou ais n keer nait op de loop zit om mie al veur 7 uur veur t voetbal in stoule te nuzzeln, goa k, ook al tegen mien gewoonte in, toenplanten bewottern. k Besef, t is kaizen of dailen, jonge plantjes stikken van dörst.
Klokslag 10 uur komt Arineke mie gezelschop holden. Zai liekt wat sneueg om leste oetzenden van BZV, zit wel vol verhoalen over òfloop. k Begriep oet heur woorden, gelok en ongelok binnen naauw aan nander verwant.
Zai is mui en is noa n ketaaiertje weer vertrokken. Ik neem nog even de tied en traktaaier miezulf op n zeldzoam cognacje. k Voul t aan mien wotter, sloap is vèr te zuiken. Meschain het slokje staarke draank mie in aander sferen brocht, onwillekeureg vlaigen mien gedachten noar vrouger. As k veur mien gevoul, noa n mooie dag op bère stuurd wuir. Van sloapen kwam dou al voak niks. Net as gusteroavend.
Herinnerns waarken bie mie gewoon as n boemerang.
20220516

∼ Continue Reading ∼

• • •

12 mei , 2022

Toenmansverdrait

‘Zel dammeet wel spijen mouten,’ ontvaalt mie wel ais, as honden en ik van ons doaglieks rondje teroggekeerd binnen op t haim.
Onder t lopen nemt Wietske regelmoateg even de tied om op t frizze gruin van grastoppen te kaauwen.
Grastop is onkruud. Pabbe haar t aaltied over kweekgras of roet, n hoast onmeugelk oet te roeien onkruud, dij n onzichtboar netwaark aan worrelstokken onder de grond aanmoaken kon. Mit t taimpie:
‘Roet is toenmansverdrait,’ gaf hai zien aigen onmacht aan.
Zien woorden klinken nog regelmoateg noa.
t Moakt Wietske nait oet, veur heur is puntege kweek n welkome aanvullen op heur doagliekse brokken. Ik bin der al aan wìnd, dat ik Wietske bie zetten de tied geven mout om aan heur onbewuste, vegetarische behuiftes te voldoun. Ook al wait ik dat t inlaaiden is tot moagomkeren.
‘Tarwegras,’ wait Knelis ter Loan mie vanoet zien Grunneger woordenbouk te vertellen.
Echte onderzuikers hebben proefondervindelk bewezen:
‘Kweek is n krachtege ontgifter.’
k Heb mie der lestent verder in verdaipt. Aan de laange lieste van gezondhaidsveurdailen veur mìns én daaier komt hoast gain ìnde. In t kört: n wondermiddel, puur netuur en kist t overal kriegen, ook zunder doktersrecept. Da’je t waiten.
t Zulfde verhoal geldt aiglieks veur zeuvenblad, in dizze kontraainen beter bekìnd as hoanepoot. n Verhoal mit mooie en male kanten en om mit t leste te begunnen, mien eerste konfrontoatsie mit zeuvenblad vaalt soamen mit mien verkerentje van doudestieds. n Laif, blond en mooi wichie oet Pekel. Dat wie vandoag de dag al sikkom 50 joar soamen binnen, woarvan 45 joar traauwd dut aan t vervelende, onaangenoame van dizze geschiedenis niks òf.
‘Zolst mien toentje wel ais n keer schovveln willen?’
Vroag van aanstoande schoonmoe – k mos mie ja wel n beetje van mien goie kaante zain loaten – kwam mien nait onbekìnd veur. Mien aigen voader haar der ook n handje van. Nait dat mie handen verkeerd stonden, toenonderhold in Thorbeckeloan was wel even wat aans. Emmers vol hoanepoot heb k oet bloumen- en gruintetoene hoalen mouten. Schovveln, zoals Arinekes mouder bevolen haar huilp nait echt. Ik mos derbie op knibbels om t plantje mit zien wit bloumenschaarmke en zien ondergrondse worrelstok te verwiedern. t Is hom nait worden.
Dou w’al laank ons aigen hoeske haren, mog k in haarfst n mooie guldenroede oet schoonmoekes toene hoalen. Prachtege golden bloumen zollen ons bloumentoentje volgend veurjoar sieren, zo was t plan. En zo kwam t ook oet. Dat noast guldenroede ook hoanepoot mit verhoesd is, was onverzain. Joa, bie mien schoonmoe kreegst aaltied wat ekstroas.
Hou t nou is?
As k in t veurjoar swaarte, composteerde grond van composthoop hoal om in pot of toene te hergebroeken, mout ik weer op knibbels om witte worrelstokjes van hoanepoot deroet te visken.
Toenmansverdrait is n duvelsverdrait.
Toch, zo heb k lestent lezen, zit der in mien òfkeer van hoanepoot n klaain addertje onder de grond. n Pozitief addertje. Zeuvenblad bliekt onbekìnde krachten te bezitten. In aander landen wordt t in toencentra bevubbeld verkocht as …. bodembedekker.
‘Nou, den huifst mor n joar te wachten, den hest n haile toene vol,’ docht ik.
‘Omdat t vlinders trekt?’ vruig k mie òf.
Meschain wel, mor meer nog omdat zeuvenblad vitaminebommetjes binnen en vol mineroalen zitten.
‘Romeinse kervel,’ is n koosnoamke oet Ceasars tied en ook in China waiten monniken al sunt aiwen weerde van woekerplant beter te waarderen as dat ik ooit doun zel.
Verder lezen in t oetgebraaide artikel het mien vaste overtugens wel aan t wankeln brocht. Kneusde bloadern van zeuvenblad waarken pienstillend tegen reuma en jicht en nou komt t:
Allervrezelkste witte, leeg-onder-de-grondse ploaggeesten, dij n toentjeman tot in t daipst van zien toenmanshaart krenken kinnen, omdat hai heur nait en nooit de boas kin, binnen zalvend veur mie en mien mede-artritispasjìnten.
‘Of k van mien geleuf valen bin wat betreft nut of onnut van zeuvenblad?’
Geleuf dat mor nait!!
Geklaai mit blad of worrelstok is aan mie nait besteed. Ik bin gain Jacoba Maria Worrelboer en ook gain Jozef Baalman. Pekelders, dij beweerden, dat zai mit heur krudendrankje mìnsen mit kwoalen en kwoaltjes beter moaken konden.
Mit mien artritis zel k mouten leren leven, doar helpt gain laive moudertje en gain krudendrankje aan. En as k ais liefzere heb of de kop staait mie even nait goud, den denk ik voak aan mien schoonmoe. Aan hoanepoot haar zai gain bodschop. Begriepelk, mor bie liggoamelk of geestelke ongemakken wos zai wel goie road en as heur dochter last van wurms haar, zee zai vanòf keldertrappe:
’Mit n lepeltje jenever is t zo weer over.’
Medisien staait om dij reden ook bie ons in koelkast.
20220512

∼ Continue Reading ∼

• • •

9 mei , 2022

n Leventege jaze

t Was zundag mouderdagstil bie pad en weg. Wie haren snommedoags zeeën van tied. Kinder en klaainkinder haren smörgens al tied vonden om van oma’s zulfbakken ittjebijentoarte te smikkeln. Mit n vrundelke zun op kop en n ons evenzo goudgezinde, mitpoestende wind in rogge peddelden wie richten Westerwol. Arineke haar zok veurnomen nou ais nait over geboande poaden te fietsen en zo kwam t dat wie noa òfslag Alteveer, links, noa n poar honderd meter rechtsòf sluigen. n Dou tot veur ons onbekìnde streekje. Dochten wie.
’t Voult of wie in Denemarken rieden.’
Ik kon t nait ontkennen. Westerwol het prachteg golvende heuvels, dij iestied doar al joaren leden hìnlegd het.
‘t Is nait veur niks dat olde legere schoul ‘Moraine’ hait,’ zee ik schoolmeesterachteg.
t Frizze gruin van bomen en akkers toverde ons n prachteg landschap veur ogen. Teleurstellen was groot, dat omgeven noa wat links- en rechtsdraaien gain nije wegen in aanbaiden haar.
‘Onstwedder Holte.’
Speurtocht noar t onbekìnde was dus op niks oetlopen.
‘Volgende keer neem k ons knooppuntenkoart mit,’ zee Arineke, toch wat vranterg.
Mit n slingernde Old Oal aan rechterkaant reden wie richten Blijham, dou Arineke wat op zoadel begon te schontjen. Bie fietsoversteek Wedderveer, vlakbie olde meulen, woar mien mouder in ’29 geboren is, besloten wie even, mor deur hoge nood dwongen, te goan pauzeren. Borden wezen ons de weg noar brasserie ‘Weddermeerhoeve’. Noam zee mie niks.
Wie waren nait ainegsten op t terras en dou wie ons drinken op toavel stoan haren en ik es goud in t ronde keek, schoten mie beelden van laankleden veur ogen langs. Noar tieden dou dijzulfde boerderij gain eetgelegenhaid was, mor kampeerboerderij.
’t Mout hier dus west wezen, dat ik aargens ìnde 80-joaren mit school kampeerd heb,’ zee ik verbolderd.
Opklanderde boerderij én aander omgeven kin n mìns soms op n dwoalspoor brengen.
Nog verder terogge in tied, begun 60-er joaren fietsten wie regelmoateg mit n koppel jongens en wichter vanoet Pekel noar Wedderbaargen. n Hoanetree, vonden wie doudestieds.
Wat wie doar vonden? Veur Pekelder begrippen. Baargen. Wìnd aan t vlakke, graauwe laand zatst 10 kilometer van hoes in n kompleet aander wereld, mit bos, haaide en grote zandvlaktes. n Prachtege speulplek veur kinder.
t Leste taiken van leven gaf n klaain, wit hoeske mit n putte veur t hoes. Doar woonde n old kirreltje, mit n veuls te grote pette op kop en n dikke snorre onder de neuze. In hoes rook t noar olde mìnsen, noar opgewaarmde stamppot mit oetbakken spekdobbeltjes. As k zover bin mit mien herinnerns, vroag k mie òf, woarom ik t hoeske en zien olde bewoner nog zo schaarp op t netvlies stoan heb. Wie stalden doar onze fietsen, wait ik nog goud, mor of hai doar geld veur vruig? Stief prakkezaaiern levert gain rezeltoat op.
Net as dat wie fietsen op n vaileg stee parkeren konden, konden wie rusteg onze tazzen in schare van n boom hìnleggen. Wie hebben doar vast mooi speuld, ook al staait mie dat nait echt meer bie. Wat ik wel wait, op haite doagen zwommen wie in t ainegste wotter, dat doar aanwezeg was. In t broene wotter van Old Oal. Woaghaalskederij, zunder ain diploma.
t Mout hoast op n woensdagmiddag west wezen, dou ons Pekelders in t mìnsenstille Wedderbaargse n vrumd veurval overkwam. Wie ontdekten noamelk n ploffietse, dij onder n grote, parasolachtege ekkelboom stald was en vonden vlakbie veronderstelde brommerrieder soamen mit n vraauw onder n jaze. n Laange loden jaze. Of zai mui waren, vruigen wie ons òf. Kold konden zai t mit zummerse tempraturen nait had hebben. Van sloapen was ook gain sproake, want jaze ging aingoal op en dele. Vroagen wat zai doar deden, duzzen wie nait.
Op terograaize noar Pekel waren staarke verhoalen nait van de locht. Sommegen gaven mie n hoarschaarp beeld van t vrumde tavvereel. Of k doar mit zeten heb, of dat ik mien ervoarens aan ollu verteld heb of dat t gewoon touval was, in dij tied heb k van pabbe mien eerste sexuele veurlichten kregen. Les oet n boukje, n blaauw boukje, wait ik nog. Dat pabbe t doar stoer mit haar, staait mie nog helder veur de geest. Tot n echte voader-zeun, zeg mor meester-leerling verhoal is t nait kommen. Leventege jaze en biebeheurde verhoalen van kammeroaden haren mie al klouk moakt.
20220509

∼ Continue Reading ∼

• • •

7 mei , 2022

Vlais

Intrigerend.
Dat is ain woord mien beleven van Netflix serie ‘the Sinner.’
Ik volg intussen leste van de vaar series. Arineke vindt t niks, ik zit soms tot daip in de nacht veur de tv en volg mit meer dan grote belangstellen verrichtens van speurder Harry Ambrose, op zuik noar de doader.
Wat mie zo trekt in misdoadseries?
Vertel t mie mor.
Ik verklap niks te veul as k vertel dat in twijde serie n kaalfke offerd worden mout. t Beeld van n jong baissie dat mit grote, onschuldege broene ogen de wereld inkikt en zok nait bewust is, wat hom boven de kop hangt, is laank hangen bleven. t Het mie onbewust daip roakt. t Gevolg? Kaalfke kwam dij nacht mien nachtrust versteuren.
Nou is daaiernslachter n beroep. k Haar en heb heur zulf in de femilie. Vlais is ja n onmisboar onderdail van ons etenspetroon.
De nacht noa t offerkaalfke schuddelt Arineke mie n vegetarische moaltied veur mit veul spinoazie. Ik eet mit smoak mien vleesloos bordje leeg, geef Arineke n groot kompelment mit heur kookgoaven en besloet, zoals mie al voaker overkommen is, langsoamaan op de vegetarische toer te goan. Spijsverteren mout netuurlek wel wennen aan gain vlais.
Soavends zit ik, weer in mien allaaintjes veur ‘the Sinner’, as tegen n uur of elf mien moage protesteert. Kört zegd, ik stik van honger en waitenschop datter nog n ìndje metworst in koelkast ligt, ploagt mie mor kört. Ik zit ja nog in mien overgangsperiode, proat ik mien aigen zwakte goud. Dij nacht komt t kaalfke, om mien schuldbewustzijn te verhogen?, mie veur twijde keer ploagen.
Productie van vlais is verantwoordelk veur vatteg persìnt van broeikasgas. t Waren tot dou onbekìnde cievers veur mie. Mien overwegen om vlais te loaten stoan haar ook niks mit t wereldwiede milieuprobleem te moaken. Boekoutje haar wat bie mie lösmoakt, woar k nait goud mit omgoan kon.
Biologisch bekeken binnen wie nait veurprogrammeerd om allendeg vlais te eten, las k veurege week zotterdag in Dagblad, net as dat wie t mit allendeg planten nait redden kinnen. Ook al binnen der n bult lu, dij t tegenovergestelde bewiezen en gain droadje vlais eten, vlais levert wel veul meer energie dan aarten en bonen.
Opa wos dat. Hai haar t zo van zien ollen mitkregen. Zien swienen zaten gevangen in t hok. Zai waren gain boetenbaggerswienen, ook al vraten zai slurp bie t leven om moddervet te worden en sluipen net as de mìnsen onder t zulfde dak. Op stro. Tuten en hoan keudelden op t aarf en zaten snachts op stok. Knienen zagst en heurdest nooit. Veur t swien wuir oompie slachter mit zien pistool inhuurd, tuten kwamen op t hakblok en hou knienen aan heur ìnde kwamen is mie, om veur mie onbekìnde redens nooit dudelk worden. t Waren andere tieden. Swienen waren gain knuffelbaisten, tuten nait aanschaft veur heur mooie veren en t knientje meer dan veur kinderplezaaier. Vlais was n onmisboar onderdail op t doaglieks menu.
De evolutie het ons mìnsen moakt tot wat wie nou binnen. Ontdekken van vlais, zeker as t boven vuur broaden wuir en dus makkelker te verteren was, zörgde derveur dat mìnsen zok verder ontwikkeln konden. Liggoamelk, mor ook in geestelk opzicht, woardeur zai zok van heur vrougere stamvoaders onderschaaiden konden.
Wie binnen alleseters. Omnivoren, ook al binnen der gounent, dij geern en bewust terogge willen in de tied en t vlais in de ban doan hebben. Zai hangen n soort van omgekeerde evolutie aan. Van omnivoor noar herbivoor.
Ik mout bekennen, t is mie aal dij keren, dat ik perbaaierd heb vleesloos te leven, nooit langer lukt dan ain dag. Leven zunder vlais is as n aai zunder zolt.
Of k mie, indachteg t lutje kaalfke in ‘the Sinner’ n zundoar voul?
Nait echt.
Trouwens, veur dijgenen dij eernsachteg van plan binnen t omnivorenschap te verloaten, heb k nog n goud advies. Loat t zolt stoan. k Wait t oet aigen ervoaren.
20220507

∼ Continue Reading ∼

• • •

3 mei , 2022

Denemarken

Veurege weke zotterdag ston Gamma-man mit rostbozzel op laange stele zien oprit te schonen. Hai is de man van Gamma-vraauw en let groag as pazzanten veurbiekeudeln t waark t waark om even bie te proaten.
‘t Is as n stok vlais tussen koezen,’ zee hai, wiezend op zien tegeltandenbozzel.
‘Grappenmoaker,’ docht ik, mor k snapde hom wel, tegelgras is hom ook n graauwel.
‘Ik heb nait zo’n laange stele, ik lig der bie op knijen,’ verdudelkte ik mien aigen tegelbozzelderij.
Om van n laank verhoal vol onzinteksten verlöst te wezen, zien reden van plaainopschoonderij lag in t faait, kerreven kwam binnenkört op oprit te stoan.
‘En den kist der nait meer bie.’
Zo kwam t gesprek op vekansie.
‘Wie binnen aiglieks van plan kampeerwoagen te kopen.’
Hai bedoulde n camper. Veur hom nijloatje, veur mie n oldloatje. Sunt vaar joar binnen wie camperloos. Jammer, goud overdocht en wat blift binnen mooie herinnerns en veul foto’s. Of t touval was, wait ik nait, dijzulfde oavend kwam k bie t oproemen van olde aantaikens n verhoal van Denemarken rondraaize oet 2012 tegen. 22 bladzieden belevenizzen, mit Arineke en n jonge Famke.
Elke vekansie noar Denemarken voulde veur ons as thoeskommen. Tien joar leden was t nait aans, allewel t dit keer n raaize was mit horten en steuten. Letterliek.
Net noa Flensburg op weg noar Tønder, onze eerste stop, maark ik dat overgang van 1e noar 2e versnellen nait waarkt. Ik twievel of wie zo deurrieden kinnen. Tønderse campingboazin komt oet Grunnen en vertelt, in t dörp is n goie mechaniker. De paella in oavendrestaurant smoakt meroakels. Behaalve liefzere van t veule eten zit ik mit mien kepotte versnellenbak in de moage. k Sloap der mitschik nait van en op de mementen, dat ik even wegdoezel komt aingoal dezulfde kirrel bie mie aan bère en let mie n dikke reken van wel 1000 Deense kronen zain. Dij nacht is t noodweer. Haarde wind en slagregens moaken dat ik sjompenat van t luifelinhoalen weer noast Arineke kroep. Zai het niks van mien nachtelk avventuur mitkregen.
‘Wat hest ja kolde vouten,’ is t ainegste en slept verder.
‘Perbaaier eerst mor wat zulf te regeln,’ vertelt Joost Sikkemoa van ANWB alarmcentroale volgende mörgen.
In Abenraa zit n VW-gerazie, 40 km vot, Tønders gerazie is vlakbie.
‘Erik Poulsen,’ stelt hai zokzulf veur.
Joa, Denen binnen gain Fransozen. Hai prat Duuts en ik terogge. Noa n kört ommetje hangt ons Karmann even loater boven smeerkoele. Erik haauwt wat mit n hoamer tegen onderkaante, kropt regelmoateg achter t stuur om mit roeg geweld poke indeweer te rieten. Ik zai der nait zo’n goie mechaniker in. Noa n ketaaier ridt hai de camper noar boeten en n rondje en overhandegt mie triomfantelk sleudels.
‘Du kannst jetzt mindestens 100.000 kilometer fahren.’
k Mout t nog zain. Reken vaalt tou: 100 kronen.
De Karmann ridt dij dag weer as n olderwets dieseltje. Langs Deense waddenkust. Wie binnen op weg noar Rømø ( spreek oet as Reumeu ), t maist noordeleke Waddenaailand. Via n laange diek komst op n onmetelk braid strand. Famke runt en droaft, wie koiern mit blode vouten langs zacht aanrollende golven. Zo voult gelok. In de vrouge oavend kaizen wie n visrestaurant en ik neem mie veur mie nait stinnezat te eten. t Lukt mor gedailtelk.
Volgende dag raaizen wie mit Tom – en Bram op de luudspreker – noar Tim. Thorager Camping. n Rustege camping, woar wie ainegste gasten binnen. Vanòf mement ain het Famke t veurzain op n campingkatte. n Loeder, dij konstant op muskes loert. Famke mout heur vogellaifde bekopen mit n flinke haauw over snoet.
Op weg noar Nørre Nebel woanen wie ons in Noord-Holland, mit t verschil, hier hest fjorden. Om 12 uur is t etenstied en op parkeerploats is t ho, mor nait echt, want op òfstand heuren wie swoar geschut.
‘Wie binnen op n schaaitterrraain verzaaild roakt,’ het Arineke op landkoart vonden.
t Is dij dag drok op de weg. Mantje aan kirreltje. t Veurdail is wie rieden aingoal veuraan in de file.
Volgende dag binnen wie van plan noar Ringkøbing te goan. n Vrouge douche wordt n drama. Arineke draait aan verkeerde kroan, krigt n haite stroal wotter over zok hìn en het lilleke brandwonden.
‘Koelen,’ is t advies van Deense dokter.
Ik road heur noar hoes te vertrekken. Zai waigert.
‘Ik wil eerst de botsende zeeën boven Skagen zain.’
‘Doar binnen wie al ais mit kinder west!’
Zai is vastbesloten en zo komt t dat wie volgende dag in Skagen rondrieden. De weg noar t Skagerrak is onvindboar. Denemarken koart brengt veur twijde moal oetkomst. Wie mouten noar Grenen. Op parkeerploats is t drok. Beelden van 20 joar leden kommen veurbie. De weg noar zee is eindeloos en wie besloeten ons mit trekker mit aanhangwoagen te loaten vervoeren. Teleurstellen, dat de zee der as n gladde spaigel bie ligt, is groot. Bie t fotograferen trekt Famke aan raaime en vaalt fototoustel in t mulle zaand. t Worden, bliekt loater bie t ontwikkeln körrelge òfbeeldens.
Noa n dikke weke voulen w’ons mui en besloeten terograais via Kopenhagen oet te stellen.
‘Komt loater wel.’
Tussenstop in de buurt van Silkeborg brengt ons noar de camping in Resenbro. De camping woar wie in ’76 veur t eerst kampeerd hebben.
‘In 36 joar kin der veul veraandern,’ constateren wie.
Ook omdat Arineke toch wel veul last van heur brandwond het, rieden wie volgende dag in ain toer noar hoes. n Dikke 600 kilometer.
t Loater is hom nait meer worden.
20220503

∼ Continue Reading ∼

• • •
1 2 3 … 114