13 december , 2019

Vogels

Vouersteeën veur vogels in toene mouten mit zörg oetzöcht worden. Ervoaren het leerd, dat t aarg naauw komt, woar wie ons broodkörsten, zulfmoakte zoadtoartjes, pinda’s en aal dat vouer woar vogels groag n ommelandse raaize veur moaken, hìnstreuen. Onnoadenkhaid in dit opzicht laaidt tot vogelfrustroatsies en in t verlengde doarvan ook tot grote aargernis bie d’mìnsen, dij t ja zo goud mit vogeltjes in stoere wintertieden veur hebben.
Reden? Ons Wietske. Zai is noamelk n allesetende hond. n Ondnivoor. Zai draait heur pootjes nait om veur oldbakken brood en t vogelvouer, bedould veur zoadeters vret zai, as t ais kin, tot de leste krummel op. Heur aans zo mooie, goudòfwaarkte keudeltjes getugen doarvan. De brij dij ze leste doagen in toene produceerd het, lieken nait op Wietske-keudeltjes. Omdat elk noadail zien veurdail het en de netuur zien aigen wetten kent, komt t aal weer goud. Merels en kraaien doun, nee deden zok mit n ontemboare schrokkerghaid te goud aan aal dat onverteerde vogelvreten, dat mie de griezel over de graauwel luip. Deden, want t vouer, dat ik nou elke mörgen veur hongerge vogels streu, komt op n rond, zinken bord aan vieverpergola te liggen. Net even te hoog veur Wietske. Zai het nog wel perbaaierd via toentoavel t bord te beraaiken, mor dat het heur n nat vieverpak bezörgd. Sunt kört let zai vogeletensbord mit rust. Mit grote tegenzin en veul jammergeluden, mor t is even nait aans.
t Is elke dag vanachter grote roeten in mien blokhut n prachteg gezicht om te zain hou vogels zitten te gaddern. Voak is doef, meschain wel de grootste hongerlappe, as eerste op t appèl. Eerst wantraauweg om zok toukiekend, het e noa n zetje maisttied wel zoveul moud verzoameld, dat e begunt te bunkern. As n slootgroaver. De krop mout vol, denkt e vervast, t verteren beurt loater wel.
Noa n zetje komt twijde doef  derbie zitten. Hai stikt net as eerste doef van de honger. Hai is heloas te loat van hoes goan en mout dat nou bezuren. Mochten ie denken dat doeven sosioale daaier binnen, den hebben ie t goud mis. Hai komt noamelk nait aan de zinken bak. Perbaaiert t wel, mor wordt mit ain flinke vleugeltik van t bordes òfmieterd. Veur hom blift der waineg aans over om in wachtkoamer te goan zitten en te wachten tot e aan beurt is. Bie de doeven is t net as bie de mìnsen:
Wel t eerst komt dij t eerst moalt.
Daarde doef op t platje is n boetenlandse törrel. n Törreldoefke. Brutoal as de neten of zol t laifde wezen, vlogt e eerste doef om haals. t Körte gevecht het n dudelke winnoar. Turkse gast, veul klaainer en mit oardeg wat minder aarmslag, mout t loodje leggen. Mui van t wachten komt e even loater mit  zien bruier op de proppen. t Moakt niks oet. Eerste doef let zok nait verjoagen.
t Wordt pas aans as twij grote swaarte kraaien zok der mit bemuien goan. Zai moaken körte metten mit doeven heerschoppij. As even loater n verloate ekster toene binnen komt zaailen en likkeboardend op t etensbord ploatstnemt, vindt hai de hond – de spreekwoordelke hond, want Wietske het hier niks mit te moaken – in de pot.
Guster luip k mit Famke en Wietske t doaglieks rondje op Nummer Ain. t Is n hondenoetgoansgebied woar ze noar haartenlust kinnen raauzen. Dat geldt meer veur Wietske dan veur Famke. Dij koiert. As Famke nog staait te snuvveln in stroekerij het Wietske al twij moal noar t daip rund en weer terogge. Nee, weglopen dut ze ( nait) meer. Weschienlek ook omdat ze wait dat ik heerleke snoepkes in buutse heb. k Loat heur doarom ook mor goan. t Geft mie de tied om rusteg in t ronde te kieken. Veul was der guster nait te zain, mor wel n roodborstje.
‘Hai liekt persies op roodborstje bie ons in toen,’ zee k nog tegen Famke.
Op minder dan n meter òfstand hupte – of hipte? – hai, zunder de minste angst,  wat tussen broene òfvalbloadjes deur. Vast op zuik noar klaaine kriebelbaiskes. Ook mien aanwezeghaid speulde gain rol. Lutje Robin bleef t haile stok tot grote hunebedstain wat rondom ons hìnflottern.
Dou we weer thoes waren, heb ik t vrumde roodborstjes-tavvereeel aan Arineke verteld. Mor zai haar heur antwoord al kloar en zee lagend:
‘Zol t den toch woar wezen, dat Robin die op zo’n menaaier zien dankboarhaid zain loaten wol?’
k Von t n roar verhoal. Woarom zol n vogel mie zien erkentelkhaid tonen mouten. Veur n beetje vogelvouer?
Arineke kreeg in dit gesprek toch weer t leste woord:
‘Bist vergeten was t in 2016 in dien kerstverhoal schreven hest?’
Om eerlieks te wezen, nait persies. t Was de reden dat ik even op veziede goan bin in mien aigen verhoalenwinkel en heb t verhoal van ’Anna’ ( link: http://bit.ly/2qevqGh ) drij joar noatied nog es mit veul plezaaier lezen.

∼ Continue Reading ∼

• • •

11 december , 2019

Ezelsbrogje

t Is nog mor n poar doage leden dat ik mien computer op d’hobbel haar. Omreden dat hai nait dee, wat ik wol en ik nait begreep welke kaante hai mie aingoal hìnsturen wol, regelmoateg vastluip en t beeldschaarm òf en tou zulvens op swaart sprong, heb k oeteindelk mien aaltied behulpzoame redder in de nood om road vroagd.
‘Hou krigst t toch ook aaltied weer veur nander om der zo’n toezeboudel van te moaken,’ foeterde zeunlaif. k Zai hom nog heufdschuddend achter mien toetsenbord zitten.
‘As t in t vervolg dien ’updates’ nou gewoon bieholdst, den wordt t al n stok makkelker,’ is n advies, dij mie nait onbekìnd veurkomt. k Heb mie al voak òfvroagd, hou t komt t, dat ik dat soort dingen aaltied weer vergeet.
‘Mag k t wachtwoord van dien schrieverspagina even,’ vruig e mie op zeker mement, dou ik droad en belangstellen veur opschoonderswaark al laank kwiet was en mie mit aander, begriepelker zoaken bezeg huil.
‘Moust even onder ‘wachtwoorden’ kieken,’ antwoordde ik niksvermoudend.
‘Houzo!?’
Dat aine woord klonk as n explosief. As n klaaine, nou, middelgrote eerdbeven op Wieke. t Houzo was echt gain hoezee. t Dee mie schrikken. t Woord druig alles in zok, was t laiver nait over die hìnkriegen wilst: Verboazen. Schrik. Zörge. Verwarren, mor der zat ook n zekere angst in verbörgen.
t Het den ook even duurd, veurdat Abel zok weer reset haar en sproak weer terogge vonden haar.
t Kwam der in t kört op dele, dat ik n hozezokke was om aal mien gehaime wachtwoorden op zo’n kinderleke menaaier aan de hacker te koop aan te baiden. Ik zag doar gain kwoad in. Gemak daint de mìns en as t dien wachtwoorden kwiet bist, den zitst toch euvel aan. Ooit heb k overwogen om dijzulfde wachtwoorden – t geft aan dat ik t belang dus zeker nait ontken – in n iezern kistje op zolder of in kelder te verstoppen. k Heb der van òfzain. Nait allendeg omdat zokswat nogal wat omstanden geft, mor meer omdat ik baange bin dat ik dat verstopstee den weer vergeet. Nee, doar begunnen we nait aan. Wie binnen wel es Sunterkloaskedootjes, aargens ver weg verstopt in n kaaste tegenkommen, dij n joar of wat leden al in de zak stopt mozzen worden. t Verloate kedo alsnog geven het gain zin. t Kind is t kedootje ontgruid en mog es denken dat gever nait goud gozzel is.
‘Kist gain ezelsbruggetje bedenken veur de maist belangrieke wachtwoorden,’ bo Abel lestent nog aan.
‘Ong,’ zee ik, ‘net as bie dij meneer van Dalen?’
‘Dij kin ik nait,’ gaf Abel tou.
‘Meneer van Dalen, dij op antwoord wacht?’ antwoordde ik verboasd. t Truukje om de volgorde van rekenbewaarkens te ontholden is elkenain toch mit paplepel ingeven. t Het mie wel aan t prakkezaaiern zet. Omdat ik wieze road nooit in de wind sloa én omdat ik mien aigen telefoonnummer nooit ontholden kin – belst diezulf ja nooit – heb k n ezelsbrogje veur mien 06-nummer bedocht: 0610403606. As k dizze cieverbrij terogge brengen kin tot d’helfte heb k al n bult wonnen. Zo bin k aan t waark goan.
06 aan t begun en aan t ìnde is makkelk zat. Mit de zes overblievende cievers in t midden moak ik de som: 10:40×36= ¼ x 36= 9. Zo wordt mien ezelsbrogje: 06 9 06. Schier toch! Knap doan, von k zulf. Allewel, allendeg mit tien cievers kist haile wereld bellen. Hou k weer bie t origineel aanbelan? Zel k joe oetleggen. t Is n kwestie van gewoon terogge redenaaiern. De baaide 06-en blieven stoan, t gaait om de negen in t midden, dij overbleven is. t Ainegste getal. Doarom dou’k bie de negen n aine, 9+1=10 en den heb k: 06 10 … 06. Mog k dizze bewaarken toch vergeten, den heb k n alternatief: Vrouger woonde ik op Komnijsterwieke 10. Dat vergeet ik nooit.
Nou gaait t nog om vaar ontbrekende cievers. Omdat de tiene der al staait, combineer ik dij twij getallen: 4×10=40. n Floitje van n cìnt. Net as reserve-oplözzen. Vaar onbekìnde getallen + baaide zezzen aan veur- en achterkaante moakt de som: 4+(6×6)=4+36=40 wordt: 06 10 40 .. 06.
Kreeg der echt oardeghaid in. Nou dus nog de leste twij cievers, den heb k mien telefoonnummer weer kompleet. Hou dat mout? Simpel zat.
k Waark van achtern noar veuren en begun bie t lest vonden getal. Den krigst de som: 40-10+6= 30+6=36 en heb k mien mobiele nummer weer waarkzoam. O joa, mocht ik dij leste bewaarken vergeten, mien lengtebroekmoat vergeet ik nooit. Ie roaden t al: 36.
Nee, t veurstel van ezelsbrogje was nait zo’n slecht idee van Abel.
k Bin nou bezeg aander wachtwoorden in ezelsbrogjestoal om te zetten. t Is meschain even wat waark, mor den hebben je ook wat.

∼ Continue Reading ∼

• • •

9 december , 2019

Gokken

Dezembermoand wordt deur mìnsen nogal verschillend ervoaren. Woar d’ain kloagt over donkere doagen en nait kin wachten tot zunne weer diz’kanten opkomt, zugt n aander in dizze duustere tied, ook al let de zunne zok soms doagenlaank nait zain, allendeg mor lichtpunten aan horizon. Dezember is n moand, dij n bult verwachtens in zok haarbaargt. Mit klaaine en grote verrazzens, bevubbeld verpakt in Sunterkloas- of kerstpepier. t Kerstpakket is ook n verrazzen om noar oet te kieken en sommege lu hebben zok van goie kaante zain loaten en kriegen kerstgratifikoatsie. Dat boas in dezember noast n twaalfde, veur veul mìnsen ook n dattiende moand  op loonbraifke bieschrift, is ook zo’n klaain zunnestroaltje. Sigoar oet aigen deus? Moakt nait oet, financieel kinnen we even wat roemer oamen. Of dat reden is, dat mìnsen dizze moand groag even n gokje woagen. Gain idee. Onder t mom:
‘Wel nait woagt, dij nait wint,’ goan in dezember wel grote aantallen stoatslötten over teunbaanke. Ook bie postcodelötterij kriegen mìnsen n golden toukomst veur ogen spaigeld. Rekloame-karrevaan lopt al moanden op volle snelhaid. Foto’s van gelokkege prieswinnoars van òfgelopen joaren mouten twieveloars over strepe trekken. Joa, wees mor eerliek, wel wil nou nait zo’n dikke pries winnen.
Van jongsòf aan bin ik ook in dij traditie, de traditie van de onverwachte verrazzens, opgruid. Dat t Sunterkloasfeest, boeten de kedootjes ook n bult spanning in zok druig, hebben ollu vast nooit beseft. k Was, zo is mie wel dudelk worden oet verhoalen, doodsbenaauwd veur Swaarte Piet. Of t de rou was of zien swaarte oetkiek, duurf k nait te zeggen. t Is ook zo laank leden. Der is aargens nog n olde foto van Sunterkloasveziede op kleuterschool op Komnijsterwieke. Vol verwachting klopt ons hart, hebben wie doudestieds vast ook zongen. As k noar mien gezicht en dij van mien klasgenootjes kiek, herken k allaaind mor vroagtaikens en verwarren op kleutersnoetjes.
Zo mouten mien ollu ook docht hebben, dou kermis in t dörp dele streek op Iesboanloane: ‘Dat is nou net wat veur lutje jong.’ Zai stoan stroalend op foto, mor mien gezichtsoetdrokken stroalt hail wat aans oet. Of t de fotogroaf west is, dij ons portretteerd het of t lewaai van draai- en zweefmeulens, dij op körte òfstand in t vizier kommen mozzen, vertelt de foto nait.
‘Wat keekst doar ja vranterg,’ beschuldeg ik miezulf zoveul joar noa tied nog aal. Pa en moe hebben mien tegenzin vervast nait begrepen, want zai lieken mien bezwoaren gewoon weg te lagen. k Mos dou nog leren inzain, dat kermis derbie heurt en net as t haile leven ain groot feest is. 
Dat noa sommege feesten n koater op veziede kommen kin, heb k pas loater ervoaren. De klaaine koatertjes in mien jonge leven bekiek ik, noa n bienoa volledeg mansleven, meer as teleurstellens. Ze voulden doudesties as bittere pillen. Frustroatsies? Wat mie al snel dudelk wuir, is, dat in de loop van de tied n bult verwachtenspetronen biesteld worden mozzen.
Hou zol de tegenswoordege jeugd mit zoaken as verwachten en teleurstellen en/of frustroatsie omgoan. t Is veur jongere olden van doagen, woar k toch zo langsoamaan ook n beetje bie heur, best stoer veur te stellen. Kraante van zotterdag brocht n beetje licht in dij duusternis.
In computerspelletjes, games mout ik aiglieks zeggen, zitten ook verrazzens-elementen verbörgen. Z’haiten loot boxen. Virtuele, dus nait echte, tastboare verrazzens. Bedould om dien aigen ego, dien aigen persoontje op te klandern. Kist ze verdainen deur goud te speulen, mor kist ze ook kopen. Wat in deuskes zit blift tot de open, n mysterie.
Mor lootboxjes waarken net as n fruitautomoat, woarschaauwen gameonderzuikers. Hest n moal sukses, den wilst meer. Vannijs op zuik noar t zulfde gevoul van euforie, n gelokzoaleg welbevinden. Doarmit is de poort openzet noar meer en doarmit n oncontroleerboare gokversloaven.
t Beeld van gokversloafde mìnsen het ìnde 60-er joaren, tiedens eerste bezuik aan Londen, op schoolraaize mit kweekschool, grote indrok op mie moakt. Hoaveloos geklaaide lu achter n trekautomoat hebben mie dou al doun besloeten om nooit, mor den ook nooit in zo’n situoatsie te willen belanden.
Hebben ie traauwens noa t lezen van bovenstoand stokje joen verlaaidens al op n riegie?
Ik veur miezulf wel. Ik huif huif gain dikke priezen te winnen. t Liekt n dooddouner, mor elke dag gezond opstoan, is veur mie al n meroakel, n heufdpries.
Houzo?
k Duurf wel te bekennen, dat mien femiliestamboom nait veul gouds belooft. Waitenschop, dat veurolders in de manneleke lien op mien tegenswoordege leeftied sikkom aal op omvalen stonden,  moakt mie onzeker. En t ainegste medisien tegen dij onzekerhaid, is – woarmit mien ollen toch weer n beetje geliek kregen hebben – dat je elke dag as n feest beschaauwen mouten.

∼ Continue Reading ∼

• • •

5 december , 2019

Schoon oet Schanze

‘k Wait nou ook hou wie bespoaren kinnen op stookkosten.’
Woorden valen mie as vanzulf oet de mond, as wie ons, noa n haite saunabad, op laange klapstoulen installeerd hebben.
Rust mout. Net as veul drinken, want as je veul swaaiten, mout vochtpersentoazie wel weer aanvuld worden. t Leste vin k gain probleem, veur t eerste – rusten – heb k te waineg rust in t gat. k Begun mie noamelk al snel te vervelen en noa n zetje koekeloeren noar passerende saunagasten hold ik dat ook wel veur gezain. Zoveul schoons lopt der nait veur etaloazie langs.
Etaloazie?
Joazeker, de laange blokhut mit manshoge roeten het wel wat weg van n oetstalkast. Wie liggen in ons noakie mit allendeg badjazebedekken te koop veur t wandelende publiek, op weg noar of net terogkerend van n boetensauna of bubbelbad in toen.
t Is rusteg in volle overkappen. Manlu en vraauwlu, dij t zulfde ommans hebben as wie, even n zetje niksdoun en biekommen van strapatzen, dij n sauna aaltied weer mit zok mitbrengt, binnen gain proaters. Zai nemen even pauze of sloapen. Ook al bedaint de vraauw noast mie zok van redelk veul snurklewaai, mien hazzens waarken op volle toeren.
Woar k aan denk?
Hou t meugelk is, dat wie doar, oetteld en mit sikkom niks om t lief, zunder problemen in n temperatuur van pakweg n groad of vieftien, nait liggen te bibbern van kolde.
Thoes nemen wie noa t middageten ook aaltied n zetje rust. Ervoaren het leerd, dast accu beter op tied oploaden kist. Doar hest meer perfiet van as d’haile dag deurknoeien en as maal Jan achter dien aigen drokke agenda aanjoagen. As wie ons thoes op baank of klapstoule dele vlijen, vergeten wie nooit kaggel even ain of twij groaden hoger te zetten. Aans verkleumst ja.
Kiek en da’s nou t biezundere. Guster in sauna hebben wie persies t zulfde petroon volgt as elke aandere dag en gain hoar op ons heufd dij der over prakkezaaierde om thermostoat n stokje hoger te zetten. t Was nait neudeg. De noagloei van n ketaaiertje saunaboaden duurt n haaaile zet.
‘Wat hest nou weer bedocht,’ antwoordde Arineke – mit veul wantraauwen in heur stem – op mien vroag.
Ie kinnen vervast t antwoord wel roaden. Ervoarens van guster hebben mie klouk moakt. Nou Arineke nog. Ons toene is ja groot genog om n ekstroa blokhutje hìn te zetten. Mit om middag n körte wasbeurt/ ontspannensmement, kinnen wie de rest van de dag schoon en mit veul energie tegemuite treden. t Veurdail zit hom nait allendeg in t liggoamelk welbevinden, mor ook ons porremonnnee voart doar wel bie. En, k fabrizaaier in de viever n steveg trapke, zodat t noaspoulen ook gain probleem meer huift te wezen.
Joa, want noaspoulen mout. t Swaait mit aal zien kwoie dampen mout wegspould worden, t laifst mit ieskold wotter. Aans wordst nog nait schoon.
Oeregaai.
As jonge onderwiezer op Hoogezandster Scheepstraschool heb k mien leerlingen voak dikke verhoalen over de Finse sauna veurschuddeld. Zulf grootbrocht mit de wekelkse wasbeurt in tobbe, oftewel drieven in dien aigen voeleghaid, was de douche vanòf 60-er joaren al n grote verbetern. Mor, zo huil ik mien aandachteg luusterpubliek veur, de maist ideoale menaaier van schoonschrobben beurt in de sauna. Eerst swaaiten en den poedeln in schoon, helder wotter: de Finse schoonhaidscultus.
k Dus dat doudestieds, zunder dat ik ooit ain moal n sauna van binnen bekeken haar, best aan t jonk vol veur te leggen. t Beeld van blode mìnsen in n verfrizzend wak – Finland is ja t laand van de doezend meren – muik dat verhoal kompleet.
Dij dompelboaden bin k guster in Schanze nait tegenkommen. Weschienlek binnen der meer lu zoals ik, dij koldwottervaal nait echt waarderen kinnen. Even zachies mit koldwotternevel òfspoulen en den in t heerleke Balneobad ploempen, mout toch ook òfdounde wezen.
Nait om rekloame te moaken, mor meer as illustroatsie van bovenstoande alinea, lu in Schanze hebben ook n eerliekse, Finse sauna biebaauwd: ‘Noorderlicht’.
Allendeg al t woord muik mie nijsgiereg. Dat wol k mitmoaken. Nou, t was prachteg, ook al was t n schienwereld, dij ze ons veurtoverden.
Mit Bob Ross-achtege schilderijen op roeten, overvlaigende vogels aan t plavvon, elanden en beren in veurtoen en n snel wizzelnd dag-nachtritme, mit Noorderlichtse beelden, most die hoast wel in t Hoge Noorden woanen.
Dat je joen gedachten nait oetschoakeln kinnen, bleek, dou k guster lag te swaaiten onder dij prachtege steernhemel en docht:
‘Zollen mien leerlingen doudestieds veul te kört kommen wezen.’

∼ Continue Reading ∼

• • •

2 december , 2019

Stookalert

Op 1 november start en persies op leste dag van dezulfde moand kondegde t RIVM eerste stookalert al òf. t Was n memoroabele weke. n Dag noa ‘Swaarte Vrijdag’, woar hoge körtens ons om oren vlogen, wuiren we overvalen deur de eerste ‘Holtloze Zotterdag’.
Bodschop was dudelk:
‘Holtbranders, vlaisbroaders en ook rommelverbranders, paas op mit vuurtje stoken.’
t Bericht wuir in kraant, op radio en nait te vergeten op social media braaid oetmeten.
‘Is t nou n stookwoarschaauwen of is t n stookverbod,’ heb k hier en doar wat rondvroagd. k Was doar best nijsgiereg noar, ook al huifde mien potkaggel òflopen zotterdag nait te branden. Sunterkloas’ Schösstainveger-pieterman haar ons lestent noamelk al verordonnaaierd, dat nait op 5 dezember mor op zotterdag 30 november pakjesdag wezen zol.
Antwoord heb k nait recht kregen op mien vroage. Nait dat ik doardeur mit tonen in aaske kwam te zitten, k haar t aiglieks wel verwacht.
‘n Stookwoarschaauwen?’ docht ik nog bie miezulf. Zollen ze doar bie nationoale milieudainst wel waiten houveul holtkaggels en open heerden der in Nederland touholden?
Anderhaalf miljoen!!
As t op n deurdeweekse dag in diz’tied de schounen tellen zolst dij veur kaggels stoan, den komst mit n snel rekensommetje al gaauw op n dikke vief miljoen mìnsen. En dij zetst den op zo’n dag, net of t niks is, in de kolde?
‘Nee,’ muik biedehante vraauw, dij doaglieks onder t zulfde dak woont as ik, mie klouk:
’Dat hest mis.’
Woar ik de fout in ging, het ze mie dou even hoarfien oetlegd:
‘Stookalert geldt allendeg mor veur de noordelke pervinsies.’
Doar zakte mie de bosksem toch echt van òf.
‘Woarom wie weer?’ heb k bliekboar oetroupen.
Joa, woarom binnen mìnsen in t noorden aaltied de pineut. Nou hebben we t al zo stoer mit windmeulens, gas- en zolt-eerdbevens en nou maggen wie as proefknien ook nog es dansen noar piepen van milieu- en volsgezondhaidsambtenoaren.
Zo moakst van holtstokers dus onruststokers.
Guster haren we n rustdag. Haren we ook wel neudeg. De dag noa t Sunterkloasfeest, mit de échte Sunterkloas en mit n stok of wat echte Swaarte Pieten, is n dag om even bie te kommen.
Ik haar mie smörgens vroug al in mien toenhoeske verstopt. t Was doar kold. Was ook logisch. Kaggeltje haar de dag derveur ja nait brand. Mog ja nait. Mit n boetentemperatuur van 2 groaden onder nul en n binnentemperatuur van 3 groaden – boven nul – haar k binnen körte tied kaggel aan loop. Mor mit kleumege vingers is t stoer tikken. En dat bleef. Dij kolde vingers. k Mos regelmoateg in handen bloazen, as was k n olderwetse melkboer, dij zien melk bie pad en weg oetventen mos. Gewoon om mien vingers n beetje soepel te holden. En dat was vrumd. Dat haar k ja nog nooit mitmoakt. t Was net of kaggeltje nait trekken wol. Ook mit t luchtschoefke volledeg open zee mien antieke Etna:
‘Dou t zulf mor.’
‘Hai zit verstopt,’ laagde aargens op achtergrond n filain stemmetje. Achterom kieken en hom votjoagen was nait d’oplözzen, haar ook gain zin had, mor om nou in dizze kolde en mit nog zoveul schriefwaark te doun, kaggelpiep-inspectie te goan doun, doar ontbrak mie de moud veur. t Gevolg was, dat slome starter t mor stoer waarm kreeg. Olderdom?
Dou om tien uur Arineke veur gezellege waarmte en haite kovvie kwam buurten, kon k heur de kovvie wel aanbaaiden, mor de waarmte nog nait.
‘Ik kin t kwik nait omhoog poesten,’ zee ik nog verontschuldegend.
Konkluzie dat t gain verstopte kaggelpiep of eventueel n snelbaauwvogelnuske was, was snel moakt. Mor dat der gain trek in locht zat, was overdudelk. Op mien vroag:
‘En woarom geldt vandoage dij stookwoarschaauwen den nait?’ doar kon ook Arineke mie gain antwoord geven.
Wie verkeren in de gelokkege omstandeghaid, dat wie gain kloag-buren hebben. Wie stoken bewust ‘schoon’ aikenholt. Dat kist ook wel roeken. Joaren, joaren leden haar k doar nog gain bodschop aan. Kocht ik òfvalholt. Lekker goudkoop en t zörgde veur veul waarmte.
Tegenswoordeg binnen we wat milieubewuster. Mocht t ooit zo worden, dat veurschriften zo streng worden, dat mien olde Etna deure oet mout, den zol t mit bluidend haart wezen. Ik kin mie traauwens nait veurstellen, dat holtkaggel volledeg oet ons leven verdwienen zel.

∼ Continue Reading ∼

• • •
1 2 3 … 75