11 juli , 2024 by admin

Dear mr. Kane

Vooropgesteld, Engeland was in de halve finale de betere ploeg, maar toen bij het laatste fluitsignaal bleek, dat uw persoonlijke actie bepalend is geweest voor de uitslag, kwamen de onlustgevoelens bij mij in alle hevigheid los.
U bent zich van geen kwaad bewust??
Daarom ga ik met u terug naar de 18e minuut. U wilt de bal vanuit de lucht op doel schieten en Denzel Dumfries probeert dat te verhinderen. Bij die actie raakt hij, ook al is het slechts lichtelijk, uw schietvoet. Wat daarna gebeurt kon eertijds waarschijnlijk alleen in Shakespeariaanse drama’s, maar wordt tegenwoordig dus ook op de voetbalvelden getoond. U stort ter aarde met een van pijn vertrokken gezicht. Of u erbij schreeuwt, kermt? Het moet haast wel. Al tijdens de val grijpt u naar de getroffen voet en ik zie, dat u vanuit ligstand uit alle mogelijke ooghoeken op zoek bent naar de scheidsrechter.
Het tafereel, dat hierna volgt, bepaalt de loop van de geschiedenis.
Mede op aandrang van uw medespelers wordt de scheidsrechter naar het vijandelijk strafschopgebied begeleid. In eerste instantie moet er geconcludeerd worden, dat er weinig ernstigs aan de hand is, maar na lang aandringen van u en uw ploeggenoten, misschien wordt er vanaf de zijlijn ook iets in scheidsrechters oor gefluisterd, wordt toch besloten poolshoogte te nemen.
Bij de Vriendelijke Afstands Registrastor.
Na ampele overweging maakt de scheidsrechter het bekende vierkante beeldgebaar en wijst naar de Nederlandse strafschopstip:
‘Penalty.’
U mag van geluk spreken, dat u intussen door de medische staf van uw team dusdanig opgelapt bent van uw ernstige blessure, dat u al weer frank en vrij kunt bewegen, ja zelfs al heeft besloten de zware taak van penalty-nemer op u te nemen. Wat een verantwoordelijkheid na zo’n ernstige blessure.
U brengt het er goed van af. De stand is weer gelijk getrokken, 1-1.
Wat ik me, een dag na de wedstrijd afvraag is, hoe u deze voetbalavond persoonlijk beleefd heeft.
Is u het gelukzalige gevoel overvallen, dat overwinnaars toekomt of moet ik in dit geval zeggen ten deel valt. Want wees eerlijk, het had voor u toch best anders af kunnen lopen. Wat was er gebeurd, als de scheidsrechter wat steviger in zijn schoenen had gestaan. Stel, hij had de komedie, door u opgevoerd doorzien en had met een scheidsrechtersbal de wedstrijd hervat. Dan had u het toneelstukje voor niks opgevoerd.
Misschien is dat ‘part of the game’. Het is, zoals in het voetbal steeds meer gemeengoed begint te worden, vaak een gokje of de scheidsrechter in de val van de stervende zwaan trapt.
‘Soms geeft-ie hem wel, soms niet,’ las ik in een reactie van u.
En wie niet waagt, die niet wint.
Over de uitslag valt niet meer te twisten. De geschiedenis kun je niet herschrijven. Wat u wel bereikt hebt, is, dat er na de frustratie over de onterechte Schwalbe-pinaltie in ’74, ook in (West)Duitsland, voor ons Nederland weer eentje aan toegevoegd kan worden.
Het moge duidelijk zijn, de VAR is niet altijd een goede oplossing. Zo lang er één persoon verantwoordelijk blijft voor de eindbeslissing, blijft het mensenwerk. Een veel groter probleem zijn de matennaaiers, de jammerkonten, de elkaar-gele-kaarten-aansmerende duikelaars en de toneelspelers. Zij zijn de hoofdschuldigen, zij maken het voetbal kapot.
20240711