7 april , 2022 by admin

Café ‘de Krudenier’ dail twij

‘Woarmit kin k die bedainen, Kloaziene?’
Opmaarken brocht heur weer bie de les. Zai dook den ook mit kop in matte, huil der n lege weckflèze oet en zette hom op teunbaank:
‘Vanoavend wil k zoepenbrij eten en nou kom k tot ontdekken dat strooppot leeg is.’
Janske begon te lagen en zee:
‘Den eten ie vervast voak zoepenbrij, want veurege weke heb k dien zeun nog in zoak had om zulfde strooppot bie te vullen.’
Kloaziene trok n daipe rimpel in steern en zee:
‘Noust zegst, k snap der ook niks van.’
‘Of hebben die jonken van die dat ommaans.’
’t Zol best kinnen. Ik mout ter zo op verdocht wezen. Stroop of sukkeloa, as dij grommen ain keer waiten woar ik zuit en zolt verstopt heb, is t zo mor vot. Dikke slikkers binnen t. k Heb wel
es tegen mien kirrel zegd: “Dat hebben zai vervast van die”.’
Strooppot was snel vuld en dou Kloaziene klinke al in haand haar, zee zai terloops:
‘Schrifst t even op de latte.’
Omreden dat Janske drok aan t klaaien was mit strooplepel, heurde hai gain Kloaziene en gain zoemer en het dus ook nait vernomen, dat Truitje en heur dikste vrundin Geessie t café binnenkommen waren. Net op t mement, dat Nomdo achter de bar zo ver is om Kris n kop kovvie in te schenken.
‘Wie binnen mooi op tied, want kovvie is kloar,’ laagde Truitje.
Kris, dij toch al zo laank op kovvie wacht haar, kon nait noaloaten om zok mit t gesprek te bemuien en zee saggrijneg:
‘Doames, veur alle dudelkhaid, dizze kovvie is veur mie.’
Truitje, nooit om woord of verhoal verlegen, bitste terogge:
‘Heb k joe wat vroagd?’
‘En wel binnen ie den wel?’ antwoordde n zichtboar dörstege, mor veural kriegelge Kris.
‘Ik bin ……,’ mor verder kwam Truitje nait, was bliekboar schrokken, draaide zok op hakken en luip mit grote verboasogen noar Geessie.
Dij schrok op heur beurt zo aldernoast van heur vrundin, dat zai vruig:
‘Hest spoken zain?’
‘Kris Musch!!’ fluusterde Truitje mit n dubbele oetrouptaiken.
‘Woarom pratst Engels?’
En noa n körte overdenken:
‘Christmas? Wat het kerst aiglieks mit dizze vrumde …ehhh, knappe man te moaken?’
Roeg pakte Truitje Geessie dou bie schobbejakken, trok heur mit noar t stee, woar jukebox ston, keek nog ais achterom en zee dou mit haise stem:
‘Da’s n verkerentje van mie, van vrouger.’
Veur Kris was op dat mement de moat vol en hai ruip:
‘Woar blift mien kovvie.’
Geessie, dij even stief noadenken mos over Truitjes woorden, vruig:
‘Hestoe verkeren had mit n Italioan?’
Truitje schudde wat vranterg heur heufd:
‘Nee man, hai is n Pekelder, vrouger heb k voak mit hom danst bie Hoantje Pik op t Zuudveen.’
Noa drij moal sloeken en evenzoveul keren daip oamen, leek Truitje besloten te hebben heur olde Pekelder vlam veur twijde moal aan te spreken. Geessie haar t deur, greep veur òfwizzeln dit keer Truitje bie scholder en wees op Nomdo:
‘En wat moust mit dien leste vlam, dij hozezokke achter bar.’
Omdat Truitje nait reageerde:
‘Of is dat vuur doofd.’
Kris, kompleet onwaitend wat zok op n poar meter in t gehaime doames-twijgesprek òfspeulde, kreeg de zenen van t laauwloenege gedrag van Nomdo en begon te bölken:
‘Hé ober, krieg k nou eindelks mien kovvie?’
Alsof in Truitje de geest boven kwam drieven, gooide zai aanvankelke angst van zok òf, luip noar de bar, pakte de bestelde kovvie van t buffet en luip der as n volleerd dainstertje mit noar Kris’ toaveltje en zee mit n braide laag:
‘Sorry meneer veur de slechte bedainen, mor hier is joen kovvie.’
Omdat Kris meer zin haar in kovvie dan in n gesprek mit n vrumde vraauw, kreeg hai oortje in haand, mor veurdat kovviekopke lippen roaken kon, legde Truitje hom haand op aarm.
‘Aiglieks heurt der nog n koekje bie,’ en in ain toer deur:
‘Vrouger bie ons thoes kregen wie aaltied twij meelkoekjes bie de kovvie.’
‘Konst zo lekker mit stippen,’ smaichelde Truitje en terwiel zai òfwachtend, of was t verwachtensvol in ogen van Kris keek, zee dij:
‘Aha, dat dut mie denken aan mien eerste vrundin.’
‘Oh?’ zee Truitje en ging vezichies noast hom zitten.
Kris’ogen draaiden zok noar binnen en alsof n olde herinnern aan zien eerste vlam hom inains deur kop schoot, zee hai:
‘Wie gingen doudestieds voak dansen bie Hoantje Pik op t Zuudveen.’
t Vuil Janske op, dat Truitje en zien gast wel n hail geanimeerd gesprek voerden.
‘Zai zit ja hoast op schoot bie dij boetenlander.’
Geessie schudkopte ais en muik hom klouk:
’t Is n verkerentje van heur, van vrouger. Allendeg hai wait dat nog nait.’
‘Den bistoe dus Geertruida Körvenmoaker!!??’ klonk as n onverwachte dunderslag deur t café.
‘Nou dus wel,’ zee Geessie trankiel en veurdat drij mìnsen ain keer mit ogen knipperd haren, was Kris zien olde vlam om haals valen. Zai doekten mekoar even stief en alsof der gain joaren tussen zeten haren begonnen zai as vanzulf te dansen.
t Zwierende poar gaf nogal wat kommootsie in t lutje cafeetje. Ook bie Nomdo. As verbolderd zat hai op zien kruk en kreeg weer datzulfde gevoul, dat hai zok zo goud herinnern kon van vrouger.
‘Bist n hakkenkruk mit dansen,’ haar Truitje hom regelmoateg verweten, as hai heur weer op tonen stoan haar.
Zai haar t der mit doan. Kris was dou al laank vot en vergeten. Vergeten? Nije kennismoaken sprak veur zok zulf en persoonleke gedachten binnen persoonlek.
As jukebox stil valen is en vaar mìnsen gezelleg, onder t genot van fris of zeupke zitten te keuveln over vrouger en mooie tieden, let Janske zok inains ontvalen:
’Dat ik doar nooit aan docht heb, hè?
Drij poar ogen kieken hom vroagend aan.
‘Ik heb grote zoal al joaren leden òfsloten veur t publiek, mor dou k Trui en Kris hier zo zag swingen, docht ik:
‘Hou zol t wezen om jukebox deroet te gooien en hier n discotheek te begunnen.’
t Was der dou wel de tied veur en behaalve dat Kris zien olde laifde teroggevonden haar, het ook Janske nog voak terogge docht aan zien Pekelder gast.