6 september , 2021 by admin

As de nood t hoogst is …

Tegen tied dat doagen körten en nachten lengen het Ketriene t stoer. Elk joar vannijs. As bloadjes van bomen valen, is Ketriene Ketriene nait meer. t Begunt voak mit ondudelke liggoamelke klachten en kloagen over muihaid. Zai hoalt soavends maisttied de klokke van tien uur nait meer.
Veur Anjolt gain probleem. Mit n loate film op Netflix, n puut pinda’s en òf en tou n lutje gloaske viert hai dizze leste uurtjes van de dag. In zien allaintjes.
‘Genotter der nou nog mor even van,’ woarschaauwt e zokzulf regelmoateg.
Hai wait noamelk, dat t feest nooit echt laank duren kin. Bie t begun van Ketrienes dip is t ìnde al in zicht, het ervoaren hom leerd. As Ketriene mit vekansiefolders in de weer is, wait Anjolt dat noajoarsdepressie sikkom oet de locht is.
Der binnen tieden west, dat hai zien belangstellen wel es toond het, groag mitproaten wol over vekansiebestemmen, mor maisttied was t mosterd noa de moaltied. Zo ook veureg joar. Zai haar n raaiske regeld noar Gelderse Achterhouk. En eerlieks woar, omgeven doar was prachteg. Oetgestrekte bozzen en hail veul rust en roemte. t Hotel, vrouger n sanatorium en ombaauwd tot n drijsterren appartement, haar alle luxe in zok veur n poar aangenoame doagen.
Op twijde dag hebben zai zok al vroug oppakt om n bezuik te brengen aan historisch vestingstadje Bredevoort, n soort Boertange. Mor wat Boertange nait boo, vonden zai in Bredevoort wel. In n twijdehands boukenwinkeltje luipen zai touvalleg tegen n mooie, olderwetse schoolploat van ‘de Wieke’ aan. Tevreden over heur aankoop, mor mit n lege porremonnee in kontbuutse is Anjolt terogge reden noar heur hotel.
t Luip tegen n uur of vare, dou Ketriene wat onrusteg in d’hoed wuir.
‘k Haar nog wel zin in n stevege boswandeling,’ keek zai verwachtensvol noar Anjolt. Anjolt keek bie dizze opmaarken mismoudeg noar zien vraauw:
‘Mainst dat nou?’
En noa n körte overdenken:
‘Hou loat staait eten op toavel?’
Ketriene haar wat kopschud en hom verzekerd, wandelroute was mor vaar kilometer. Zai zollen roem op tied aanschoeven kinnen bie t oavendeten.
In prachteg haarfstweer haren zai n haalf uur over Achterhoukse kronkelpoaden lopen, dou zai veur n groot haaideveld kwamen te stoan. Volgens aanwiezens mozzen zai nou linksòf over n ‘braide wand’. t Ainegste, wat zai zagen, was n olde, vermeukte plaanke. Ketriene, dij oetrekend haar, zai mozzen al sikkom bie t ìnde wezen, wol wel deurlopen. Anjolt haar minder of beter zegd, hailemoal gain vertraauwen in dij verrötte plaanke. Ketriene kon de boom in, hai wol zien leven doar nait aan woagen. Tiedens dat echtelk onderonsje pikte n onverwachtse windvloag filain t pepiertje oet Ketrienes haand en ging der mit aan d’loop. De boom in.
Anjolt en Ketriene, dij deurharen, dat ainegste redden oet dizze wareboudel, dat witte pepier was, waren op slag heur roezie vergeten. t A4tje haar zok ondertuzzen nuzzeld tussen twij takken. Wapperde mit de wind mit, mor waaide nait vot.
‘Ik bel noar t hotel. Loaten lu ons hier mor vot hoalen,’ zee Ketriene kedoat en pakte heur mobiel.
‘Ast dat mor letst,’ zee n vergrèlde Anjolt, ‘k wil mie nait schoamen.’
Bellen kon aaltied nog wel en veurdat Ketriene der op verdocht was, haar hai jaze oet en klom as n oape noar boven. Ketriene verweet zok heur aigen drammerghaid, mor dus ook niks te zeggen. Stel die veur, dat … Zai mos der nait aan denken. Haalverwege t zachte mos en t onwillege pepiertje bleef Anjolt mit zien trui aan n takke hangen en kreeg zok mit gain meugelkhaid meer lös. Beneden keek n bezörgde Ketriene noar boven en Anjolt mit n nog zörgelker trek op gezicht noar beneden. Joa en dou was t mis. Dou begonnen hom knijen te trillen. Ook al haar e wieder kind, zien ledemoaten waigerden elke dainst.
n Uur loater, twijduustern was intussentied nachtelk donkern worden, hebben brandweerlu Anjolt oet boom hoald.
Op terograaize het Anjolt zien redders oetstokt woarom hai in boom klommen en stoeken bleven was. Het lopiesweg hotelaigender ook nog n beste veeg oet pane geven, om vrunde lu mit zo’n waardeloze beschrieven letterlek en figuurlek bos in te sturen.
Schoonwosken en mit honger as n peerd het t ontdoane echtpoar in t hotel n sloten eetzoal aantrovven. Mit n appel en n kold aai, overbleven van hìnraaize hebben zai aargste honger stild, mor dat je doar nou zo lekker op sloapen kinnen. Dat zai dij middag weer op hoes aan mozzen, vonden zai ook hailendal nait aarg.
Thoes haren zai genog mooie verhoalen te vertellen, mor of zai dwoaltocht deur dat grote bos ook aan anderlu verteld hebben. Ik denk t nait.
20210906