13 mei , 2021 by admin

Vrijwilligerspries

Ketriene en Anjolt zitten aan toavel te eten. Stamppot mous. Anjolt let t zok goud smoaken. Aans de rust zulf, zit hai vol verhoalen. Hai kwedelt heur oren van de kop over vrijwilligersoavend in t dörpshoes. Of en tou glopt Ketriene over raante van t bord hìn en zugt hou heur kirrel zit te schottern. t Smoakt hom bliekboar goud. Aans zol z’heur plezaaier der aan hebben, mor vandoage is t aans. t Zit heur dwaars dat Anjolt zo enthousiast prat over kommende oavend.
En Anjolt zulf? Dij voult de spanning hoarfien aan, mor het gain zin veur de zoveelste keer dij dag in n zinloze woordenstried verzaaild te roaken.
‘t Zel der vanoavend wel weer heergoan in t dörpshoes.’
t Is der oet veurdat Ketriene der op verdocht is.
‘Vast,’ is t körte antwoord.
Wat zol e aans ook zeggen mouten. t Is n spesioale oavend, woar alle vrijwilligers van t dörp nuigd binnen, omdat joarlekse vrijwilligerspries oetlangd wordt.
As e t leste ìndje van de rookworst mit smoak opkaauwd het, veegt e mit tippe van toavelkleed zien mondhouken òf.
‘Mout dat nou op zo’n menaaier?’ vrantert Ketriene.
Zai aargert zok aan t gesmeer aan toavelklaid.
Omdat Anjolt mit hail aander dingen bezeg is, zegt e:
‘Joa netuurlek mout dat zo. Elkenain komt ja. Lu van buurtverainen, dij van d´olderenroad, de begelaiders van de kinderklup en wie netuurlek van dörpsverainen. En …..’
Hier wacht Anjolt even en gaait den op roadselachtege toon verder:
‘ … en burgemeester netuurlek. Hai zel de pries overhandegen.’
‘Wat mos de gemainte wel zunder joe,’ schampert Ketriene.
‘Nou, den haren lu op t gemaintehoes n bult meer waark,’ haar Anjolt zeggen wild, mor bie t eerste woord klapt keukendeure mit n bats open en staait zien kammeroad Jokkop op dele, braid lagend, t hoar mit brillantine plat op kop plakt én in zien zundoagse pak.
‘Moi,’ ropt e veuls te haard noar de zin van Ketriene.
Zai zegt den ook niks terogge.
Is ook nait neudeg, hai het verhoalen veur tiene en nog meer as Anjolt mor ain ding in de kop en dat is de feestoavend. Hai rappelt en revelt in ain toer deur, glopt ondertussen even in de pane en zugt dat de bodem dudelk zichtboar is.
‘Nee, Jokkop,’ zegt Anjolt lagend, ‘as t miteten wolst, haarst wat eerder kommen mouten. Vindst nou d’hond in de pot.’
t Moakt Jokkop aiglieks niks oet.
‘Wat denkst Anjolt, zollen wie vanoavend in aanmaarken kommen veur vrijwilligerspries. Ik vind dat wie as waarkgroep ‘Groen in de toen’ toch oardeg wat oet stee zet hebben.’
As Ketriene kopschuddend lege pane van toavel pakt, kikt z’even schuuns noar Jokkop en trekt den mit n vies gezichte heur neuze op.
‘Ik kin wel roeken dat blonde Corrie vanoavend ook nuigd is, stinkst ja n uur in de wind, man.’
Jokkop schrikt van de vergrèlde toon en Anjolt mout zok bedappern om nait oet te valen. Hai wait dat Ketriene n hekel het aan juvvraauw Corrie. Hou voak e soavends noa n vergoaderen wel nait ofsnötterd is deur zien vraauw, omdat hai, in aal zien onschuld, zo hoog opgaf van moatschappelk waarkster Corrie.
‘Zai is zo’n laive vraauw en dut zoveul veur t dorp,’ zee e den voak, ‘k zol nait waiten hou wie t aans aal veur mekoar boksen mozzen, as zai ons nait huilp.’
Komplimenteuze woorden, dij aan Ketriene nait besteed waren.
‘As dat …. mokkel der nait was, luipen ie nait haalf zo haard. Leuf mie mor. Zai draait joe om heur vingertje en ie runnen veur heur as l…….schoothondjes.’
En as ze mit de mouspane votlopt, kin ze nait noaloaten te zeggen:
‘Manlu? Maal goud.’

Even noadat baaide manlu noar t feest vertrokken binnen, gaait bie Ketriene de bèle.
t Is heur beste vrundin Geertje Bos, dij veur deure staait.
‘Kist veziede broeken?’ vragt Geertje.
‘Mien kirrel is net noar t dörpshoes òfraaisd.’
‘Net zo,’ antwoordt Ketriene.
Ook bie Geertje haren zok leste doagen vervelende tavverelen òfspeuld. Ook heur man haar mor ain ding in de kop en dat was de grote vrijwilligersoavend.
‘Wie winnen vanoavend de pries,’ haar e bie t òfschaaid nog roupen.
Hai was as lid van snijroemersklup hoast zeker, dat zai eerste pries winnen zollen.
‘Net zo,’ zee Ketriene veur n twijde moal.
t Is koren op Ketrienes meulen. Dij kin heur haarte nou es n moal goud luchten.
‘t Mos verboden worden aal dat vrijwilligerswaark.’
Baaide vraauwlu binnen t volledeg ains mit mekoar.
‘Hou voak Anjolt soavends noa weer zo’n swoare oavend vergoadern nait jodelnd thoeskomt…. Soms denk ik wel es dat ze gewoon bie Hinderk Holvast in de kroug zitten te pimpeln.’
‘Ik heb al tegen mien Paiter zegd, dat as e weer doen thoeskomt, hai op kermisbère sloapen kin.’
Dat nait allendeg t nachtbroaken en biekommende problemen heur n doorn in t oog was, mor dat aanwezeghaid van juvvraauw Corrie heur n veul grotere graauwel was, wuir nait onder stoulen of banken stoken.
‘Dij dut der ook gain goud aan. Ze huift mor mit heur vingers te knippen en elkenain vlogt veur heur.’
Zai waren t veur de zoveulste keer mit nander ains.
Hou je aine toch zo onderoet hoalen kinnen, dij je zulf nait ais kinnen, hè.

Op de vrijwilligersoavend gaait t der rusteg aan tou. Tot de pauze in elk geval.
Noa de pauze holdt burgemeester n laange redevoeren. Bedankt elkenain veur de goie inzet en t haarde waarken. Hai wil gain onderschaaid moaken, mor de tradietsie vragt om joarleks n winnoar oet te roupen.
As even loater de vrijwilligerspries oetlangd wordt, gaait t dak van t dörpshoes. Burgemeester het dörpsverainen as winnoar aanwezen, omreden heur toentjeproject nait allendeg op t gemaintehoes mor ook bie dörpsgenoten veul waarderen kregen het.
Redelk vroug op d’oavend, meten noar gebrukelke gewoonte, lopen Anjolt en Jokkop noar hoes, Jokkop ongewoon rusteg en Anjolt mit n gloazen bokoal onder aarm.
‘Waist Jokkop, wat ik nou t alderschierste vond in redevoeren van burgemeester?’
‘Nou,’ zegt Jokkop.
‘Dat e zee, dat wie waiten van aanpakken. Dat wie nait bie t minste of geringste begunnen te soezen. Nait proaten mor doun.’
En doar kin Jokkop t wel mit ains wezen.

Bie thoeskomst staait der veur Anjolt gain welkomstcomité kloar. t Is oet en dood.
Om dij reden lopt Anjolt even loater op hozevörrels noar sloapkoamer, mor as e goud luustert mist e t regelmoatege oamen van Ketriene.
Even spouken hom vrumde gedachten deur de kop:
‘Zai zol toch nait …..’
Onneudege zörgen, bliekt al vlog, want as e bèrelampke aanknipt, zugt e dat Ketriene nog wakker is.
Kloarwakker.
‘En…?’ vragt zai nijsgiereg.
‘Wie hebben de pries wonnen, wicht.’
t Is even stil en as e zok tegen zien Ketriene aanknoedelt, zegt zai:
‘Gefeliciteerd.’
Zo kin t, dat Anjolt, veur t eerst sunt doagen blied en mit n gerust haart in sloap valen kin.
t Is aal toch nog weer goud kommen.
20210513