n Strieker veur Berrus?

Dou Berrus snommedoags noar hoes tou fietste, haar e de smoor in. n Moal n geintje, och dat kon e wel waarderen, mor om hom toerloos in t spotlicht te zetten? Man, man wat haar e doar n hekel aan. En woarom? Omdat e de volgende dag viefteg wuir.
‘Mit viefteg bist n olde kirrel,’ waren de confronterende woorden, dij Paiter, toch zien beste kammeroad luchtegjes over t biljart rold haar.
Berrus was der van schrokken en haar hom aankeken, mor kon oet zien gezichtsoetdrokken nait opmoaken of e t mainde of dat e aan t maaljoagen was.
‘Trouw niet voor je vijftig bent,’ haar dikke Mans mit zien donkerbroene, deur swoare shag aansloagen haize stem zongen en hom onder t zingen mit duvelachtege glimmerogen aankeken. Berrus haar t nait verwacht, mor zulvens Grieto, de stillle van t koppeltje bandsteuters haar zok der mit bemuid en zegd:
‘Mien opa is nog voader worden, dou e vieftig was.’
Welke betaikenis achter dizze woorden schoelde, doar mog Berrus noar roaden.
Op weg noar hoes haar e muite had zien fietse recht te holden, was e vlak bie hoes bienoa de plomp in schoten.
‘Kounavvel,’ verweet e zokzulf. In zien grammiede haar e meschain toch n borreltje teveul dronken.
Hou mos dat volgende dag wel goan, op zien verjoardag. Mos e dijzulfde pestkoppen den ook nog traktaaiern. Hai haar t echt wel had mit zien kammeroaden.
Berrus was zien leven laank al ainspanjer. Nait oet overtugen, meer oet touvalleghaid. In zien jonge joaren haar hai wel es n scharreltje had. t Was op niks oetdraaid. Wicht heur pa haar t nait zitten zain mit n boerenaarbaaider as schoonzeun. Aander moal was t nait deurgoan omdat zien wichie, zo haar ze zulf zegd, n knappere kerel tegen t lief lopen was. Thoeskommen was hai in gaange zien evenbeeld tegenkommen. Hai was zulvens even veur spaigel stoan bleven en kwam tot de konklusie, dat e mit zien vieftig joar der nog best goud verzörgd oetzag.
Tiedens eerappels schillen dochde hai aan de dag van mörgen.
‘Gain Oabram in toene,’ haar e zegd.
‘Moak asjeblieft gain ophef, jongens. Op mien verjoardag zellen ie joen gerak wel kriegen, moak joe doar mor gain zörgen over.’
Dat deden de kammeroaden ook nait. Zai muiken zok naargens zörgen over, mor datter veur heur beste kammeroad nog meer in t vat zat, doar haren zai zok nait over oetloaten.
Oflopen joaren haren zai nou en den wel perbaaierd Berrus aan de vraauw te kriegen. t Was aal op n flottje oetlopen. Hom wiezen op n ketaktavvertensie van n wedevraauw oet Wedde, oppikt oet Grunneger Dagblad was hoast op roezie oetdraaid. Berrus haar kammeroaden dudelk moakt, dat hai mans genog was om zien aigen leven in te richten en as doar n vraauw bie heurde, dat hai dat zulf wel regeln kon. Zai haren doar zo heur bedenkens over.
Nou waren der, n poar weken veur Berrus zien verjoardag, tougelieks n poar dingen beurd, dij de drij musketiers, soamenspanners in t kwoad, om toavel brocht haar. In eerste ploats was t een feit, dat Berrus regelmoatig kluig over zien rimmetiek.
‘t Zit in de femilie,’ haar e heur wel es oetstokt.
Ook al haren kammeroaden voak genog zegd, dat e door mit noar dokter tou mos goan, Berrus was zo aigenwies, dat t der nooit van kommen was.
In twijde ploats haar t dörpskraantje vermeld, datter op Zuudwenden n massagerie opend was.
‘n Praktijk voor psychisch en lichamelijk welzijn,’ kopde der boven t artikel.
‘Zol dat niks veur Berrus wezen,’ haar Paiter Mans en Grieto veurlegd.
‘Hai mit zien liggoamelke klachten en zien gezemel òf en tou. Zo aine zol ais n keer masseerd worden mouten deur zo’n vrouwmìns. Gain waarkvraauw, dij ielt op handen het van t schrobben en bounen, mor zo’n wiefke, dij mit zachthaid joen teer hoedje behandelt?’
Z’haren der laank en braid over proat, mor op t ìnde waren zai tot de konkluzie kommen, dizze strieker was de beste grap, dij zai tot dou veur Berrus bedocht haren. Zai wozzen ook zeker dat Berrus’ bezuik aan massagerie tot in lengte van joaren bie dörpsgenoten in herinnern blieven zol.
Op de feestdag was t feestvarken al vroug oet de veren. Snachts haar e nait te best sloapen. Wat hom aal deur kop spoukt haar, wos e nait meer, wel dat e verschaaiden moal mit vouten noast bère stoan haar. Dat overkwam hom ja hoast nooit. Normoal sluip e as n roosje. Dat hai vannachts zo onrusteg west was, haar vervast te moaken mit zien verjoardag.
Tegen kovviedrinkerstied verwachde hai aiglieks zien drij vrunden op stoepe te zain. t Gebak was ja regeld, de keze sneden en soamen mit n schoale mit dreuge worst stonden lekkere hapjes te wachten op bovenste plaank in kelder. t Luip al tegen haalf elf, dou der nog aal gain veziede was. ‘Zollen zai t vergeten wezen?’
Berrus kon t zok aiglieks nait veurstellen. Even het e der over prakkezaaierd om Paiter te bellen, mor noa n körte overdenken besloot e dat nait te doun. Zeker nait noa dat geouwehoer van de dag derveur. Rusteg òfwachten leek hom toch t beste.
Om twaalf uur luip Berrus mit zien ziel onder aarm over t haim. Gain van kammeroaden haar zok zain loaten haar. In gaauweghaid het e nog kontroleerd of der echt gain poppe in toene stond, mor dou dat nait t geval bleek, is e mottjernd in hoes goan. Hai haar t had en dij goie kammeroaden konden van hom de pot op. Bie dij leste gedachte, docht hai veurdeurbèle te heuren.
‘Postbode, dij mien kado netuurlijk nait deur braivenbuzze kriegen kin.’
Hai schrok dou e deur opendee. Der stond noamelk wel aine in uniförm, mor t was gain uniförm van n postbode, wel van n taxi-sjefeur. Taxi-ondernemen Arriva, las e in gaauweghaid.
Noa n körte stilte van verbolderdhaid zee sjefeur:
‘Meneer Bertus de Jong?’
Hai het geluudloos nikkopd.
‘U bent door uw drie vrienden uitgenodigd, op hun kosten, een bezoek te brengen aan een ontspanningscentrum.’
De sjefeur gaf hom noa dizze woorden n kedobon, zoals Berrus ze wel kon van t VVV. Omreden dat Berrus nog aal stommetje speulde en noar woorden zöchde het sjefeur dizze stilte mor oplöst mit:
‘Mag ik u vragen in de taxi te stappen ?’
Berrus het nog n zetje op drumpel stoan te twieveln, is dou in zien jaze schoten en het zok achter in taxi valen loaten. Hai mos t der, zunder te waiten wat hom te wachten ston, mor op aan loaten kommen.
t Raaiske duurde nait laank. Aiglieks was t mor n hoanetree. Veuraan op Zuudwenden stopde auto bie n witte boerderij. Mit n peerd veur t hoes en twij laaiwen bie ingang was Berrus nog aal nait dudelk wat bedoulen van nuigen was.
‘Ontspanningscentrum?’
Wat dat veurstellen mos, hai haar gain idee. Veul tied om doar over noa te denken was hom nait gund, want veur e der op verdocht was, stond der n jonge blonde vraauw noast de taxi, dij hom holpen het mit oetstappen.
Onwenneg en onzeker is hai mitgoan. Om kört te goan, de joarege het zok dij middag deur vrundelke blonde doame lekker verwennen loaten.
Soavends in t kaffee bie Hinderk Holvast het Berrus oetgebraaid reken en verslag van zien avventuren geven. Dat zo’n striekbehandeln zo goud was veur zien rimmetiek en dat hai t zo goud mit de doames vinden kon.
‘Dat je op n klaain dörp zo’n prachtege akkemedoatsie hebben, is toch mor mooi mitnomen,’ haar e snaard. Joa, Berrus kon sunt dij dag oet aigen ervoaren spreken.
‘k Snap traauwens nait, datter mìnsen op t dörp binnen, dij bezwoar hebben kinnen tegen zo’n instellen.’
Hou kammeroaden t ervoaren hebben?
Zai haren zok van teveuren al de buutse oetlaagd. Zai haren nooit verwacht, dat dij bleue Berrus zok dat geworden loaten zol. Vrunden hebben aan tapkaast verhoalen van Berrus den ook mit grote verwondern aanheurd. Mìnsen binnen onpaailboar en verwachtens kommen ook nait aaltied oet.
Woar zai zeker gain reken mit holden haren, was de reken, dij n poar doage noatied bie Paiter op deurmat vuil. Strieker dij ze veur Berrus bedocht haren, was op heur zulf terogge sloagen. Ain ding wozzen kammeroaden dou zeker, veur t joar derop zollen zai toch n aander kedo bedenken mouten.
2001