19 mei , 2020 by admin

Miskommunikoatsie

‘Begunt koezentrekker noa twij moand eindelks weer, mout ik op de moandag en ook nog op de maist onmeugelke tied van 11 uur verschienen.’
Ketriene het, noa t onverwachte telefoontje op de loate vrijdagmiddag van assistente – ‘k Heb nog net ain plekje openstoan, vraauw Broesder’ – , swoar de pee in. t Haile weekìnde het ze tegen zokzulf – ‘k Haar votdoadelk zeggen mouten dat t mie nait oetkwam’ – mor nog veul meer tegen Anjolt lopen te mottjen. Opmaarkens as:
‘Zol dij tandarts nait deur hebben dat vraauwlu ook schoondersplichten hebben?’
Of bevubbeld:
‘Mit n òfsproak middenmörgens kist ja niks oet stee zetten,’ het zai dij onvrede perbaaierd weg te poetsen.
‘Den dust t dinsdag toch,’ het Anjolt, op t lest toch wat grammieteg in d’hoed, noa t zoveulste kloaglaid roupen. Hai was t gezemel meer dan zat. t Is hom nait in dank òfnomen, mor de ontstoane stilte was stokken beter te verdroagen as dat eindeloze, nutteloze gejerimineer.
10 uur: Om toch nog n beetje van de mörgen te moaken, besloet Ketriene, n fervent hoakster en pennentikster, n bezuik te brengen aan Gerda’s braaiwinkeltje in Kerkstroat. Veurdat zai fietse onder t gat schoeft, krigt Anjolt d’inzeggen, datter tussen tiene en elven n pakje van klaaierwinkel oet Stad òfleverd worden kin. Zien jammerklacht:
‘Mor ik heb om haalf elf n òfsproak mit Jokkop om n laminaatvlouertje te leggen, potver ……..,’ het t nait red.
‘Kikst mor even op computer, den zugst persies woar t pakje touholdt,’ is hom te verstoan geven.
Dat Ketriene n waarkòfsproak mit zien beste kammeroad zo van toavel veegt, vindt hai nait kinnen. En dat het e heur ook dudelk te verstoan geven. Ketriene was doar nait echt van onder indrok.
‘Jokkop het die al zo voak stikken loaten, dij wait sikkom nooit van dag en uur. Letst hom dat vandoage nou zulf mor es maarken.’
t Binnen de leste woorden, dij op moandagmörgen tussen man en vraauw wizzeld worden.
10.05 uur: Anjolt het oet ziedroete glopen en zain dat Ketriene stroat oet fietst is.
‘Zo, dak is van t hoes,’ het e bie zokzulf docht, is aan keukentoavel goan zitten en het n braifke schreven. Veur bezörgdainst. Hai, Anjolt Hozezokke, zel mie doar n uur of nog langer op n besteller wachten. Van zien levensdoagen nait. t Pakje kin net zo goud in braivenbuzze doan worden. Tevreden mit zokzulf en de zulfbedochte oplözzen – t braifke veur sneldainst zit mit dubbel plakbaand op keukenroete plakt – lopt Anjolt noar achterdeure, as inains telefoon rinkelt.
t Is nait zo’n mooie bodschop, dij e aanheuren mout. Tandarts is zaik en of hai zien vraauw wel even vertellen wil, dat òfsproak van 11 uur nait deurgaait. Even twievelt hai of e Ketriene bellen mout. Hai zait der van òf. Nijsgiereg Aagje kin wel zo aldernoast schrikken as mobieltje in heur tazze begunt te lewaaien, nee Anjolt toont zok de zörgsoame echtgenoot en kaist de vailege weg. Hai stuurt heur n appje mit t bericht, dat hai even van teveuren van tandarts-assistente deurkregen het.
‘Weer n probleem oplöst,’ konkludaaiert n tevreden Anjolt en hai stapt n poar menuten loater welgemoud op fietse. Op weg noar zien òfsproak, op weg noar Jokkop.
10.10 uur: Jokkop komt tot de konkluzie, dat baauwmaarkt de platte plinten nait leverd het. Veurdat e noar winkel fietst om vergeten bestellen zulf den mor op te hoalen, belt e eerst mit Anjolt. Om òfsproak noar de middag te verschoeven. Omdat telefoon doar nait opnomen wordt, – nee Anjolt het net n menuut leden sleudel oet achterdeure trokken -, stuurt Jokkop hom n appje. Omdat e al n vermouden het, dat Anjolt onderwegens is, plakt e veur de zekerhaid ook nog n braifke op roete en ridt noar de Gammix.
10.20 uur: Jokkop komt onderwegens Ketriene tegen. Zai staait mit bandenmeleur aan kaante van de weg. Heur gezichtsoetdrokken veraandert op slag as zai Jokkop zugt. Dat zai votdoadelk begunt te foetern, het niks mit t verschienen van Jokkop te moaken, wel mit onberiekboarhaid van heur aigen kirrel.
‘k Haar nog zo zegd, dat e thoes blieven mos, omdat der n pakje veur mie bezörgd wordt.’
Dat Anjolt al op weg is noar Jokkop, zol Ketriene aiglieks waiten mouten. Dat zai mekoar op minder dan vief meter op t zulfde mement passeren, ontgaait alle drije. Anjolt, omdat e zo’n gang op de kette het, dat e niks om zok tou zugt. Jokkop en Ketriene binnen zo focused op de lekke baand, dat zai de snelle fietser landskaant daip ook nait opmaarken.
10.25 uur: Jokkop stelt Ketriene veur noar zien hoes te lopen om doar de baand te plakken. Op dat mement staait Anjolt bie datzulfde hoes juust veur dichte deure. Zien telefoon ligt thoes. Van Jokkops appje het hai gain wait en in zien vergrèldeghaid zugt e t braifke op roete ook nait.
‘Het Ketriene den toch geliek?’ denkt e bie zokzulf. Let Jokkop hom vandoage ook weer stikken? t Is toch in zien aigen belang, dat laminaatvlouer legd wordt. Meschain is e wel gewoon goan visken en in zien alteroatsie keert Anjolt zien fietse en ridt mit n hoast nog haardere gang weer terogge noar hoes.
‘As t zo mout, voaderman, den zuik ik mien aigen weg ook wel,’ beslot n getaargde Anjolt. Hai nemt veur de rest van de dag vrij.
10.30 uur: Jokkop en Ketriene schoeven baaide fietsen achter t hoes. Jokkop zet Ketrienes fietse op de kop en Ketriene zet kovvie. Onder t kovvieprutteln het zai even tied om heur app-berichten te lezen en wordt den pas gewoar, dat òfsproak mit tandarts oetsteld is. Nee, t zit Ketriene nait mit. Zai komt naargens en ook naargens aan tou.
Of t n verloren dag nuimd worden kin? Doar kommen we n poar uur loater pas achter.
16.00 uur: Anjolt het n schiere dag bie t viswotter had. Hai is nog mor vief menuten thoes as Ketriene heur fietse achter t hoes op stander zet. Zai oogt wat mui en Anjolt vragt belangstellend:
‘Hou was t op koor?’
’t Koor?’ zegt Ketriene verboasd, ‘doe bist toch ook nait van dizze tied. Koor ligt al twij moand Corona-stil.’
‘Hest mien appje traauwens nog kregen?’ vragt Anjolt vervolgens.
‘Joa, k mos onderwegens onverrichterzoake toch even stoppen en dou heb k dien appje lezen.’
Zai kikt nog es schuuns noar Anjolt.
‘En hou was dien dag?’
‘Drok. En stoer,’ is t körte antwoord.
‘Ong?’
‘Laminaat leggen liekt meschain wel makkelk, mor ligst wel haile dag op knijen.’
Hai wrift zok es demonstratief over knijen, mor omdat Ketriene aal niks smoest, vragt e:
‘En woar komst doe nou den vot?’
‘Bie Jokkop. Wie binnen net kloar.’
‘Hou bedoulst.’
‘Nou, omdat ik vandoage toch naargens terechte kon, heb k Jokkop mor mitholpen.’
Op dit stee t haile verhoal nog es van veuren òf aan herhoalen, zol dubbel waark wezen. Veur joe en veur mie. Anjolt Laigenpuut het t der mor wat stoer mit had om zien ondudelke levenswandel van dij dag oet te leggen. Meschain was t veur hom nog wel mitvalen, as pakjesbezörger zien bodschop kwiet kind haar, mor dij kon niks aans as n ‘òfwezeghaidsbraifke’ achterloaten.