21 juni , 2019 by admin
Zwaart haart
t Zit de man nait lekker. Hai voult zok verantwoordelk veur t trauma, dat zien jonge gezin is overkommen. Ook al zegt zien vraauw aingoal:
‘Karel, dit is dien schuld nait. Doe konst doar toch niks aan doun, wast ja op t waark,’ t let hom nait lös.
n Brutoale inbroak en daifstal van porremonnee binnen zoaken, woar gain mìns mit te moaken kriegen wil, mor dat was nait ains t aargste. Dat zien jong dochtertje noa dit bezuik nait meer pruit en zok hailemoal in zokzulf terogge trok, was veule moalen slimmer.
Neeltje, zien vraauw en hai haren t er al voak n moal over had, hou zai dizze, veur heur dochter Sanne zo emotionele schok mozzen begelaiden. Advies van hoesdokter was, dat t binnen körte tied wel weer beter goan zol.
‘Kinder hebben n groot incasserensvermogen,’ haar dokter zegd.
Zai haren doar gain verstand van en mozzen heur wel leuven.
‘Der is ook ja nait echt wat biezunders beurd,’ haar Neeltje heur aigen schuldgevoul meschain al wel doezend moal perbaaierd te onderdrokken. t Dramatische verloop van de mörgen spoukte heur nog elk mement van de dag deur t heufd.
Der komt op n dinsdagmörgen n onbekìnde, jonge man aan deure en vragt of hai even bèllen mag. Hai is t adres van zien waarkòfsproak kwiet en het telefoon thoes loaten liggen. t Is n vrundelk ogende jongkirrel, dij dat vragt en Neeltje, aaltied overtuugd van t goie in de mìns, let hom binnen. Zai gaait in d’koamer zitten bie heur dochtertje, terwiel de man in de hal aan t telefoneren is. De hond aan heur vouten gromt onopholdelk, mor dat vindt zai nait roar of ongewoon. Heur lobbes Kajak het t nait zo op vrumde mìnsen. As man noa drij, vaar menuten kloar is mit bèllen – zai heurt zien stem aal dij tied deur haalf open deure – en koamer in lopt, vragt hai beleefd:
‘Wat bin k joe schuldeg veur t ongemak?’
Neeltje laagt en zegt grappend:
’n Grunneger kouke?’
‘Dij heb k nait bie mie,’ zegt jonge man verontschuldegend.
‘Den is t vergees,’ zegt Neeltje.
As man weer vertrekken wil, lopt e nog even bie Sanne langs. Hai gaait op boekebakke bie heur zitten, strikt laifdevol over heur blonde krullechies, pakt heur speulpoppe op en doekt dij stief zok aan en zegt mit verdraaide stem:
’Help, mamma, wel is dij vrumde man.’
Mouder Neeltje en de man lagen baaident. Sanne kikt stoensk veur zok oet.
‘Mooie dochter hebben ie,’ zegt e nog en as e n stap in d’richten van hond dut, stopt e plöts, omdat Kajak begunt te grommen.
‘Den nait,’ zegt man, ‘k haar anders nog wel n lekker koekje veur die.’
Neeltje moakt doarover nog n schampere opmaarken:
‘Oh, wel n koekje veur de hond en gain plakje kouke veur de goudgeefse telefoon-aanbaider?’
As man even loater in auto stapt en Neeltje hom deur veurrroete wegrieden zugt, zegt Sanne:
‘Dij man haar n zwaart haart.’
Mouder Neeltje is doar best wel van schrokken. Zokswat het Sanne ja nog nooit zegd.
‘Zwaart haart?’
t Is toch ook gain kinderproat.
As zai even loater noar t achterhoes lopt zugt zai dat zowel sloapkoamer- as keukendeure open staait. De revoazie, dij heur op dat mement tegemuide vaalt, dut heur zo schrikken dat ze t op n bölken zet. Alle loatjes en kasten binnen deurzöcht, ook de maidenkaaste in keuken. Dat heur porremonnee vot is, verboast heur den al laank nait meer. Dit soort lu binnen professionals, wait zai.
De materiële schoa is bie noader inzain te overzain. t Is wat pepiergeld, mor dat lopt nait in de pepieren. De poar golden en zulvern kettentjes dij daif oet dresswaarkastje op sloapkoamer stolen het, binnen gain aarfstokken, dij heur zeer doun. De geestelke schoa veur heur, mor veural veur heur dochter Sanne is nait te paailen.
‘As zai binnenkört nait proaten gaait, goan we toch noar n psycholoog,’ beloven ze mekoar.
t Onderzuik noar de doader is dij dinsdag votdoadelk op gang kommen. Inspecteur Panjer Pinkster en zien traauwe assistent Tönnies hebben oetgebraaid alle sporen in hoes inventariseerd. Spesioale aandacht kriegen aal veurwaarpen, woar daif in hoes mit zien tengels aan zeten het.
‘Je kinnen nooit waiten, wat dat veur rezeltoaten oplevert,’ het plietsiekommesoares aankondegd.
Binnen n weke was wel dudelk, dat zai doar waineg van verwachten huifden. Alle sporen, dij zai op telefoon en op speulpop aantrovven haren waren in gain enkele database terogge te vinden.
Komposietsie-taiken dij plietsietaikender moakt het van daif het wel in kraante stoan, mor het net as t sporenonderzuik niks opleverd.
Joa, den zitten je zo mor mit nander mit tonen in aaske.
Veurege weke hebben Karel en Neeltje besloten om mit de sleur van t doaglieks leven te breken. Zeker veur Sanne zol t nait verkeerd wezen. Oflopen zotterdag binnen ze mit heur drijent noar t theater west. Noar d’kinderveurstellen ‘Bianca en heur vrunden’. n Vrolek en muzikoal pergram veur d’lutjesten.
‘Doar vrolekt ons wichie vervast wel van op,’ mainden bezörgde ollu.
Zoals avvertenzies in kranten en grote borden om lanteernpoalen overal in omgeven al aankondegd haren, was t n spectaculaire show. Bianca, n wonderschone vraauw en heur vaar vrunden bleken behaalve akroboat, ook goie dansers en zangers te wezen. Karel en Neeltje, dij aan weerszieden van heur dochter op t oranje pluche zaten kwamen den ook ogen en oren te kört.
Zai vonden kindershow geweldeg. Sanne nait. Woar aander kinder ruipen en reerden en reageerden op alles wat artiesten op de planken brochten, doar zat zai stilletjes veur zok oet te kieken. Wat Karel en Neeltje verwachtten, dat zai deur kommootsie op teneel zulf ook weer n beetje löskommen zol, was bliekboar ijdele hoop.
Dat in de pauze t feest gewoon deurging, was best wel biezunder. Bianca en heur vrunden haren bliekboar gain oadempauze neudeg en bewogen zok gewoon tussen t publiek, pruiten mit oldere en jonge gasten en perbaaierden jongens en wichtertjes te vermoaken mit malloteghaid en male fratsen.
Woarom Sanne zok op n bepoald mement achter heur mouders rok verbörg, vuil Karel ondanks drokte en t lewaai van roupende, nuim t mor enthousiaste kinder inains op. t Was net of zai ain van de vaar vrunden, n blonde jongkirrel in n veuls te grote toenbrouk en mit n rood houdje op kop, spesioal op schot haar. As hai te dicht bie heur in de buurte kwam draaide Sanne zok zo achter Neeltje vot, dat zai onzichtboar veur hom bleef. t Woarom was Karel nait dudelk, dus vruig hai aan zien dochter:
‘Vindst dij meneer nait zo leuk?’
t Antwoord kwam sneller dan Karel verwacht haar.
‘Dij man het n zwaart haart.’
Verbolderd over zokse onbegriepelke toal muik e zien vraauw dailgenoot van Sannes opmaarken. Zai haar t hom nooit verteld.
Dat zai schrok en hom in grote verwarren en mit paniekogen aankeek, kon hai nait veurzain.
‘Wel bedoulst,’ zee zai, wild om zok toukiekend en mit haise stem.
‘Sanne bedoult dij man mit zien rood houdje op,’ wees Karel.
Ain ogen-blik op niksvermoudende artiest was veur Neeltje voldounde om d’eernseghaid van situoatsie in te kinnen schatten. Zai begreep persies wat Sanne bedoulde.
Femilie het twijde helfte van kinderveurstellen nait meer mitmoakt. Stillechies hebben zai foyer verloaten en hebben plietsie woarschaauwd. Datter noa de pauze drij pluche stoulen in de grote zoal leeg bleven, hebben Bianca en vrunden nait maarkt.
Dou t publiek al laank en braaid thoes zat om bie te kommen van d’emootsies van de kinderveurstellen, zaten ain vraauw en vaar manlu in verheurkoamer op plietsiebero.
Houveul van t artistieke vieftal schuldeg bevonden is, zellen wie wel nooit te waiten kommen. t Ainegste wat wel mit zekerhaid vast te stellen is, dat kinderveurstellen deur onbekìnde oorzoak òfbroken is.
Sanne het t probleem, woar zai zulf t grootste slachtovver van worden was, meschain den wel veur t grootste gedailte oplöst, mor hou laank de noaweeën heur nog ploagen goan, doar is gain veurspellen over te doun.