16 november , 2017 by admin

Smui

Ofgelopen weke ston der n biezundere òfsproak in professor Luttje zien agenda. n Standwaarkers-wedstried in Lains.
Nooit van heurd?
Nee, ik ook nait.
‘Al joaren achter mekoar holden ze doar d’Grunneger kampioenschappen standwaarken,’ wos d’perfester mie lestent te vertellen. Zien verboazen over mien verboazen von k opvalend:
‘Dast doar nog nooit van heurd hest.’
k Heb wat mit scholders trokken noa dizze opmaarken. Je kinnen ook ja nait alles waiten, mor wat n professor van t Grunneger Bero veur Toalonderzuiken te zuiken het op zo’n smuie-proaters-festival, was mie n roadsel. Dat t hom nait om de flaauwekul gaait, hai t as n eernsachtege zoak bekikt, bleek dudelk. Op de  dag van t concours was d’perfester noamelk deur n swoar liggoamelk ongemak slim bepaarkt – hai was doags derveur van trappe donderd -, dat n normoal mìns zeggen zol:
‘Geef mien pozzie mor aan Fikkie.’
Zo nait professor Luttje, dij let zok nait zo snel kennen en hai het – heb ik oet verhoalen van zien kollegoas begrepen – zok mit hangen en wurgen toch in zien gele Dafke volden en is op weg goan noar Lains. t Verhoal van dit biezunder evenement kin e joe t best zulf oetstokken.
Meschain bin k wel net zo benijd as joe.

Cees Maggelt

Dag lu,

Zo smui as de veurdeure. Joa, zo voulde ik mie. n Vaal van trappe gaait joe nait in de kolde klaaier zitten. Wel in d’rogge. Oeregaai, docht ik nog, dou k noa n supersnelle òfdoalen en vattien treden leger, beneden op d’grond lag:
‘Doar hest die toch oardeg mishad, voaderman.’
Even de kop der nait bie en hest t onderstok van d’rogge in twij helften liggen.
‘Goa nou eerst even noar dokter tou,’ zeden kollegoas op t Bero nog tegen mie. Zai waren der bliekboar nait gerust op.
‘Lopst zo krom as n houpel.’
k Von t aal wel mitvalen.
‘Mor t is n haile raaize noar Lains, dammeet krigst n ongelok, omreden dast die de kop nait draaien kist,’ zee d’ain.
‘Dammeet ligst mit dien Dafke aargens op d’kop in n sloot,’ zee n aander.
t Zel aal best en de zörge van mitwaarkers komt oet n goud haarte, mor n beetje rogpiene kin toch nait d’reden wezen, dat ik nait noar t standwaarkersconcours zol kinnen. Zunder mie zol t feest nait ains deurgoan kinnen.
k Was nait d’ainegste, dou k doar de grote sporthal binnenstapde. Man, konst over de koppen wel lopen.
‘Goiendag,’ zee Lammert, d’boas van t haile spul, dou k binnen kwam krukkeln.
‘Wat binnen ie ja loat,’ was t twijde wat e zee, mor votdoadelk doarnoa trok der n bezörgde trek over zien gezichte.
‘Wat hebben ie wel?’
‘k Bin van trappe valen.’
‘Kin gebeuren,’ zee Lammert, ‘mor binnen ie nou wel in stoat om joen kunstje oet te voeren. Ie lopen der nait zo smui bie.’
‘d’Rogge is mie den wel in n schieten lopen, mor dat betaikent nog nait, da’k mien waark nait doun kin.’
‘Nee, zo te heuren waarkt t nog aal en hebben ie t snoetje nog goud in d’schieterij.’
’t Zol mie wat schiers wezen, ast nait zo was.’
‘Nee.’
‘Wat zollen aal d’lu, dij hier spesioal veur mie kommen, den wel mouten.’
‘Zol k dij swoare kovver den mor even verder tillen.’
‘Zo’n smuie boas as doe komst toch ook nait elke dag tegen.’
Noa dit körte welkomstgesprek bin k achter Lammert aanstrompeld noar mien aigen stee. t Stee, dij al joarenlaank mien vaste stee is, vlak bie d’ingang. n Klaaine verhogen mit niks meer as n toavel.
‘Zol k de bouken mor oet d’kovver hoalen en oetstallen?’
Zo begon mien dag in Lains, meschain n beetje loater as dat ik zulf wol – d’redens heb k joe al oetstokt – mor mit dezulfde motivoatsie en dezulfde energie as n liggoamelk gezond mìns. Dizze aine dag in t joar, dizze aine oetzunderlieke dag, da’k nait aan onderzuik mor aan promootsie van t Grunneger verhoal en t Grunneger bouk wieden kin, is noar mien idee wel net zo belangriek as mien toalonderzuiken.
Dou d’bouken n stee vonden haren op mien oetstaltoavel, kon d’klus begunnen.
’t Gaait hom vandoage weer smui òf,’ was t kommentoar, dat n zichtboar gerustgestelde Lammert zok noa n zetje aan touheurders ontvalen luit.
k Heb oardeg wat lu in en om mien kroam had.
Dizze dag gaait t mie noamelk nait om d’priezen – dat vechten de smuie proaters mor oet – , mor om t Grunneger bouk aan te priezen.
En ook al was ik vandoage den nait zo smui, t is smui op op zo’n smuie-proaters-concours zokse smuie lu as Lammert tegen te kommen, dij smui in t oplözzen van problemen, ook nog es smui binnen.
Oftewel: Ook al was ik vandoage den nait zo leneg, t is handeg op zo’n standwaarkersconcours zokse gedainstege lu as Lammert tegen te kommen, van alle maarkten thoes, dij ook nog es oardeg binnen.