9 augustus , 2017 by admin

In t hok

Dat we overspould worden mit vekansiegangers is meschain wat overdreven, mor dat t summers oardeg drokker is in t dörp as in aander joargetieden, is onmiskenboar. Woarst aans bienoa elkenain dijst op stroate tegenkomst in elk geval wel van gezichte kist, doar komst dizze weken de maaist vrumde kostgangers tegen. Joa, t besloet van burgmeester om d’jonge Drìntse boer Muskee toustemmen te verlainen om n camping aan d’boetenkaante van t dörp te begunnen, brengt veul leven in de braauwerij. Mor wie pazen ons gaauw aan. Wie vinden t nait aarg dat binnen- en boetenlanders ons mooie dörp bezuiken. t Brengt ruiern in d’aans zo stille gemainschop en nait onbelangriek, d’supermaarkt en t kaffee van Holvast voaren der wel bie.
Dit joar is t aans. t Was veureg joar al aans, mor dit joar maarken we d’veraanderns pas echt. Veureg joar het Muskee noamelk besloten om n jongerencamping tou te vougen aan de al redelk grote kampeerploats. Weschienlek is dat d’jongelu goud bevalen, want dit joar zit, al vanòf begun juli, de jeugdcamping overvol.
Goud veur Muskee, denken lu in t dörp. Dij Muskee het n goie verdainste aan aal dij toeristen en dat is hom wel gund. Mor toch, hail langsoamaan heuren we ook aander geluden. Minder prettege proat. Over t lewaai en d’overlast dij veural d’jongelu in t dörp mit zok mitbrengen. Zo het vraauw Van den Geleuve al n moal n lege bierflèzze in heur postbuzze vonden en is der bie old Brand midden in de nacht n roete aan diggels goan, zunder dat doar n oorzoak veur aan te wiezen was. Hai woont allendeg op n ainsoame weg. t Is de weg dij noar d’camping laaidt en joa, hai het snachts wel wat lewaai heurd en joa, hai het der nog wel over docht om even te goan kieken, mor dus ook nait recht.
En nou het onze inspecteur Panjer Pinkster behaalve wat ongeruste telefoontjes, lestent ook n echte braif, n kloagbraif op t bero kregen. Gain braif van Brand. Dat is nait zo’n schriever, mor wel van zien buurman, boer De Rijke. n Braif, dij zunder omhoal en terogholdendhaid gewag moakt van overlast van burengerucht en overlast op d’openboare weg.
‘Woar hoalt dij man dat aiglieks vot?’ zee Panjer Pinkster lestent n moal tegen mie, dou’k touvalleg op zien kantoor was om wat dudelkhaid te kriegen over t ongelok bie drijsprong.
‘Van Brand?’ perbaaierde ik vezichteg t gesprek te sturen. Zunder rezeltoat, want d’inspecteur zat hailendal in zien aigen wereld.
‘En den dij toal!’
‘Hou bedoulen ie?’
‘Wel prat nou zo, gewag moaken van …’ k Zai aan zien gezichte, dat e niks van dit soort geneuzel hebben mout. Ze kinnen hom beter liek in t gezichte vertellen, wat z’op heur haarte hebben.
‘Gewag moaken…..’ en ik heurde hom n ondudelk woord brobbeln, dat n beetje in d’richten kwam van …..haalfmale.
Dat beurde n dag of wat leden en was nog n beetje n vèr-van-mien-bestee verhoal veur d’inspecteur, mor eerguster binnen d’koarten oardeg deur n ander schud. Sunt eerguster is t in ain moal n persoonleke zoak veur Panjer Pinkster worden.
k Heb de persieze toudracht  nog nait verifieerd, mor t liekt hoast zeker, dat d’inspecteur eergusteroavend op zien rondgang deur t dörp molesteerd? aanvalen? in elk geval respectloos benoaderd is deur n groep jonken.
‘Goan ie noar t carnaval?’ hebben z’hom touroupen.
‘Woar kist zo’n oapepakkie kopen?’ en meer van dit soort onzinnege proaterij. t Binnen de woorden, dij Brand mie in t oortje fluusterd het. Mit zien hondje aan de liene en op vailege òfstand het hai in t twijduustern van d’oavend dit tavvereeltje bekeken en t onaangenoame gesprek volgd. Het hai heurd, hou n stok of acht jongelu, sommegen mit bierflèzzen in d’haand, haard roupend en joechaaiend dij grote, respectoabele man in de zeik zet hebben.
‘Even heb ‘k docht, dat d’inspecteur zien soabel van d’raime hoalen wol, mor gelokkeg het e dat nait doan.’ t Het bie old Brand zoveul indrok moakt, dat e der mit gainaine over praten kon.
‘k Vertel t nou aan die, Cees Maggelt,’ zee Brand mit baange ogen, ‘mor doe woagst t nait, om zokswat in d’kraante te zetten.’
Nee, netuurlek nait. As zokswat in dörpsgemainschjop bekìnd worden zol, den zol dat zo’n negatieve invloud hebben op Pinksters pesietsie as plietsie. Nee, doar mout ik nait aan denken. t Het mie traauwens wel aan t denken zet en wat overbleef noa aal dat denkwaark, was de vroag hou Panjer Pinkster dit probleem oplözzen zol. Gaait e ze arresteren en in t hok goien? Gaait e n gesprek mit baliekluivers aan? Of stopt hai t in de doofpot?
k Bin stokjesschriever en gain woarzegger, mor as k dou waiten haar, dat mien hazzenspinsels persies in dizze volgorde oetkommen zollen, den haar k tegen miezulf zegd:
‘Wat bistoe ja n plaze.’
Dat t guster zoks schietweer was, doar is gainaine bliede mit. Zeker as t op n camping staaist, den is n beetje schier weer toch wel n belangrieke omstandeghaid. Dou t tegen d’oavend ook nog es haard begon te waaien en donkere wolken nait veul gouds beloofden, ontston der veur kampeerders op d’camping bie Muskee n gevoarleke situoatsie. Dat maal weer in sommege gevallen ook oetkomst baaiden kin, vertelt t leste stokje van dit verhoal.
t Lopt tegen elf uur, as onzichtboare dunderwolken over t dörp vlaigen. Onder n pannendak ist redelk vaileg en vertraauwd, mor in n klaaine tìnte op n groot grasveld zunder de beschutten van bomen of hoezen is t juust aansom. Op d’camping net even boeten t dörp kieken acht jongkirrels mit baange ogen noar d’lichtflitsen dij noar t eerdoppervlak schaaiten en luustern noar oortjestoetende dunderklappen.
’t Komt oardeg dicht bie,’ zegt aine.
‘Zollen w’ook aargens schoelen kinnen?’ zegt n twijde.
As om kwart over elven dunder en weerlicht mekoar in n snel tempo òfwizzeln, ridt n blaauw buske d’camping op. Hai ridt noar d’jongerenkampeerstee en blift vlak bie n aantal klaaine tìntjes stilstoan. As d’achterdeure, van wat noaderhaand n arrestantenauto bliekt te wezen, openslagt, zain we dat n grote man mit n pette acht jongkirrels d’woagen injagt, de deure dichtslagt en mit n noodgang t kampeerterraain weer verlet.
Dij nacht brengen acht jongelu de nacht deur in n plietsiecel. t Is pazen en meten, want baaide hokjes binnen aiglieks te klaain veur acht mìnsen. Wat zok verder veur tavverelen achter de dichte deuren van t plietiebero òfspeuld hebben, kin gainaine joe vertellen.
t Ainegste, wat ik wait, is dat d’volgende dag inspecteur Panjer Pinkster acht opgeschoten knuppels deure open doan het. Zai hebben hom op drumpel ain veur ain n haand geven, sommegen hebben zulms even bogen veur d’inspecteur en binnen mit tevreden gezichten en zo te zain in n goie stemmen noar d’camping lopen.
Hou ik dat wait?
Stokjesschrievers stoan voak even op d’oetkiek en ik heb  t aal mit aigen ogen zain.

Cees Maggelt