26 april , 2017 by admin
Inbrekers
‘k Bin t zat.’
d’Opmaarken gaait bie Anjolt t aine oortje in en t aandere weer oet. De vranterghaid, dij in dat körte zinnetje verbörgen zit, ontgaait hom volledeg, net as d’inhold traauwens. Hai heurt wel dat Ketriene wat zegd het, mor wat ze zee, is nait tot hom deurdrongen. d’Automoatische piloot wordt in zokse gevallen inschoakeld:
‘Joa, dou mor, der staait nog aine in koelkaaste.’
Ketriene schudt wat mit t heufd en onderwiel ze mit n schaif oog noar d’televizie kikt, mottjet ze wat in zokzulf:
‘Dat voetballen mos gewoon verboden worden.’
d’Haile oavend zit Anjolt nou al mit d’neuze aan t beedschaarm vastplakt. n Gewoon gesprek is vanòf t eerste fluitsignoal en aiglieks al ver doarveur, tiedens d’veurbeschaauwens nait meer meugelk. En as t voetballen ainmoal aan d’loop is, is Anjolt hailemoal nait meer van dizze wereld. Den is hai focust en kin zai regelmoateg noar d’biekeuken lopen om meneer van zien natje en dreugje te veurzain. Nee, Ketriene is t voetballen en heur kirrel meer dan zat. Zai gaait op bère. Bie t körte, mor veniend oetsproken ‘welterusten’ schrikt Anjolt even op oet zien toustand van kloarbliekelk verminderd bewustzien en zegt hogelk verboasd:
‘Gaaist al op bère?’
‘Nee, k wol nog wel even n ommetje moaken.’
‘Zo loat nog?’ antwoordt Anjolt òfwezeg, want net op t mement, dat Ketriene zok kloar moakt om noar d’loakenstroate òf te raaizen, krigt d’spits van Ajax n levensgrote kans om te scoren. En omdat d’hazzens bie manlu nou ainmoal nait zo konstrueerd binnen, dat ze geliektiedeg d’aandacht bie twij onderwaarpen holden kinnen, ontgaait hom de sarcastische ondertoon van heur opmaarken.
Noa n verlengen en twij strafschoppen-series en evenzoveul pilsjes is t al sikkom twaalf uur as Anjolt, mui mor voldoan omreden dat zien ploug wonnen het, op weg noar rusteger oorden. Ketriene het nait meer maarkt, dat Anjolt zok noast heur hìnvlijd het. d’Enthousiaste winnoar haar nog groag even zien bliedschap over d’overwinnen mit zien vraauw dailen wild, mor dat is der nait meer van kommen. Anjolt vaalt in d’sloapkoamerstilte den ook binnen n menuut in n daipe sloap.
t Is nog gain haalf aine, as Anjolt oet zien eerste sloap wakker wordt. Ain blik op t wekkertje noast hom logt noamelk nait. As e zok even omdraait en zok weer onder dekbère nuzzeln wil, heurt e behaalve t zachte snurken van Ketriene nog n aander geluud. En nait zo mor n geluud, dat joe in t zalege bewustzien van n lekker waarm bère en mit t plots opkommend besef dat Ajax hom dat toch mor mooi even flikt het, rusteg weer verder sloapen let. Nee, t liekt wel of doar bie hom veur thoes gounent stoan te roeziekribben. Hai is in ain klap kloarwakker.
‘Mien laive tied, wel bölkt doar boetendeure wel zo haard.’
En terwiel e dat zegt, slagt e bainen boeten bère, schoft gedienen aan zied en staait mit d’neuze aan t glas noar boeten te kieken. Mor aal wat e zugt, gain mìnsen.
‘Zol k t mie verbeeld hebben?’ vragt e zok òf. Hai luustert nog es schaarp en kin boeten t vertraauwde geluud van zien eega, gain aander geluud meer onderschaaiden. Zol d’wedstried van vanoavend hom zo fascineerd hebben, dat e zulms in zien sloap t lewaai van d’tribunes opsloagen het in zien hazzens en mitnomen het op bère? Da’s hom ja nog nooit beurd.
As e zok weer dele vlijd het en perbaaiert de sloap weer te pakken te kriegen, heurt e veur n twijde moal n geroup, dat hom rechtoverìnne in bère zitten loat. Hai schrikt, nait allendeg van t lewaai op zok, mor veural omdat t geluud van beneden komt. Bie hom oet de koamer. t Is net of doar gounent binnen, dij n feestje aan t vieren binnen. En as t gebölk noa n poar tellen zien hoogtepunt beriekt liekt te hebben, ist inains weer doodstil.
‘Inbrekers?’ schut ter deur hom hìn. Nee, vast nait. Inbrekers goan hail aans te waarke.
Hai het intussentied t licht aandoan en kikt even opzied. Hai wait, hulpe van dij kaante huift e nait te verwachten en omdat beneden in d’koamer weer n salvo van geluden òfvuurd wordt, beslot e veur d’zekerhaid toch mor even poolshoogte te goan nemen.
Wat e aantreft is n donkere koamer mit n feloplichtende televizie. In t licht van n schermerlampke zugt e zien baaide katten, dij hom vanoet heur stoule vaals mit lodderogen aankieken.
‘Aigen schuld,’ mottjet Anjolt, ‘as je nou in t vervolg nog es noar darten kieken willen, zet den t geluud wel n beetje zachter.’
As je de aan-en-oetknop van d’òfstandbedainen bedainen kinnen, den mouten je toch ook d’volumeknop vinden kinnen.