17 februari , 2017 by admin

Plestiek

’t Staait wel fleureg achter thoes, nait,’ zegt Ketriene.
Zai flottert mit n òfvalbakje in d’richten van de nije, oranje plestiek-container. Anjolt heurt zien vraauw wel, mor vindt t nait de muite en geft den ook gain oasem. Hai het t ook veuls te drok. Hai ligt op knibbels in toene en is mit n toenschere t overgebleven dood plantenmattrioal  aan t snuien.
Ketriene het t ook drok. Op d’eerste dag in febewoarie, dat de zunne zok van zien goie kaante zain let, het zai t haile hoes op kop stoan. Ook al krigt thermometer t nait boven de tien groaden, de zunne zörgt veur n aangenoame gevoulstemperatuur.
‘k Wos nait dat der schoondersbloud bie die deur d’oadern stroomde,’ zegt Anjolt even loater onder t kovviedrinken. d’Opmaarken het n redelk vranterge ondertoon. Ook nait zo roar, ast tiedens t kovviedrinken in hoes hoast zitst te vernikkeln van de kolde, omdat bie Ketriene t veurjoar in de kop sloagen is en zai alle roeten en deuren openzet het. Z’haren net zo goud boetendeure zitten goan kind. As Anjolt  noa ain kop kovvie aanstalten moakt om weer noar boeten te goan, zegt Ketriene:
‘Zolst vanmiddag wel mit mie bodschoppen doun willen. k Heb zo’n laange lieste, as’k dat aal allendeg beslepen mout ….’
Haar ze dat mor nooit vroagd, beseft ze zok loater. Mor joa, spiet komt aaltied achteròf.
t Begon al votdoadelk, dou ze supermaarkt binnenluipen en Ketriene vruig:
‘Pakst doe even twij komkommers?’ As Ketriene zugt, dat Anjolt bezeg is, t plestiek van baaide komkommers òf te hoalen, zegt ze schrokken:
‘Wat dust nou?’
‘Dat plestiek om dij komkommers is toch hailemoal overbodeg,’ was t antwoord van Anjolt en zuikend in t ronde kiekend, luit e der op volgen:
‘Woar kin‘k dit plestiek òfval kwiet?’
Ketriene wait nait wat heur overkomt. Of aiglieks wel. Sunt zai in dezember veureg joar d’container mit d’oranje deksel van d’gemainte kregen hebben, is t net of der bie Anjolt n knoppe omdraaid is. Sunt zai t plestiek nait meer in de grieze container kwiet kinnen en zai n apaarte bakke veur t plestiek òfval in d’biekeuken stoan hebben, is t net of dou pas bie Anjolt t besef is boven kommen drieven, dat zai wel oardeg veul aan plestiek mattrioal oet d’winkels mitnemen. En mit t besef is ook t besloet kommen, dat zai bie d’inkopen al beter op mouten letten  en zo waineg meugelk plestiek verpakkensmattrioal mit noar hoes nemen mouten.
‘Dat kin zo mor nait,’ zegt n verbolderde Ketriene, as Anjolt de komkommers in d’winkelwoagen deponeert.
‘Dat denk ik dus wel,’ zegt n zulfverzekerde Anjolt, ‘ik huif dat spul nait mit noar hoes.’
‘En as ze ons dammeet bie de kassa nait helpen willen, omdat d’verpakken vot is?’
‘Den maggen ze dij komkommers van mie wel holden.’
As even loater Anjolt bie ain van d’winkelmitwaarkers staait te proaten, begunt bie Ketriene d’blouddrok  al weer oardeg op te lopen.
‘Wat zol e nou wel weer ommans hebben,’ denkt ze. n Poar appels kopen veur d’appeltoarte kin toch nait zo moeilek wezen, mor as e even loater zunder appels weer bie Ketriene komt, is ze wel verboasd:
‘Waren der gain grannies meer?’
‘O, joawel, mor allendeg as’k ze in n plestiek puutje dee.’
‘Ong? Mor wat deest den bie dij verkoper?’
‘k Heb hom vroagd of z’in dizze winkel ook pepieren puten haren om d’appels in te doun?’
‘En wat zee e dou?’
‘Dat hai doar nog nooit van heurd haar.’ Anjolt schudt nog es mit t heufd over zoveul onwaitendhaid.
As ze aan t ìnde van de rit bie d’kassa kommen en de twij komkommers zunder hoapern deur d’laserstroal herkend worden, het Anjolt toch n klaaine overwinnen hoald. Allewel. t Verlais is veule moalen groter dan hai verwacht haar. Zunder plestiek verpakkens krigst tegenswoordeg nait veul meer. Doar kin zulf n Anjolt, ook al wil e roomser wezen as de paus, niks aan veraandern.