17 maart , 2016 by admin

Wel is de mol?

t Is zundagmörgen en t hoeske van de femilie De Wit slept nog. De gedienen binnen potdicht en ast veur t hoes langs lopen zolst, den konst meschain denken dat alles in daipe rust was.
Mor schien bedrugt. Binnen is noamelk alles in rep en ruier. Nait bie d’mìnsen. Nee, dij liggen nog op ain oor. Dij hebben tot daip in de nacht feest vierd bie toneelverainen. Dij hebben nog gain wait van d’kommootsie dij zok n verdaipen leger in d’keuken en in d’biekeuken òfspeult. Dij dreumen nog heerleke dreumen en waiten nait , wat heur over n zetje te wachten staait.
Maartje is, bie hoge oetzundern, dit keer t poeske, dij d’bungel in t hounderhok gooit. Zai is trappe oplopen en staait veur t bère van Karel en Lena en jaauwstert zo kloaglek, dat bie baaident d’loeken opengoan. Dit is zo biezunder, dat ze binnen n poar tellen kloarwakker binnen. Maartje dij maauwt? Dat gebeurt ja nooit en mit in zien achterheufd de maist verschrikkelke denkbeelden over wat e beneden aantrevven zel, vlogt Karel d’trappe òf.
Wat e zugt? n Trixie, dij mit d’kop onder d’veurpoten,trillend as n ruske, in zien mand ligt, n Krummel op t aanrecht, dij strak noar boeten kikt en n Lotje, dij mit grote ogen op toavel zit. En gain van drijent beweegt.
‘t Vaalt wel mit,’ denkt Karel, mor van dij gedachte rakt e snel verlöst, as e d’keukendeure opendut en d’biekeuken instapt.
‘Hier het zok n oorlog òfspeuld,’ is zien twijde gedachte.
Wat e zugt? n Kattebakke, woar de deksel vanòf is en kattengrit over d’haile vlouer verspraid. As e dichter bie de kattebakke komt, schrikt e nog aarger. Bloud! Der zit bloud in de kattebakke.
Intussentied binnen Lena en Maartje ook trappe òf stommeld en as Karel d’achterdeure openzet en Maartje noar boeten let, vlogt dij mit n noodgang toene in en dut heur plas. En as Karel n tel loater d’bloudsporen in de katten-plas-poep-deuze aan zien vraauw zain let, is d’eerste konkluzie van Lena:
‘Doar mouten we mit noar daierndokter tou.’
t Bezuik aan daiernarts levert in elk geval d’oorzoak van t probleem op. Maartje het n flinke bloasontsteken. Mit n tazze vol medisienen, aangepast vouer en n injeksiespoite rieden ze noar hoes.
’n Snelle tantie, nait?’ konkludaaiert Karel, ‘da’s snel verdaind in n ketaaiertje.’
’t Gaait ter toch om dat Maartje weer beter wordt,’ maint Lena. Over n weke hebben ze n vervolgòfsproak om te kontroleren of d’medisienen en t aiwit-aarme vouer heur waark doan hebben.
‘Ik vroag mie wel òf hou we over n weke Maartje op d’kattebakke kriegen om n beetje urine te produceren,’ lopt Karel op d’toukomstege problemen veuroet. Maartje gaait nooit op n kattebakke. Dat ze deur heur bloasontsteken der òfgelopen nacht wel gebroek van moakt het, geft wel aan hou hoog de nood bie t aarme poeske west is.
‘Doar binnen dij plestieken körreltjes en dij spoite ook ja veur,’ antwoordt Lena katteg.
De zundoagoavend veur de moandag, dat Maartje veur kontrole weer noar daiernarts mout, wordt ze al vroug in d’oavend in de does opsloten. t Is d’ainegste menaaier, dij Lena en Karel bedenken kinnen om n urinestoal van Maartje te kriegen. Ze mout zo’n hoge nood kriegen dat ze zulms op de plestieken körreltjes wil goan zitten. Mor veul hoop hebben ze nait. Maartje kint hail laank opholden. En t gaait de leste doagen ja al veul beter mit heur.
Bie t opstoan is d’bliedschop groot. Maartje het n beste urinestroal in d’kattebakke achterloaten en t is veur Lena mor n klaaintje om mit d’injeksiespoite t gele vocht op te zoegen en in n lutje fleske over te heveln.
Lena gaait den ook mit veul vertraauwen dij middag tegen n uur of vare richten daierndokter.
As tegen vief uur Karel thoes komt, vindt e zien vraauw achter t gasfornuus.
‘En wat zeden ze bie daiernarts?’ vragt e nijsgiereg.
‘Bist doe vannacht weer aan t strunen west in kaaste en koelkaaste en hest deur t haile hoes hìnspoukt?’ komt Lena op n hail biezundere menaaier oet d’houke.
‘Wat is dat nou veur n roare opmaarken,’ zegt Karel verongeliekt.
‘Dat zol’k die vertellen,’ zegt Lena, ‘dou daiernarts d’urine aan t onderzuiken was, kwam z’al snel tot de konkluzie, dat d’infeksie vot was. Gain spoor van n bloasontsteken meer van te bekennen.’
‘Dat is toch prachteg,’ jubelt Karel.
‘Joa, dat docht ik eerst ook, mor dou ze aan de plas ging roeken, vruig ze mie of dit echt wel d’urine van Maartje was. t Rook noamelk verdocht veul noar de plas van n koater.’
‘Hebben ie n koater in hoes?’ vruig ze mie.
‘Twije, zee ik dou en z’hebben mit mekoar gemain, dat ze snachts voak op jacht goan.’