10 maart , 2016 by admin

Ondank is ’s werelds loon

‘Wat n stille boudel hier in hoes,’ zegt Krummel tegen Maartje. Hai is net d’biekeuken binnenstapt, as e bienoa op de kop tegen d’oldste katte aanlopt.
‘Dat kist nou nait meer zeggen,’ frantert Maartje, ‘zoast doe deur t kattenloekje hìnklepperst, doar zol aine in wintersloap hoast wakker van worden kinnen.’ Zai is op weg noar boeten. Ze komt net oet heur kattenmandje en het hoge nood. Krummel gaait den ook groag n stapke op zied. Smörgens vroug al oremes mit Maartje doar zit hai nait op te wachten.
As Maartje deur t loekje noar boeten goan is, springt Krummel op t achterste aanrecht en komt tot de konkluzie, dat ter niks meer veur hom te gaddern is. Kattenbakjes binnen leeg, net as zien moage.
Zien zuiktocht noar moeke deur t haile hoes hìn levert gain rezeltoat op.
‘Dat wordt honger lieden,’ wait e, want mit t eten is e òfhankelk van moeke.
‘Haarst die vanmörgen bie achterbuurman Jan n doefke snaaien mouten,’ verwit e zokzulf. O, wat hebben ze Jan de Wit op stoom had vanmörgen. Al vroug oet de veren was Krummel bie t lutje speultoentje Joris en Blackie tegenkommen. Jan de Wit was ook gain langsloaper. Dat haren ze gaauw genog deur. Jan haar, weschienlek ingeven deur t mooie veurjoarsweer, t doevenhok openzet en zien postdoeven de vrijhaid geven. Dou ze noar zien idee laank genog rondjes vlogen haren en hai ze mit n vouerbakje noar t hok perbaaierde te lokken, lukte hom dat nait. Woarom ze zo schrikachteg waren, doar haar Jan gain verkloaren veur. Dat hai minder aandacht aan zien doeven en meer aan zien omgeven besteden mos, kwam pas op t mement dat Joris bienoa n onveurzichtege doeve bie de kop haar. Gek was e worden, dij Jan de Wit. Hai was om t doevenhok hìnvlogen en haar in zien kwoadeghaid Joris ook nog bienoa te pakken kregen. Krummel zulf haar de klompe, dij Jan hom achter de kont gooid haar, mor net ontwieken kind. Joa, mit Jan vuil aaltied wel wat te beleven.
d’Emootsies van dij mörgen en t vervelend hongergevoul hebben Krummel der dele legd.
Hai maarkt nait dat lutje Vera intussentied toene in lopen is en mit meer sukses as hai, wel ketakt krigt mit d’ollu. Z’hebben zok verstopt in de kas en binnen bezeg mit plantjes oppotten. Dat voele waark is niks veur Vera en zai vragt of ze meschain in d’koamer televizie kieken mag.
En zo liekt de rust bie de femilie De Wit weer terogge keerd. Evenpies mor, want Vera is nog gain twij tellen binnen, as ze inains mit veul lewaai toene weer inrunt.
‘Buurman, buurvraauw, kom es kieken,’ ropt t lutje wicht.
‘Wa’s der beurd?’ ropt Karel hoast nog haarder. Hai is schrokken en vreest t aargste. Staait zien hoes in brand, is der wat mit d’katten beurd? as Vera ontdoan meldt:
‘Krummel het joe d’haile kaaste onderzeikt.’
‘Dat kin nait,’ zegt Lena ongeleuveg.
‘Zokswat dut ons Krummel nait,’ zegt Karel beslist.
‘Krummel het nog nooit in hoes pist,’ vult Lena aan, mor as ze op d’plek van t onhaail aankommen, zain ze persies t zulfde as wat Vera ze n poar tellen leden al oetstokt het. Op de kaaste mit de mooie bloumenvoaze mit poarse tulpen ligt n plazze kattenpies. En da’s goud te roeken.
Wakker worden deur de konsternoatsie dij drij mìnsen in d’koamer veroorzoakt hebben, zugt Krummel moeke en denkt: ‘Ha, eten!’ mor tegeliekertied zugt e pabbe, dij mit n vlaigenmepper en n vergrèlde snoete op hom òfkomt mit de woorden:
‘Doe verrekte rötkatte,’ en Krummel mout dij mörgen veur de twijde moal runnen veur zien leven.
t Schoonmoaken van d’grenen kaaste en d’gloazen bloumenvoaze duurt minder laank as d’ontstoane zörge over Krummels wotterpertij. Wat as e dat voaker gaait doun? Wat is hom overkommen, dat e inains in hoes gaait pizzen? t Binnen vroagen, woar ze votdoadelk gain antwoord op hebben.
As d’kommootsie in hoes in d’loop van de dag wat òfnomen is en Karel spiet krigt, dat e t lutje koatertje op zo’n ondeurdachte menaaier t hoes oetjagd het, zit Krummel mit zien baaide kammeroaden  te overleggen, hou t verder mout.
‘Ik goa nait weer terogge noar hoes,’ is e vastbesloten, ‘dij mìnsen kinnen van mie de pot op.’ Hai het Joris en Blackie ook oetlegd, hou t aal kommen is:
‘Heb ik heur oet de brand holpen deur de brandgoaten op t kastje te bluzzen, omdat dij voaze as n brandglas waarkte en d’eerste rookwolken al in d’koamer te zain waren, joagen ze mie t hoes oet.’
Dij oavend en ook d’haile nacht binnen Karel en Lena op zuik west noar heur jongste katte. Zunder sukses.
Pas de volgende mörgen hebben ze Krummel sloapend in de kas aantrovven. Dankboar dat e weer terogge was. n Beste bakke mit kattenvreten was zien loon, mor dat haar e ook wel kregen as e nait veur brandweerman speuld haar.