Over Krummel & krekels

t Is even noa de middag.
Krummel ligt lekker te sloapen op n handdoukje op de vensterbaanke. Hai is mui, omdat e zok smörgens boetendeure al oardeg oetnavveld het. En n katte het zien rust neudeg. Hai is vandoage al haile vroug mit zien twij kammeroaden Joris en Blackie op stap goan. Dou t kattenloekje even noa haalf zeuven open doan wui, is e as eerste oet hoes ontsnapt. Ontsnapt? Joa, zo vuilt Krummel t wel en zo zegd’e t ook:
‘As je d’haile nacht in n ofsloten keuken zeten hebben mit twij olde taantes en n stinkende joekel, den binnen je smörgens bliede, dat je weer roem oamen kinnen in de frizze boetenlocht.’
Joris zat boetendeure al op hom te wachten. Nou te wachten. Joris is n boetenkatte en het nait zoals Krummel n boas, dij hom elke oavend mit n schier proatje en n lekker bakje vlais in hoes lokt. Nee, zokswat het Joris nait. As Joris eten wil, den mout e t zulf mor opzuiken. Blackie is n hail aander verhoal. Dij het net as Krummel wel n hoes, mor krigt meer sloage as vreten. Mor as ze mit z’n drijen binnen, den tellen aal dij mìnsenzoaken nait. Den tellen de kattenwetten en dij binnen hail aans as de mìnsenwetten.
Vanmörgen binnen ze mit z’n drijent aan t vizzen west. Bie achterbuurman Jan de Wit. Dij het n viever mit haile mooie goldviskes. En dij goldviskes smoaken meroakels.
‘Veural dat wat tussen kop en steert zit,’ zeggen ze voak tegen mekoar, as de moaltied doan is. Ze loaten de restanten groag liggen veur dij der belang bie het.
‘Den kin Jan tenminnent ook zain, dat wie der west binnen.’
Mor van sloapen komt dij middag nait veul, terwiel n mörgen stappen en n lief vol vis genog redens binnen om joe der even bie dele te leggen. Wat Krummel steurt, is n irritant geluud, dat of en tou te heuren is in de keuken. Mor hai kin t nait recht thoesbrengen. t Is gain zoemende mugge of n ieme, dat het e mit ain lodderoge al wel woarnomen. Hai het t idee, dat ter aargens dicht in de buurte aal aine mit n striekstok op n viool zit te foeken. As e op t lest mui van t luustern en saggerijneg omdat de sloap hom in d’steek let, opstaait, lopt e op t geluud of. t Is net oft oet de maidenkaaste komt. Nijsgiereg trekt e mit d’linkerpote kastdeure n ìndje open en komt den tot de ontdekken, dat ter niks mis is mit zien oortjes. Nou de kaaste open staait, heurt e t nog veul duudleker.
‘Nou wil’k toch ook waiten, wel mie doar nou al zo’n zet zit te ploagen mit zien kattengejammer.’ Hai mout lagen om zien aigen woorden. En veurdat ter twij tellen veurbie binnen, klaauwstert Krummel via de braide plaanken noar de bovenste plaanke. Doar zugt e tot zien grote verboazen dat t geluud oet n deusje komt. t Gruine deusje mit de mooie rooie, stovven binnenkaante komt hom bekìnd veur. t Het tieden  veur thoes in n mooi opgemoakt eerappelbakje stoan en elke keer as der aine bie deure kwam, begonnen de krekels, as op kommando van de bewegensmelder, te sjirpen. O, o, wat haar moeke doar n plezaaier aan had. Elke keer as der n vrumde bie d’veurdeure kwam en veural as ze den verboasd stonden te kieken, woar dat vrumde geluud wel votkwam. Mìnsen dij wel voaker kwamen, waren der op n duur wel aan wìnd. En nou haar dat vervelende mechaniese deusje hom oet d’sloap hoalen en veurdat e zok bedenken kon, sluig e, oet franterghaid, mit n klap t dekseltje dicht. Mor de klap was bliekboar zo haard aankommen, dat t deusje mit n sierleke boge van de bovenste plaanke op de keukenvlouer stoiterd was. Ast doar bie bleven was, wast meschain nog wel goud oflopen, mor omdat moeke op dat zulfde moment de keuken binnenkwam, n katte boven in de kaaste zag en ook nog wat gruins deur de locht zag vlaigen, begon ze op n menaaier te gillen, dat heuren en zain joe verging. Zo haar Krummel t in elk geval ervoaren. In zien hoast om zo snel meuglek vot te kommen, binnen de mooie Brabants bonte soepborden mit hom mitsprongen.
En as je t geluud van brekend porselain in kombinoatsie mit t deurdringend gegil van n vraauwmìns bie mekoar optellen, den kinnen je joe best veurstellen, dat Krummel dij dag en ook de doarop volgende nacht nait meer thoes west is.
Hai haar gelok, dat Joris dij nacht ook bie t pad was. Dus allendeg was e nait. Mor ast Krummel recht op de kat òf vragst, wat e nou t laifst het, den kaist e der toch mor veur om de nacht mit twij olde taantes en n stinkende joekel deur te brengen.